Maarten Westmaas
Hij is voortdurend onderweg op zoek naar de essentie van het Nederlandse landschap. Na een start in de traditionele natuurfotografie is hij op zoek naar nieuwe manieren om het door klimaatverandering verdwijnende Nederlandse landschap af te beelden
Alles wat hij doet, vertelt, fotografeert en creëert doet hij om anderen te laten zien hoe wonderlijk, bijzonder en prachtig het Nederlandse landschap is. Hoe vol en rijk aan verhalen. Vanuit een lange traditie van het afbeelden van het Nederlandse landschap zoekt hij zijn weg in de verhalen die in dat wonderlijke landschap besloten liggen en legt er eigen interpretaties overheen. Zo ontstaan nieuwe lagen in dat Nederlandse landschap. ‘God schiep de wereld, maar de Nederlanders maakten hun eigen land’. ‘Creating the Dutch Landscape.’
Maarten Westmaas maakt exclusieve en unieke landschapskunst waarin zijn visie en de visie van het land vermengd wordt. Omgeploegd. Veel meer dan fotografie gaat het om het verhaal van het Nederlandse landschap dat door hem verteld wordt in series en verhalen. Van zelfgemaakte camera’s en excentrieke analoge technieken tot digitale manipulaties en mixed media. Maarten Westmaas verwerft zijn eigen plek in de traditie van het afbeelden van het landschap.
Portfolio
Dutch Shores Average Light
VEN
Schapenboeten op Texel
In het Natuurfotografie Magazine #61 komt thema authenticiteit aan bod met onder andere werk van Maarten Westmaas. In dit portfolio meer over zijn visie op zijn landschapsfotografie.
Wil je meer informatie over Maarten Westmaas, kijk dan op zijn website: Maarten Westmaas
6 reacties
Moi Bob, dat laatste onbegrip delen we hoor 😉
Maar niet dat we allemaal dezelfde natuurfoto’s maken, veel wel natuurlijk maar dat gebeurt sowieso en evenzo in de creatieve richting. Een van de dingen die ik van de kunstacademie lang geleden onthouden heb is dat alles een ontwikkeling is, een kopiëren met variaties en dat je clichés vooral goed moet leren gebruiken. Het lijkt wel biologische evolutie!
Toch zou ik hier een eindeloze lijst kunnen produceren van verschillen zonder de aandacht van natuur (onderwerp) naar creatief (maker) te verleggen omdat natuur eindeloos verschillend is, van microscopisch tot astronomisch. En uiteraard (!) produceren vooral nieuwere beoefenaars relatief meer van hetzelfde want je zal toch ergens mee moeten oefenen en dan is het fijn en logisch dat de onderliggende natuurhistorische lat niet te hoog ligt. Daarom heb ik voorbeeldonderwerpen als mijn voerplank, de tuin, water, e.d op mijn website en mij fervent voorstander op natuurfotografie. nl getoond van appeltjesherten en fotohutten. Maar de interesse in het natuurhistorische, het centraal gesteld zijn van het natuurhistorisch onderwerp moet er wel zijn wil het natuurfotografie heten.
Als ik nog in de stad woonde zou ik de stad fotografen, niet als “stadsnatuur” maar als geheel omdat de hele stad natuur is en waard vanuit natuurhistorisch perspectief te bezien wat veel te weinig of in het geheel niet gebeurt. Is de stad een mensennest zoals er ook mieren- en termietennesten bestaan? Wat zijn de kenmerken en variaties? Et cetera… Dit belangwekkende, enorme, actuele onderwerp geef ik zomaar weg! Be my guest allen!!
Vergeten te vermelden: Nergens kan ik vinden dat Saskia Boelsums beweert natuurfotograaf te zijn. Wel is haar inspiratie vanuit de historische Nederlandse schilderkunst heel duidelijk.
Hulde aan mensen die verder kijken dan een goed belichte scherpe vogel en een rechte horizon vlgs de regels.
Lieve mensen toch, er bestaat rede waarom je met natuurfotografie niet op een kunstacademie wordt aangenomen en anderzijds dat je als natuurfotograaf op een kunstacademie weinig te zoeken hebt. Ik schrijf dit uit persoonlijke ervaring zelfs.
Wanneer wordt dit nu eindelijk weer eens een natuurfotografie website met een redactie wiens hart en ziel bij echte – “traditionele” wordt het nu al genoemd alsof het bijgezet kan worden in het museum naast de klompen – natuurfotografie ligt!?
Leve mensen (zoals Maarten Westmaas) die durven experimenteren, anders zouden we allemaal dezelfde foto’s maken. En inderdaad, een dergelijke benadering spreekt je aan of juist totaal niet. Vind ik het allemaal even mooi? Nee, maar ik een eigen aanpak zeer waarderen. Dat je daar ver meer kunt komen bewijst bijvoorbeeld Saskia Boelsums.
Dat natuurfotografie niet wordt aangeboden op een kunstacademie zegt overigens meer over de bekrompenheid van dergelijke instituten. Veel werk dat daar vandaan komt vind ik pas echt onbegrijpbaar…
Ik had dit beantwoord, maar blijkbaar door 1 of andere reden weggejorist dus opnieuw:
Ik spreek geen oordeel uit over benaderingen. Ik vind slechts dat natuurfotografie over natuurfotografie moet gaan; natuurfotografie stelt per definitie het onderwerp centraal vanuit natuurhistorische kijk, niet de maker/kunstenaar/fotograaf/etc.
“Kunst” daarentegen stelt bij uitstek de (beleving/visie/creativiteit/etc. van) maker centraal.
Die sluiten elkaar dus in hoge mate (niet geheel, maar in hoge mate dus) uit; je kunt nu eenmaal niet twee elkaar uitsluitende prioriteiten tegelijk hebben.
De stelling dat “we allemaal dezelfde foto’s maken” als we ons getrouw op natuurfotografie zouden richten is aantoonbaar onwaar (omdat ik het woord “onzin” niet wil gebruiken) en geeft vooral weer hoe (een deel van) de redactie over natuurfotografie denkt.
Terzijde: nergens heb ik van Saskia Boelsums een claim gevonden natuurfotograaf te zijn. Wel lijkt mij de invloed van de traditionele 😉 Nederlandse schilderkunst nogal duidelijk.