Mijn foto’s zijn altijd gelukt…
Ooit vroeg iemand aan Frans Lanting of hij wel eens een mislukt beeld had. “Nee” was het antwoord, “mijn foto’s zijn altijd meteen gelukt”. De zaal was stil en vol bewondering. “Welnee,” was de verlossende reactie, “aan ieder beeld wat jullie te zien krijgen, gaan er misschien wel 10.000 of meer beelden vooraf en daar zitten heel veel mislukte tussen.” Menigeen slaakte een zucht van opluchting.
Toch is het in de huidige tijd net zo. We zien alleen de eindresultaten op bijvoorbeeld de social media en daardoor lijken andere fotografen van het ene hoogtepunt in het andere te vallen met alleen maar spectaculaire en waanzinnige beelden. Niets is minder waar. Ook van hen zie je alleen maar eindresultaten. En van mij dus ook. Dus nee, niet al mijn foto’s zijn gelukt en aan dit beeld gingen uiteindelijk 373 beelden vooraf. Hoewel je dat niet vaak zal zien zal ik deze keer mijn proces uit doeken doen en ook wat ‘mislukte’ beelden laten zien.
Op de terugweg van de kievitsbloemen
Orantetipjes waren niet het plan van vandaag. Ik stond samen met mijn fotomaatje rond 5:15 in het veld voor een aantal time-lapse opnames van de opkomende zon met kievitsbloemen. Het weer was turbulent, zoals we helaas inmiddels gewend zijn, en binnen een uur hebben we alles gehad, van stralende zon tot plensbuien en een regenboog.
Helaas was het mooie licht te snel weer weg en uiteindelijk hebben we om 8:00 ons boeltje gepakt richting auto. Op de terugweg weet ik een plek waar ik vaker rustende vlinders heb gevonden, met name de geaderde witjes. Omdat het koud en guur was, achtte ik redelijke kans dat áls er vlinders zouden zijn deze nog lang niet actief zouden zijn.
Oranjetipje op fluitenkruid
Een week geleden had ik ook al gezocht, maar toen bloeide het fluitenkruid nog niet. Hoewel het geen garantie is weet ik dat vlinders hier graag de nacht doorbrengen, waarschijnlijk door de goede camouflage. Deze keer stonden er al diverse planten in bloei en was het raak. Een mannetje zat op een wat amorf scherm, een vrouwtje op een mooie open plant. Hoewel het verleidelijk is om met het mannetje aan de slag te gaan vanwege het oranje, is voor mij het totaalbeeld en compositie belangrijker.
Met het vrouwtje kon ik meer mijn ei kwijt. Verder is het verleidelijk om de macro lens te pakken maar, hoewel ik dol ben op macro fotografie, vind ik de beeldhoek vaak wat te smal en krijg je zo snel “een foto van een mooi onderwerp” in plaats van een “mooie foto”. De bomen op de achtergrond waren voor mij aanleiding om een groethoek lens te pakken.
Ik begin vaak gewoon uit de hand met een paar probeerfoto’s. Zo zie je dat de compositie nog niet lekker is (vleugel zit vast aan een boomstam), de belichting te donker en dat de scherpte nog niet goed ligt. Maar dat hoeft ook nog niet want dit is puur om te kijken of het potentie heeft om verder te gaan. Vaak bekijk ik die eerste beelden en peins ik wat ik ermee zou willen.
Compositie
In eerste instantie ga ik aan de slag met de compositie, als het lukt om die te krijgen zoals ik zou willen kan ik verder met mijn plan. De gekozen 15mm f/2 bevalt mij echter goed, het idee van een groothoek met op de achtergrond vaag de vormen van de bomen doet mij verder prutsen.
Ik pak een statief en ga aan de slag.
Kleur en licht
Tevreden met de compositie wordt het tijd om wat te gaan doen aan de belichting en met name de kleur. Blijkbaar stond de witbalans nog te warm dus begin ik eerst dat maar eens aan te passen. Ja, klopt, dat kan ook in de nabewerking maar ik hou ervan om in het veld alvast tegen nagenoeg de kleur aan te kijken zoals ik bedoel.
Verder speel ik met de gedachte om het oranjetipje wat meer te accentueren met extra licht. Voor ik echter de flitser erbij ga pakken, kijk ik eerst met een lampje wat de potentie is. Niet zo mooi maar wel wat makkelijker.
Tijd voor de flitser
Een flitser heeft een groot nadeel, je ziet pas wat je doet als de foto gemaakt is. Het grote voordeel is echter de enorme regelbaarheid. Ik zet de flitser op een ministatief en bewapen deze met een ‘snoot’ (soort tuitje) om heel specifiek in te kunnen lichten.
Kleuren gel en witbalans
Ik zoek in mijn fototas en vind de kleurengels, daarmee kun je het flitslicht kleuren. Ik pak de CTO (Color Temperature Orange) waardoor het onderwerp knal oranje wordt.
Oranjetipje in tegenlicht
Een laatste poging om het geheel nog wat spannender te maken is te gaan spelen met de lichtrichting van de flitser. Ik hou erg van tegenlicht, ook al maakt dat het onderwerp een stuk donkerder.
Tevreden?
Nee, echt tevreden ben ik nooit maar je ziet dat ik een enorme behoefte heb om een foto tot ‘mij’ eigen te maken. Daarbij combineer ik graag meerdere elementen, zoals hier de groothoek waardoor onderwerp èn achtergrond belangrijk worden. Verder ben ik een enorme freak als het gaat om licht en lichtval. Is het geen zonlicht dan vind ik het heerlijk om mijn eigen licht te creëren. Dat daarbij het eindresultaat niet meer lijkt op de ‘werkelijkheid’ vind ik alleen maar fijn. Ik maak geen foto’s van de werkelijkheid maar gebruik de werkelijkheid om mijn eigen impressies van de natuur weer te geven. Wat je ziet is niet dé natuur maar de natuur zoals ik hem ervaar…
