Wie is Ronald Hofmeester?
Een in 2005, tijdens de vakantie in Polen, door zoon Tim gemaakte foto van een heidelibel, zet de verandering in gang. Simpelweg ‘soorten verzamelen’ maakt, geïnspireerd door Tim, Ruben Smit, Edwin Giesbers en Misja Smits, plaats voor meer diepgang en sfeer.
Onmogelijk
“Je tien mooiste foto’s aanleveren… Maar dat is onmogelijk!” Aldus Ronald, reagerend op mijn verzoek. “Wat ik “mooi” of “goed” vind, hangt voor een belangrijk deel af van mijn stemming en mijn fascinatie van het moment. Fotografie is een krachtige beeldtaal, maar welk verhaal wil ik vertellen en welk beeld wil ik schetsen?”
Kriebelen
En deze gevoeligheid zie je terug in Ronalds beelden. Net als de verhalen van Ronald veel tussen de letters door bieden, hebben ook zijn foto’s ’laagjes’. Ze zijn spannend, gewaagd, zetten aan tot langer nadenken over wat je eigenlijk waarneemt. Een beetje alsof je door een donker spookhuis loopt; ergens een lichtje in het donker, een subtiel sliertje over je gezicht, een geluidje in de verte. Niet zozeer eng, maar wel intrigerend, als subtiele, spannende sensaties die je in het donker kriebelen.
Uitingen van een innerlijk
Ronald vertelt en laat zien hoe hij erin geslaagd is tegenslag en beperking om te buigen tot een kracht (iets dat doet denken aan het verhaal van een bekende collega-fotograaf) en hoe zijn emoties zijn werk beïnvloeden.
mijn camera toont, soms onbedoeld
wat mijn ogen niet zien
maar mijn hart wel zo voelt
Wat zou ik hier nog aan toe kunnen voegen? Het vergt moed om je binnenkant aan de buitenwereld te laten zien en hoe mooi is het als dat lúkt….?!
Apparatuur
- Nikon D800
- AF-S Nikkor 50mm 1.8
- AF-S Nikkor 80-400mm
- AF-S Nikkor 16-35mm
- Tamron SP 90mm Di macro
- Tokina At-X 35mm macro
- Nikkor TC14E II
- setje tussenringen
- hoekzoeker
Portfolio
“Mijn fotografie is continu in beweging en weerspiegelt de ontdekkingstocht in mijzelf. Wat, waar en hoe ik fotografeer is omgekeerd evenredig aan mijn fysieke, cognitieve en psychische beperkingen; maar mijn beperkingen zijn tevens mijn mogelijkheden!
Mijn portfolio is daarom een mix geworden van foto’s van momenten die voor mij bijzonder zijn en foto’s waar ik blij van word; een mix van mijn favoriete technieken en onderwerpen (alleen een vlinder foto ontbreekt) én het zijn merendeels foto’s die ik nog niet eerder heb gedeeld. Ze hebben in ieder geval één ding gemeen: het zijn dromerige impressies, soms poëtisch, soms surrealistisch en tonen in grote mate wat ik ben: een dromer.“
“Tot de zomer van 2014 ontwikkelt mijn fotografie zich zeer geleidelijk: wat meer creatieve technieken en met name meer tegenlicht. In augustus 2014 krijg ik echter een dubbele depressie die mijn wereld volledig op z’n kop zet en vooral mijn leefwereld verkleint tot enkele honderden meters rond mijn huis. Deze beperking zorgt echter voor ongekende mogelijkheden omdat ik “gedwongen” word de natuur in mijn eigen omgeving fotografisch te ontdekken daar waar ik eerst vooral met de auto naar de “echte” natuur reed. Acht van de tien foto’s uit de selectie zijn de laatste twee jaar gemaakt in een straal van enkele honderden meters van mijn huis.
Daar komt bij dat ik in de depressie de dichter in mij ontdek. Mijn gedichten komen voort uit de emoties en gedachten die ik heb maar even vaak uit (fotografische) ontmoetingen met de natuur rond mijn huis. Het schrijven heeft omgekeerd ook een grote invloed op mijn fotografie: de beelden worden meer poëtisch, meer impressie, meer abstract en steeds vaker een reflectie van mijn innerlijk zijn.“
“Soms lijkt het wel of mijn camera een eigen leven leidt, dan is het beeld op het lcd-scherm zo anders dan wat ik door de zoeker zie. “
“Ik merk dat ik wat onderwerpkeuze betreft ook steeds tegendraadser word. Zie ik op Facebook bosanemonen dan ben ik met speenkruid bezig, komen de hyacinten voorbij, dan ben ik met fluitenkruid in de weer. Het liefst vanuit invalshoeken die anderen niet zoveel gebruiken. Zelden nog raak ik geïnspireerd door een “bijzonder beestje op sprietje“. Ik loop vooral warm voor de alledaagse natuur en vooral van dat wat net anders is: licht en schaduwspel; vreemde vormen, patronen of structuren; een web van een kruisspin dat horizontaal hangt in plaats van verticaal.”
“Ik bespeur ook een verandering in mijn aanpak. Daar waar ik eerst vooral bezig was om “die ene” foto te maken, vind ik nu combinaties van foto’s die elkaar versterken of samen een verhaal vertellen steeds interessanter. Dit komt deels door het werken aan mijn boek “ondersteboven”. Vanuit losse foto’s en gedichten een boek samenstellen blijkt een behoorlijke opgave. Met meer samenhang vanuit thema’s lijkt me dat toch een stuk makkelijker.”
Tips van Ronald:
- Zoek niet naar die ene topfoto maar zoek naar nieuwe invalshoeken. Focus daarbij op wat er is en de mogelijkheden die dat biedt i.p.v. op wat je “mist”.
- Ga zoveel mogelijk op ontdekkingstocht dicht bij huis, bekijk het eens van een andere kant en laat je verrassen.
Fotografie: Ronald Hofmeester
10 reacties
Wat een fantastisch voorbeeld van hoe je als (natuur)fotograaf steeds minder afhankelijk wordt van de beschikbaarheid van onderwerpen door deze zelf te definiëren. Ronald, ga zo door, ik volg jouw werk met belangstelling.
Bart, dankjewel voor het grote compliment!
Een bijzonder verhaal en bijzondere beelden… inderdaad indrukwekkend en inspirerend.
Dankjewel Noortje voor je fijne reactie :-).