Rondreis Georgië (1)

We begonnen in Tbilisi en daarna naar het noorden richting Kazbegi en de Russische grens. Vandaar terug richting Tbilisi want door Zuid Ossetië kun je niet, dat is bezet Russisch gebied. Dan weer naar het noorden naar de Kaukasus waar we tenslotte ook over een van de engste bergpassen van Europa moesten om ons doel te bereiken.

Tbilisi

In de ochtend zijn we gestart met het verkennen van Tbilisi. Wij hadden een hotel geboekt in het oude centrum dus we zaten overal dichtbij wat de moeite waard is. Tbilisi, wat letterlijk “warme waterbron” betekent is een stad van ca. 1,4 miljoen inwoners en is zeker in het oude centrum druk. Ook in september zijn er nog erg veel toeristen.

We hebben een wandeling gemaakt door het oude centrum en zijn via parken naar de Narikala vesting uit de 4e eeuw gelopen, waar je een geweldig uitzicht hebt over de stad.
Eten kun je overal in deze stad en het is even wennen aan de gerechten, maar fameus zijn de khachapuri (een soort kleine pizza met alleen kaas) en kubdari (een gerecht van deeg en vlees) maar nog veel meer om op te noemen.

Op weg naar Kazbegi

De eerste stop op de route zouden we bij het voormalig klooster van Ananuri maken, dat gelegen is aan een meer en de rivier Aragni. Het klooster ligt op ca 60 km ten noorden van Tbilisi. Het is een erg mooi klooster met veel mooie fresco’s. Er worden echter ook vreselijk veel prullaria verkocht rond om de kerk, waardoor het maken van een mooie foto al moeilijker werd.
Net toen we beneden bij het meer kwamen, zagen we de lage waterstand door de droogte van de afgelopen tijd. We hadden net besloten toch richting het meer te lopen toen het weer begon te veranderen, het begon te waaien en later ook te regenen.

We besloten om verder te rijden, aangezien we op de weg terug hier ook nog langs zouden komen met hopelijk mooier weer. Dat dit later niet zo bleek te zijn, wisten we op dat moment niet. Na nog ca 1 uur rijden op de slingerende weg richting het noorden, het is tenslotte de beruchte Jvari route ofwel Georgian Militairy Road, veranderde de regen in hagel en sneeuw. Op dat moment zag je werkelijk niet meer waar je nog kon rijden, maar stoppen was geen optie tussen alle vrachtwagens die dit wel gewend waren en dus gewoon doorrijden. En dat terwijl we met 30 graden uit Tbilisi waren vertrokken. Uiteindelijk kwamen we in de stromende regen aan bij ons hotel in Kazbegi, waar het al donker begon te worden.

Gergeti

Deze dag hadden we gepland om de Trinity Kerk in Gergeti te bezoeken wat een kerk is met klooster in de bergen, maar ook een gletsjer. De kerk ligt op een hoogte van ca 2200 meter en is een Georgisch Orthodoxe kerk uit de 14e eeuw.

Om de kerk te bereiken zijn er 2 mogelijkheden, te voet wat erg steil is en waarvoor je bijna bergbeklimmers materiaal moet hebben, maar zoals Juliya op een ochtend zou aantonen, het kan ook zonder al dat. Wij besloten met onze 4 wheel drive te gaan en na even zoeken hoe er te komen begon de tocht naar boven. Dat bleek echter een “weg” te zijn bestaande uit modder en zand (door de regen van de vorige dag) waar je met een gewone auto niet door kon.

We moesten dus zo’n 700 meter omhoog in een korte afstand, het was een spannende maar ook een geweldige beleving. Eenmaal boven zijn we gestopt en hebben de omgeving eerst op ons laten inwerken, zo op deze hoogte tussen alle bergen en laaghangende bewolking, als gevolg van de regen ook van de vorige dag.

We hebben er veel gelopen en gefotografeerd die dag want het weer veranderde continu van bewolkt met wat regen tot zonneschijn en weer afgewisseld met langsdrijvende bewolking tussen de bergen door.

Na het bezoek aan het klooster zijn we dezelfde weg naar beneden gereden, wat nog iets glibberiger was in de modder, maar we zijn heelhuids beneden gekomen en zijn op zoek gegaan naar de waterval van Gveleti in deze omgeving. Om deze te vinden moesten we nadat we terug waren op de weg opnieuw de bergen in met dit keer geen modderpad maar kiezelwegen.

Het kostte toch moeite de waterval te vinden, bordjes staan er in Georgië bijna nergens, dus Juliya heeft de weg gevraagd aan een lokale boer. Op een gegeven moment hebben we de auto achtergelaten en zijn verder de bergen in gelopen, waar we de waterval na ca. 1 uur lopen uiteindelijk vonden. Hij bleek een stuk kleiner dan we verwachtten, maar ja, we waren er nu eenmaal heen gelopen.

De volgende da werd ik wakker in het lokale ziekenhuis van Kazbegi met 41 graden koorts en bezorgd kijkende doktoren en Juliya. Ik schijn er per ambulance heen gebracht te zijn maar weet van niets meer. Later zou blijken dat ik een bacterie infectie moet hebben opgelopen tijdens het eten van lokale gerechten.
Dit voorval gooide ons reisschema omver. De eerste 2 dagen was reizen onmogelijk, ik heb erg veel geslapen nadat de koorts in het ziekenhuis was onderdrukt.
Op wat dag 6 zou moeten zijn, achtte ik mij in staat terug te gaan naar Tbilisi, waar we een afspraak hadden in het American Medical Center voor onderzoek. Wonderbaarlijk genoeg ging het daarna beter waardoor ik weliswaar met eten moest oppassen maar verder wel de stad in durfde.

Tbilisi revisited

Deze dag zijn we voor alle zekerheid in Tbilisi gebleven, het was een zondag en zoals we al snel merkten is het weekend geen goede dag om een kerk te bezoeken. Er wordt volop getrouwd in deze maand en de weekenden zijn topdagen voor de kerken waar meerdere paren tegelijkertijd getrouwd worden.
We hebben die dag de stad verder verkend en zijn in de botanische tuinen terecht gekomen, een enorm gebied met veel planten en bomen en natuurlijk fotografen met net getrouwde stelletjes waarbij de drones je om de oren vliegen.

Uplistsikhe

De volgende dag pakken we ons reisschema weer op en verlaten Tbilisi in de richting van Kutaisi om daarna verder richting de Kaukasus te gaan. Na ongeveer 2 uur rijden zien we aan onze linkerhand bergen liggen waarvan we willen kijken of we er mooie natuur kunnen ontdekken. We nemen de eerste de beste afrit richting de bergen en na een aantal kilometers begint de “weg” over te gaan in zandpad-achtige wegen.

We moeten verder want we willen nog de grotwoningen van Uplistsikhe bezoeken. We geven in onze maps.me de locatie in en we gaan rijden. Deze app is trouwens onmisbaar en we gaan nu ervaren hoe veel “wegen” deze app kent. Zonder deze app waren we waarschijnlijk niet makkelijk terug op de route gekomen, want we waren door al deze mooie natuur wel de route wat kwijt geraakt.

Na een aantal kilometers rijden door wat wij al moeilijk als weg konden zien, stuurde onze app de auto in de richting van in onze ogen een grasveld en absoluut geen weg. Twijfel dus of we dit moesten doen, echter we zagen niets om ons heen wat houvast bood dus besloten we het advies te volgen.

Op bovenstaande foto zie je onze twijfel, maar na 10 minuten werd duidelijk dat het wel goed zat en na nog eens 15 minuten zaten we weer op de route naar Uplistsikhe. Onze reis naar Uplistsikhe ging goed, tot op het laatste stuk de weg weer verdween in zand en grind, maar dat waren we wel gewend.

Uplistsikhe is een stad in de rotsen gebouwd en is een van de oudste bewoonde plaatsen in Georgië. Het dateert van de vroege ijzertijd tot aan de middeleeuwen. Uplistsikhe werd definitief verlaten in de 14e eeuw na de aanvallen van de Mongolen.

Na nog wat gegeten te hebben (Kachapuri) gingen we op weg, want we waren nog lang niet in Kutaisi, wat toch nog een stuk rijden in de bergen betekende.
Eenmaal op weg naar Kutaisi veranderde het weer en begin het te regenen, waardoor de lange slingerweg naar Kutaisi met veel vrachtverkeer ons veel tijd kostte, maar rond 9 uur in de avond kwamen we dan toch in ons hotel aan.

Enguri dam

Deze dag zouden we ongeveer 270 km moeten rijden, echter in deze route richting de Kaukasus zat ook een stuk van de Jvari pas, bekend als een van de gevaarlijkste wegen ter wereld. Er werd ons geadviseerd deze pas in ieder geval met daglicht te rijden.

Bijna op onze route lag de Enguri dam, een hydro-elektrische dam met een hoogte van ruim 271 meter de tweede hoogste dam in de wereld. De bouw van de dam is in 1961 gestart in opdracht van Nikita Chroetsjev, maar werd pas operationeel in 1987, waarna een periode startte van veel reparaties en verbeteringen. Uiteindelijk was de dam pas echt gereed rond 2010 en voorziet nu in ca 46% van de energie van Georgië. Wij wilden hier langs rijden, echter bij aankomst werden we door militairen tegen gehouden en mochten de dam niet op.
Omdat we het jammer vonden zover gereden te hebben, besloten we te kijken of we toch via een andere route aan de andere kant van de dam konden komen.

Het weer werkte niet echt mee, want het was regenachtig en bewolkt wat een beetje triest ogende foto’s opleverde. Het is ons dus uiteindelijk toch gelukt om op de dam te komen, maar gauw weer verder want het was geen echt lekker weer en we moesten nog steeds over de Jvari pas.

De weg naar de Jvari pas is al een slinger route en geeft je een beeld van de enorme impact op de natuur die de aanleg van de dam gehad moet hebben. Er komt geen einde aan het kunstmatige meer dat is ontstaan door de aanleg en overal zie je de gevolgen. Echter wat verder klaarde het weer op en zagen we opnieuw uitgestrekte berghellingen met bomen.

Inmiddels liep het toch al weer naar het einde van de middag en dus tijd om door te rijden want we hadden nog een goede 100 km te gaan inclusief de Jvari pas. De aanloop naar de pas was er een met vertraging door werkzaamheden en door de vele koeien en geiten die we tegen kwamen. Uiteindelijk kwamen we eind van de middag aan op onze bestemming.

In het tweede deel van dit reisverslag bezoeken we onder andere Ushguli, de hoogst gelegen bewoonde plaats in Europa