Menu

Onderdeel van Pixfactory

Otters fotograferen vanuit een Hongaarse hut

De lucht boven het Hongaarse platteland is grijs en er valt natte sneeuw. Het lijkt een wanhopige poging om de grauwe akkers en velden wat meer contrast te geven. Op een enkele plek blijft wat sneeuw liggen, maar dat accentueert alleen maar de somberheid van het Hongaarse landschap in de winter.
otters
Als de otter uit het water komt, zorgt de spartelende vis voor een spetterend watergordijn, wat geaccentueerd wordt door het tegenlicht van de lamp achter de plas. Fotograaf: Jaap La Brijn

Een heel speciale fotohut

Als we na een autorit van anderhalf uur aankomen bij het huis van Bencé Maté, sneeuwt het nog steeds. Na een warm welkom en de, naar later blijkt, dagelijkse soep, vertrek ik om half zes naar de otterhut op zo’n 300m van zijn huis. Het grijze daglicht wijkt langzaam voor de schemering van de naderende nacht. Glibberend door de modder en omringd door natte sneeuwvlokken, komen we bij de hut, één van de vele hutten die Bencé Maté speciaal heeft ontworpen en gebouwd voor natuurfotografen. Via een luik en een steil trapje daal ik af in de hut. De bedoeling is dat ik drie nachten in deze hut doorbreng in een poging om otters te fotograferen.

otters
De hut ligt in het rietland aan de rand van de eindeloze puszta. Fotograaf: Jaap La Brijn

De hut is luxe: twee riante stoelen, vloerverwarming en een touchscreen om het kunstlicht buiten te dimmen. Dat kunstlicht moet ervoor zorgen dat de otters ook midden in de nacht te fotograferen zijn. Ik ben erop voorbereid dat ik pas de volgende ochtend om een uur of acht de hut weer verlaat en ook dat het uren kan duren voordat de otters verschijnen. Ook weet ik dat de otters zich meestal maar zo’n tien minuten voor de hut vertonen.

otters
Het grote raam net boven de waterspiegel biedt uitzicht op een kleine plas. Door een dammetje is dit plasje afgescheiden van de rivier. Fotograaf: Jaap La Brijn

Ik installeer de fotoapparatuur (Nikon D800 met een f4:300mm lens en een Nikon D500 met een 2,8/70-200mm lens) en bereid me voor op heel lang wachten en proberen wakker te blijven. Het wordt al heel snel donker en ik doe de verlichting boven de plas aan. Tegenover de hut staat een sterke lamp die voor tegenlicht zorgt, terwijl boven de hut vier lampen de plas van voren verlichten. Voorlopig dim ik die lampen zoveel mogelijk om te voorkomen dat het de otters afschrikt.

Niet te lang wachten

Als ik net alles klaar heb, verbeeld ik me dat ik ver weg in de duisternis iets zie bewegen: een otter? Nog geen minuut later verschijnen er V-vormige rimpels in het spiegelgladde oppervlakte aan het einde van de plas en zie ik de eerste otter in mijn richting zwemmen. Vervolgens een korte duik en hij heeft zijn eerste vis te pakken. Als hij uit het water komt, zorgt de spartelende vis voor een spetterend watergordijn, wat geaccentueerd wordt door het tegenlicht van de lamp achter de plas. Net op tijd bedenk ik dat ook de verlichting vanuit de hut nu heel geleidelijk op “vol” gezet moet worden om fatsoenlijk te kunnen fotograferen.

Na een paar minuten houdt de otter het voor gezien en zie ik hem hobbelend over het dammetje in de duisternis verdwijnen. Stuiterend van opwinding bekijk ik de resultaten op het schermpje van mijn camera: dat valt toch wel tegen. Veel onscherpe foto’s vanwege de lange sluitertijd, teveel de otter van achteren, vaak te donker, kortom dat moet beter. Na deze veelbelovende start hoop ik dan ook op een snel nieuw bezoek van een otter. Dat valt zwaar tegen: pas na negen uur staren naar een lege plas, vechten tegen de slaap en voortdurend verzitten om niet helemaal te verstijven, verschijnt om drie uur ’s morgens de tweede otter.

otters
Nadat het is gestopt met sneeuwen is de temperatuur blijkbaar zover gedaald dat boven het water dunne nevelslierten ontstaan. Fotograaf: Jaap La Brijn

Ik heb inmiddels alle tijd gehad om te bedenken wat ik de eerste keer beter had kunnen doen. Hogere ISO, groter diafragma en dus een kortere sluitertijd, beter letten op de houding en het gedrag van de otter. De tweede serie is dan ook aanzienlijk beter en de otter blijft ook wat langer voor de hut. Dat wil niet zeggen dat ik tevreden ben.

otters
De laatste nacht maak ik de mooiste foto’s. Fotograaf: Jaap La Brijn

Dit hele proces herhaalt zich drie nachten, waarbij ik me de laatste nacht gelukkig mag prijzen met maar liefst negen bezoeken van otters. De laatste nacht maak ik de mooiste foto’s omdat ik inmiddels het gedrag van de otters beter kan voorspellen en weet hoe ik met de lichtomstandigheden om moet gaan. Het betekent ook dat de vermoeidheid tot in mijn tenen zit. Een opkomende griep zorgt er bovendien voor dat ik me steeds beroerder voel. De foto’s maken het echter meer dan waard. Zeker omdat er naast de otters nog veel meer moois te fotograferen viel bij de hutten van Bencé Maté.

12 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

12 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: