Ornitographies

Ornitographies

Mijn project gaf ik de naam ‘Ornitographies’. Ornithografie refereert aan het pad dat de vogels achterlaten tijdens het vliegen. Met mijn fotografie maak ik zichtbaar wat normaal gesproken onzichtbaar is. De paden die ze maken doen me denken aan kalligrafie en organische vormen uit de kunstgeschiedenis.

De liefde voor natuur werd me als klein kind al door mijn opa meegegeven en is sindsdien alleen maar gegroeid. Aanvankelijk boeide de natuur me veel meer dan de fotografie. Hoewel ik al vijftien jaar als fotograaf werkte, was het vóór dit project nooit bij me opgekomen deze twee te combineren. Natuur was voor mij iets naast mijn werkprojecten. Totdat ik me realiseerde dat het voor het uitvoeren van een echt persoonlijk project juist goed is om uiting te geven aan wat je ráákt. En dus besloot ik te onderzoeken hoe ik natuur vanuit een ander perspectief kon tonen.

Natuurlijke bewegingen fascineren me. Voor mij is de vlucht van vogels de meest bijzondere natuurbeweging die er is, omdat de lucht als het ware het canvas is waarin we het vliegen kunnen waarnemen. Bovendien heeft elke vogel zijn eigen unieke vliegpatroon, waardoor de resultaten telkens anders en zeer onvoorspelbaar zijn. Het blijft dus altijd uitdagend.

Gewoon bijzonder

Het doel van ‘Ornitographies’ is de verborgen schoonheid van de vogelvlucht zichtbaar maken. De natuur heeft zoveel bijzonders te laten zien. Mijn motivatie is om mensen bewust te maken van al dat moois. Ik probeer wat meer aandacht te genereren voor deze ‘zo gewone’ vogels, die om ons heen vliegen terwijl wij meestal te druk bezig zijn om ze echt op te merken. Een van de geheimen van het succes van mijn project is misschien ook wel dat wat ik fotografeer relatief gewoon is. Sommige foto’s zijn gewoon op straat gemaakt. Ik hoef niet de hele wereld over te reizen om iets interessants te kunnen maken.

Chronofotografie

Mijn inspiratiebron was de zogenaamde ‘chronofotografie’. Marey en Muybridge waren de grondleggers van deze techniek met hun bewegingsstudies in de negentiende eeuw. Het idee is dat je veel foto’s maakt en deze samenvoegt tot één beeld, zodat je de beweging van het onderwerp kunt analyseren. Je maakt op die manier iets zichtbaar dat met het blote oog niet te zien is. Ik ga van hetzelfde principe uit, maar het grote verschil met mijn project is dat ik geen morfologische beschrijving van de beweging wil maken. Ik richt me op de beweging als geheel en hiervoor is meer dan één foto per seconde nodig. Op die manier vermijd je ruimte tussen de frames. De afzonderlijke lichaamsvorm verdwijnt en in plaats daarvan ontstaat een compleet nieuwe, organische vorm.

De techniek vooruit

Om deze beelden te kunnen maken, moet ik veel frames per seconde produceren, die ook nog eens van voldoende kwaliteit zijn om ze op groot formaat te kunnen printen. Ik heb hiervoor dus digitale camera’s nodig die op 4K of meer kunnen opnemen, in slow motion in RAW-formaat. Tot voor kort moest ik dergelijke camera’s huren, maar ik heb er nu eindelijk zelf één: de Blackmagic Pocket Cinema 4K.

Normaal gesproken maak ik opnamen met 60 frames per seconde. In het verleden heb ik zelfs met 120 frames per seconde gewerkt voor de gierzwaluwen en in enkele gevallen, voor de wat langzamere soorten zoals gieren, met 30 fps. Uiteindelijk gebruik ik voor één foto gemiddeld tussen 300 en 1500 frames, die ik samenvoeg met Photoshop.

Serendipity

Soms zoek ik een gebied op waarvan ik weet dat er veel activiteit te verwachten valt en ik wacht geduldig af, in de hoop dat daar iets interessants gebeurt. De locatie verschilt per vogelsoort. Wel zijn er plaatsen waar ik regelmatig terugkom, zoals de Ebro Delta, aangezien dit een groot gebied is met een grote rijkdom aan fauna.

Tegenwoordig focus ik met mijn ornithographies echter steeds meer op een bepaalde vogelsoort, die op een specifieke manier vliegt. Hiervoor is het belangrijk dat ik goed op de hoogte ben van het gedrag van de vogel, de beste tijd van het jaar en de locatie waar ik ze kan vinden. Hoewel het erg interessant is om goed te plannen, is het nog belangrijker om open te staan voor wat zich aandient …

Iedere natuurfotograaf weet dat als je met wildlife werkt, je voorbereid moet zijn op een zekere dosis frustratie. Zélfs als je alles tot in de puntjes hebt voorbereid en de omstandigheden naar wens zijn. Als de vogels besluiten ergens anders heen te gaan dan waar je ze gepland had, dan houdt het op. Het is best lastig om met de frustratie om te gaan als je een vlucht wilt vastleggen, je er zo dichtbij bent, maar er toch niets gebeurt … Tegelijk is dat ‘part of the magic’. Dat is waarom het zo belangrijk is, zelfs als je het perfecte plaatje voor ogen hebt, om open te staan voor het onverwachte, aangezien dit gegarandeerd veel betere resultaten oplevert.

Ornitographies: Een droom die werkelijkheid werd

Het mooiste is voor mij het werken met kunst en natuur, waar ik altijd al van droomde. En dan nu is er mijn boek! In dit boek staan 78 foto’s voorzien van uitleg over de omstandigheden en de vastgelegde soorten. Ik hoop met dit boek op bijzondere wijze de aandacht van mensen voor de natuur te wekken.

Specificaties van het boek Ornitographies:

• 188 pagina’s
• 28,5 x 31 centimeter
• € 55,-

Te bestellen via https://xavibou.com/book/

Dit artikel is geschreven door: Xavi Bou.