Maar wat is die ongerepte wildernis? Natuurreservaten? “Nee, want die hebben grenzen. Het is meer dan dat. Wild land heeft een gevoel van het oneindige, van iets onmetelijks”, aldus de makers van dit boek. Via Google Earth vervolgden ze hun zoektocht, maar die bood juist op de afgelegen plekken te weinig informatie. Uiteindelijk kwamen ze op het idee om naar satellietfoto’s van de nachtelijke aarde te kijken. Overal waar mensen wonen is licht aanwezig… Het idee voor een boek was snel gevormd, de locaties volgden, maar hoe dit immense project te bekostigen? Na een jaar lang dubben besloten ze hun boerderij te verkopen en aan het spannende avontuur te beginnen.
Vier jaar lang reisden Peter en Beverly rond. Daarbij bezochten ze alle continenten. Achtereenvolgens maak je in het boek kennis met Antarctica (inclusief de subarctische eilanden), het Tibetaanse Hoogland, Geraamtekust en de Woestijnen van Namibië, het Noordpoolgebied (ofwel Spitsbergen), Alaska & Yukon, de Kimberley (Australië) inclusief de aangrenzende woestijnen en tot slot Patagonië, de hoge Andes en de Chileense archipel. Zijn dit nu werkelijk de meest afgelegen plekken op aarde? Het komt ongetwijfeld een heel eind in de richting, maar toch straalt de keuze voor mij een beetje armoede uit. Namibië en Spitsbergen, zomaar twee voorbeelden, worden op dit moment plat gefotografeerd door hordes natuurfotografen. De locaties zijn zo bekend en gemakkelijk bereikbaar dat het echte wilde er haast een beetje vanaf gaat. Jammer, want juist met een dergelijk boek wil ik graag verrast worden door originaliteit.
In een fotoboek draait alles uiteraard om de foto’s. Die zijn (uiteraard zou ik bijna zeggen) prima, maar tegelijkertijd ook niet enorm vernieuwd, enkele juweeltjes daargelaten. Het meest opvallende is de kleurstelling. Aanvankelijk dacht ik aan een wat bedenkelijke drukwerkkwaliteit, maar de foto’s hebben daadwerkelijk de wat vreemde kleur. Die kleur valt het beste te omschrijving als somber. Het is geen zwart-wit, maar ook niet de typische Instagramkleur (van lage contrasten en weinig verzading). Geen idee wat de motivatie achter de kleurkeuze is, maar het boek heeft daardoor een weinig positieve uitstraling. Alsof het inmiddels te laat is, het Wild Land verloren is gegaan. En zo krijgen de roestbruine duinen van Namibië haast eenzelfde tint als het ijs van Spitsbergen…
De vormgeving is erg goed. De ruim 200 foto’s zijn haast allemaal pagina vullend. In combinatie met het formaat van het boek heb je daardoor wel echt iets om naar te kijken. Teksten vind je niet terug op de pagina’s met de foto’s zelf, maar in een soort van losse katernen, voorafgaand aan ieder nieuw continent. In die katernen lees je de persoonlijke ervaringen van Peter en Beverly, zie je waar de foto’s gemaakt zijn en maak je kennis (in beeld) met inheemse volkeren. Die zijn bewust uit de fotogedeelten weggelaten om het karakter van Wild Land zoveel mogelijk kracht bij te zetten.
Samenvattend
Het groot formaat fotoboek biedt je veel om naar te kijken, van wilde landschappen met de daarin voorkomende diersoorten. Het kleurgebruik had wat frisser gemogen om daarmee juist de diversiteit van alle gebieden te onderstrepen. Maar dat is uiteraard persoonlijk. Voor iedereen die geïnteresseerd is in natuurfotografie in ieder geval een aanrader voor de wensenlijstjes rond de feestdagen.
Pagina’s: 400
Afmetingen: 34,9 x 27,4 cm
Taal: Nederlands
Uitgever: Lannoo
ISBN: 9789401452380
Prijs: € 39,99
