Ochtendgloren…

De lente lonkt mij naar buiten. Ik geniet van de vogels die hoog in de bomen een kwetterend voorjaarsconcert geven. Een pas wakker geworden hommel laat zich horen en profiteert van de eerste voorjaarsbloeiers die verscholen tussen het hoge bedauwde gras staan te pronken.

En daar – in een uithoekje van de tuin – laat een minuscuul slakje zijn sporen achter op de stam van een ranke perenboom. Nog even geduld en ook de juffers en libellen zullen weer uit de diepte van het water omhoog klimmen. Hun oude gedaante zal verwisseld worden door een nieuwe, gevleugelde jas.

Lentedeuntje

In mijn hoofd speelt zich een vrolijk lentedeuntje af. De favoriete muziek van ons driejarige zoontje:

‘De wolken verdwijnen
De zon gaat weer schijnen
Wat is er aan de hand
Het is lente in het land

De blaadjes gaan groeien
De bloemen gaan bloeien
Wat is er aan de hand
Het is lente in het land

De kip legt een ei
De koe staat in de wei
Iedereen is blij
Het is lente
De winter is voorbij…’

En net als het couplet ‘De rups wordt een vlinder, het regent veel minder…’ door mijn hoofd zingt, begint het te regenen. Ik loop naar binnen om vervolgens met een kop koffie en een plak ontbijtkoek achter mijn pc te duiken.

De schoonheid van de natuur

Wat is het toch geweldig dat kinderen nog zo onbevangen van de schoonheid van de natuur kunnen genieten. Even voel ik me ook weer dat kind. Het lied past bij de boerderij waar ik als kind opgroeide. Omgeven door koeien, kalfjes, schapen, kippen en paarden. In en om de houtwallen die langs de uitgestrekte weilanden waren aangelegd, krioelde het van het leven.

Mijn vader was een echte natuurliefhebber. Hij maakte op de hooizolder van de schuur tegenover de woonboerderij een plekje voor de kerkuilen. Elk jaar werden er jonge uiltjes grootgebracht. Mijn slaapkamer keek uit op de plank voor het uitvlieggat van de uilenkast. Elke lenteavond zag ik ze zitten. Prachtig op een rijtje. Vaak zes, maar soms wel zeven kleine witte wollige bolletjes, met gitzwarte ogen in hun hartvormige kopjes. Vader uil vloog meerdere malen de nacht in om op jacht te gaan naar muizen, terwijl moeder uil de wacht hield bij haar kroost.

Mijn beide ouders zijn een voorbeeld voor mij als het gaat om dichtbij de natuur te leven. Helaas is mijn vader vorig jaar na een kort ziekbed overleden. Ik mis hem nog elke dag. Mede dankzij hem heb ik oog gekregen voor de natuur.

Dat ik de schoonheid ervan vast mag leggen met mijn camera, ervaar ik als een voorrecht.

“Gevangen licht”

Evenals de presentatie ‘Gevangen licht’ die ik mag geven op 15 april tijdens Pixperience 2023 in Den Haag.

Ik ben momenteel nog druk bezig om er een mooi en aantrekkelijk programma van te van te maken, maar het belooft een leerzaam half uurtje te worden waarin de thema’s verbondenheid, sfeer creëren, en verwondering centraal staan. Ik zou het erg leuk vinden als jij erbij bent!

Voel je welkom!

©Liedtekst ‘Het is lente’

1. Dubbelman/J. van der Plas