Huismussen fotograferen?
Een aantal weken geleden bracht ik weer eens een dagje door in een vogelhut. In het notitieboekje, waarin je de waargenomen soorten kunt noteren, las ik dat een voorganger “een echt mussendagje” had gehad. Het was zo opgeschreven dat ik de teleurgestelde zucht van deze fotograaf bijna kon horen. Want echt, huismussen? Boring! Of juist niet? Eerlijk is eerlijk, ik hoop op zo’n dag ook op een sperwer, ijsvogel, buizerd of wat dan ook. Maar toch, zo’n hele groep badderende huismussen kan toch ook een gaaf beeld opleveren?
Kalender
Op mijn sociale media tijdlijnen zie ik gedurende het jaar steeds series van dezelfde foto’s voorbijkomen. Blauwborsten, oranjetipjes, steenuilen, dassen enzovoort. Alsof er een kalender bestaat die je als natuurfotograaf moet volgen. Dat is voor sommige fotografen een uitnodiging om vooral maar voor die “bijzondere” soort te gaan. Ik merkte bij mezelf ook dat ik in mei wat onrustig werd, want ik had nog steeds geen blauwborst gefotografeerd dit jaar. Gelukkig kan ik zo’n gevoel ook weer snel van me afzetten, want ik had wel heel veel andere foto’s weten te maken, waar ik wel heel erg blij mee was. Zoals een badderende Turkse tortel. Mijn bibliotheek in Lightroom liet daarna zien, dat ik eigenlijk nog nooit echt een tortel had gefotografeerd. En dat terwijl er in de winter soms wel 12 tortels tegelijk in mijn tuintje foerageren.
Compositie
Onlangs was ik voor de eerste keer op de Marker Wadden. Vooraf hoorde ik al dat er enorm veel baardmannetjes geteld waren. Dat zijn natuurlijk ontzettend leuke vogels met veel aantrekkingskracht. En inderdaad, nog voor we goed en wel aan land stapten, hoorden we baardmannetjes aan alle kanten. Maar wat waren ze snel en wat lieten ze zich steeds maar kort zien. In tegenstelling tot andere soorten, zoals de rietgorzen, die zich steevast boven aan de rietstengels vastklampten en mooi te fotograferen waren.
Toen ik een tijdje ergens was gaan zitten, toonde wederom een rietgors zich volop zingend. Naast me hoorde ik een andere fotograaf zuchten, omdat de baardmannetjes niet wilden meewerken. Maar ondertussen zag ik de rietgors met een prachtige achtergrond. Ondanks dat het midden op de dag was, werd het licht mooi gefilterd. Uiteraard is belichting een heel belangrijk aspect van de fotografie, maar wat mij betreft mag compositie best wat meer aandacht krijgen. Juist een sterke compositie kan een beeld zoveel krachtiger maken. Ik wachtte tot de rietgors even omkeek en maakte de foto.
Op soortenjacht?
Inmiddels weet ik van mezelf dat ik niet vrolijk word van het najagen of “scoren” van bijzondere vogelsoorten. Ik laat me liever verrassen door wat de natuur mij laat zien. En daar probeer ik dan die bijzondere foto van te maken. De foto die echt klopt qua belichting en compositie; de foto waar ik echt tevreden over ben. De soort die op de foto staat, is voor mij ondergeschikt. Dat betekent niet dat ik niet ga stuiteren, als ik opeens wel die hele mooie soort weet vast te leggen. Maar dat is dan een extraatje.
Juist door de rust te pakken en me volledig te richten op de foto, lukt het me om een interessant beeld mee naar huis te nemen. Ik laat de natuur bepalen welke vogel in dat beeld uiteindelijk verschijnt. En door de natuur op me af te laten komen, in plaats van erachter aan te jagen, heb ik tijd om te spelen met licht en compositie. Maar belangrijker nog, ik geniet maximaal van het hele proces: van het naar buiten gaan, de rust, de cadeautjes die de natuur uitdeelt, het bepalen van belichting en compositie en natuurlijk uiteindelijk de foto.
Niet links laten liggen
Wat je ook fotografeert en hoe je proces er ook uit ziet, uiteindelijk gaat het er natuurlijk om waar jij gelukkig van wordt. Maar door rust te pakken buiten en de gewone soorten niet links te laten liggen, kun je je fotografie wel een leuke boost geven. Want de “gewone” soorten zijn nu eenmaal meer aanwezig en daardoor heb je meer kansen om te spelen met de belichting en compositie en eens wat anders te proberen. En als je dan die leuke soort voor de lens krijgt, kun je er ook dat bijzondere beeld van maken, zoals de foto van de steenuil.
Hoe zit dat bij jou? Waar word jij blij van, die bijzondere soort of die bijzondere foto? Laat het hieronder weten!
18 reacties
Heel herkenbaar verhaal. Ik had ook de neiging om op pad te gaan in de hoop een speciale vogel te fotograferen. Vaak nadat ik verhalen las wat je allemaal tegen zou kunnen komen in een bepaald natuurgebied. Nu probeer ik te fotograferen zonder bepaalde verwachtingen. En dan komt er vaak wel iets leuks langs.
Hoi Corrie,
Bedankt voor je reactie! Leuk dat je die ervaring ook hebt. Inderdaad, dan komt er wel iets moois voorbij.
Fijne dag,
Renate
We kunnen elkaar de hand schudden, zo denk ik er ook over. Goed stukje, en mooie foto’s.
Dank je wel, Cees!
Fijne dag,
Renate
ik word vrolijk van je mooie foto’s, je fijne verhaal (wat ik helemaal herken) immers ik word al vrolijk als ik afgelopen week 3x op rij bij het kapelletje en graanveld ben geweest…..
//Dave
Dank je wel, Dave 🙂
Fijne dag,
Renate