Paraat!

Een wilde eend

Terwijl ik mijn brein pijnig over een 5* sudoku, tikt mijn echtgenote buiten op het raam. Ik kijk op en zie haar wijzen richting de tuin van de buren. Door het raam kijk ik ook die kant op en zie meteen waar ze op doelt. Een vrouwtje wilde eend zit op het muurtje naast ons terras. De sudoku kan wel even wachten en ik grijp mijn camera met 200-600mm telelens die op de tafel naast me ligt.

Handige voorinstelling

Voor ik naar buiten ga controleer ik of de functieknop van de camera op ‘1’ staat en de stabilisatie van de lens op ‘on’. Beiden staan goed. De voorinstelling ‘stand 1’ geeft een sluitertijd van 1/800sec bij een maximaal open diafragma (f6.3) en ‘Auto-ISO’. Prima instellingen om vogels die zitten (of in dit geval staan) uit de hand te fotograferen.

Voorzichtig open ik de tuindeur en loop langzaam naar buiten. De eend heeft mij al in de gaten maar maakt geen aanstalten er vandoor te gaan. Kijkend door de zoeker zoom ik maximaal in. Omdat de achtergrond van de eend vooral lucht is draai ik de belichtingscorrectie op +1. Zo voorkom ik dat de eend te veel een silhouet wordt. Met de sluiter op ‘stil’ maak ik de eerste foto’s.

Gedrag

Hoewel de eend op een bijzondere plek zit vind ik de eerste foto’s zelf niet zo bijzonder. Wilde eend groot in beeld. Leuk maar ach …, ik wacht af en hoop op typisch gedrag. Al snel wordt mijn geduld beloond. Blijkbaar moet er even wat gepoetst worden: de snavel verdwijnt al wrijvend tussen het verenkleed.

Details

Omdat het zelden voorkomt dat ik een eend van zo dichtbij kan fotograferen, ga ik voor meer details. Stapje voor stapje loop ik schuin naar voren in de hoop het dier meer van opzij te kunnen fotograferen. Gesnater is een teken om halt te houden en even niet meer te bewegen. Op 600mm zie ik de eend nu bijna beeldvullend in de zoeker. De blauwe spiegel midden tussen het bruine gevlekte verenkleed valt nu pas echt op. De belichtingscorrectie draai ik terug naar nul. Alleen nog scherpstellen op de blauwe vlek en de ontspanknop indrukken. Nog meer details? Ik besluit voor de kop te gaan en maak weer een paar stapjes vooruit.

Eekhoorn

Ditmaal geen sudoku maar aan het ontbijt. Ik kijk door het raam naar de tuin en zie een eekhoorn door de heg springen. Het is nog koud buiten en hij weet, denk ik, niet meer zeker waar hij de walnoten afgelopen herfst heeft verstopt. De bloempotten waar ik hem vaker in heb zien graven laat hij nu met rust. De voedertafel met kapotgeslagen walnoten daarentegen biedt een makkelijker maaltje voor hem. Ik heb ondertussen mijn camera (functieknop op stand 1!) al in de hand en druk de zonnekap tegen het raam van de tuindeur. Beetje door de knieën en ik kom op gelijke hoogte met de eekhoorn. Ik wacht nog op een knabbelmoment en leg het vast.

Groene specht

Ik hoor hem roepen, een groene specht in de tuin van de buren. Snel ga ik naar binnen in de wetenschap dat de camera ditmaal weer voor het grijpen ligt maar nu met, wat ik noem, ‘de kleine tele’ (70-200mm). Ik besluit niet te gaan wisselen van lens maar genoegen te nemen met 200mm. Omdat ik een beweeglijke vogel verwacht gaat de functieknop van de M-stand naar stand 2. Die voorinstelling zorgt voor een sluitertijd van 1/2000, f6.3 en Auto-ISO. De knop voor lensstabilisatie zet ik op ‘on’. Gebukt loop ik naar buiten en probeer de specht in het vizier te krijgen. Aan zijn geroep te horen moet hij vlakbij zitten, maar waar? Ik loop door tot vlak bij het scheidingsmuurtje met de buren. Langzaam steek ik mijn hoofd boven de rand en zie de specht vastgeklemd op een tak zitten. Omdat hij op een relatief donkere plek zit draai ik het diafragma nog op maximaal: f4.  Knop ‘2’ zorgt ook voor continu opnamen op hi-speed. Dat komt nu goed uit want ik wil de specht al roepend fotograferen, waarbij de snavel open staat. Ruim 20 opnames verder is het feest al voorbij. De vogel is gevlogen.

Stand ‘paraat’

Wellicht maak jij ook bijzondere momenten mee waarop je je camera mist of dat het instellen van je belichtingsdriehoek net iets te veel tijd kost. Ervoor zorgen dat je de camera (thuis) paraat hebt scheelt in elk geval tijd. Dat geldt ook voor het gebruiken van zelfgekozen voorinstellingen.

En terwijl ik dit typ hoor ik de tjiftjaf in de tuin tekeergaan. Het is tijd om naar buiten te gaan. De camera met ‘de grote tele’ gaat meteen mee!