Eis vanuit Natuurfotografie Magazine
De druk werd nog eens extra opgevoerd toen de hoofdredacteur van het Natuurfotografie Magazine goedkeuring gaf aan mijn idee voor een tutorial over noorderlicht onder voorwaarde “er moet wel een beeld in van noorderlicht uit Nederland. Dan maar het beeld van iemand anders”. Dat is natuurlijk een rode lap voor mij. Maar ja, met de drukte van het gezin, veel opdrachten, reizen en workshops is het voor mij niet mogelijk om ieder moment van de dag dat er ‘kans’ is op noorderlicht in Nederland even 2,5 uur te rijden naar de Waddenzee. Gelukkig kom ik vaak genoeg op de Wadden, maar dan moet je niet alleen geluk hebben met het noorderlicht, ook met het weer én de maan.
Nu had ik al wel eens keer het noorderlicht gefotografeerd, maar ik vond persoonlijk die paarse waas boven een lichtvervuilde Noordzee niet kunnen.

Waddenworkshop in mei
Meermalen per jaar geef ik waddenworkshops op mijn geliefde Schiermonnikoog. Traditiegetrouw begin ik daarmee begin mei omdat het eiland dan pas tot leven komt. Tijdens de meivakantie kampeer ikzelf met mijn gezin op de dan nog volledig verlaten camping om in het weekend de groep te verwelkomen. Dit weekend staan vooral landschap en … nachtfotografie centraal.

In mei heb je de mogelijkheid de Melkweg boog te fotograferen mits weer en maanlicht het toelaten. Op 4 mei met de groep de verwachtingen bekeken en alles zag er prachtig uit, geen wolkje aan de hemel en de maan zou pas na middernacht opkomen. De Melkweg boog zou het mooiste te zien zijn vlak vóór maansopkomst, rond 2:30. Hoe later in de nacht, en hoe dichter op de maansopkomst, hoe mooier ook de gaswolk van de Melkweg te zien was. Doel met de groep was een panorama zoals ik in 2017 reeds had gemaakt.
Start bij de vuurtoren
We starten als gewoonlijk bij de vuurtoren. Een geweldig bouwwerk met zijn eeuwige ronddraaiende stralen. Erg leuk om te fotograferen en vooral een leuke technische puzzel. Immers een té lange sluitertijd resulteert in een waas, een te korte in onzichtbare stralen. Voor de mensen die nog niet ingewijd zijn in nachtfotografie meteen een goede oefening in het vinden van alle knopjes en instellingen in het donker.

Ik zie paars!!
Terwijl de groep druk bezig is de stralen van de vuurtoren perfect te plaatsen, bespreek ik met mijn maatje Finn met wie ik de Scandinavië-reizen organiseer, de laatste gegevens over mogelijk noorderlicht… het zou toch wel fantastisch zijn. De Kp waarde (een globale kans-grootheid) was veel te laag, deeltjes dichtheid laag… alleen de deeltjes snelheid was erg hoog. Veel kans was er niet. Maar ja, als je het niet probeert. En dus draai ik mij om en fotografeer in het wilde weg over de Noordzee, vuurtoren in de rug, puur om te kijken.

Zo snel mogelijk op pad!
Ik twijfel even maar besluit niets te zeggen aan de groep. De locatie is totaal verkeerd met zo’n felle vuurtoren en ik wil geen beloftes doen die ik niet kan waarmaken. Maar ik maan wel, met meer nadruk dan strikt noodzakelijk, om af te ronden en met mij op de fiets te springen. Daar gaan we, een half uur fietsen door het stikdonker, weg van het dorp en de vuurtoren. Op weg naar het Oosten, naar de donkere kwelder.
Eenmaal aangekomen voel ik aan mijn water dat er iets staat te gebeuren. De groep is rustig aan het uitpakken en statieven aan het plaatsen. En ik, die vooral de mensen wil helpen, snel weg om ergens buiten invloed van zaklampjes, een camera op te stellen voor een startrail. Als er iets moois gebeurt en ik ben dan te druk met de mensen, heb ik het in ieder geval op beeld. Ik stel mijn camera snel in en bekijk het eerste beeld om te testen of alles goed staat. Wanneer na 30 sec. het schermpje zijn eerste resultaat laat zien sta ik stijf van de adrenaline: ik zie een groene band!

GROEN!!!
Vol adrenaline ren ik door het donker, plassend door de kwelderplasjes, terug naar de groep afwisselend “GROEN!”, “NOORDERLICHT!” en “LICHT UIT!” schreeuwend. Over elkaar heen struikelend versnelt iedereen in de groep zijn acties, statieven worden als takkenbossen tegen elkaar gekletterd, lenzen zonder doppen in tassen gemikt, hoofdlampen vloekend van hoofden getrokken, maar bovenal heerst euforie. Mijn tips zijn, anders dan normaal, in korte staccato uitroepen. Geen tijd voor langdradige uitleg over hoge ISO met veel sterren, over rechtzetten van horizons, etc. Gelukkig had ik de meeste uitleg bij de vuurtoren al gedaan en was het nu vooral zaak te zorgen dat zsm iedereen resultaat had: scherp en goed belicht. Na iedereen 5x te hebben afgehold en ik overal om mij heen “Aahh” en “Oohh” hoorde roepen brak de ontspanning door en kon ik ook mijn eigen camera weer pakken… in de hoop nog op tijd te zijn.

Op één moment was het noorderlicht zelfs zó fel dat ook het groen voor ons eigen oog perfect te zien was. Een enkeling daargelaten was het voor de meesten de eerste keer dat ze Lady Aurora zagen. De euforie en adrenaline heerste bij ons allemaal, luid gekwetter alom, drukte vanjewelste en dat om 2:00.
Toen om 2:30 de maan opkwam zag je niet alleen de hemel licht worden, maar ook het noorderlicht nam langzaam af. We hebben er 45 minuten van mogen genieten en voor het eerst werd ik bedankt voor de foto’s. Ze hadden zelf op het knopje gedrukt, maar ik had het mogelijk gemaakt, in kennis en in ervaring. Hoe gaaf is dat?
Social media… the afterglow
Als laatste verlaat ik het veld, blijf tegen beter weten in langer dan nodig en ben rond 4:00 bij de tent. Stijf van de kick ben ik nog totaal niet moe en zit versuft voor de tent op een klapstoel. De temperatuur is aardig afgenomen en ik ben blij met mijn thermokleding. Dan licht mijn schermpje op, mijn vriend Finn is blijkbaar ook nog wakker. Ik maak een foto van de achterkant van mijn scherm met mijn telefoon en app die door. Even later reactie “Zorg dat die nu online komt op de social media.”. Met brakke kop Google ik hoe ik mijn camera met wifi aan mijn telefoon kan koppelen, maak in-camera een JPG en stuur die door. Met de telefoon verklein ik het beeld en slinger hem om 4:25 op Facebook en twitter.

Wil je precies weten hoe je zelf het Noorderlicht kunt fotograferen, kijk dan in het nieuwste nummer van Natuurfotografie Magazine (editie 38 – Nr. 6 2018) op p. 40 – 48 voor een uitgebreide tutorial.
12 reacties
Geweldig, wat een belevenis man!! Heerlijk om te lezen, het enthousiasme is nog geen procent afgenomen sinds je het beeld maakte!
Echt wel 😉
Geweldig!! Met hoofdletters…
🙂
Heerlijke beleving, fraaie beelden en mooi beschreven.
dank je wel