De locatie
De Sächsische Schweiz is een tamelijk onbekend, maar buitengewoon woest gebied, bestaande uit loodrechte rotswanden, bizarre rotsformaties en diepe kloven, een walhalla voor landschapsfotografen. Bovenop de rand van de afgronden heb je steeds overweldigende panorama’s, onder andere over het dal van de Elbe en vrijstaande tafelbergen. De fotografische uitdaging is om de verschillende kenmerkende elementen van het landschap in een foto samen te brengen.
Uitvoering
Fotograferen kost tijd. Het begint natuurlijk al met het scouten van kansrijke locaties. Eenmaal op een interessante plek, ben ik niet snel meer weg te slaan totdat ik er voor het gevoel alles uitgehaald heb. Zo ook op deze prachtige plek in de Sächsische Schweiz. De wandeling naar de rand biedt uitzicht op het dal van de Elbe met aan de overzijde fraai gevormde tafelbergen. Om te profiteren van het mooiste licht ben ik er al ruim voor zonsopkomst; de lampen van het dorpje in de verte branden nog.
Bij (groothoek)landschapsfoto’s draait alles om de voorgrond. Een voorgrond voegt veel detail toe aan een landschap waarin alles zich ver weg afspeelt. Daarnaast kun je met een krachtige voorgrond het beeld ordenen en het oog door de foto geleiden. Tijdens het rondkijken vielen me verschillende boomwortels op die, bij gebrek aan een doordringbare bodem, als tentakels over de rotsen groeien. Op enkele kleine plekjes met wat zand groeiden plukjes heide, een perfect ankerpunt voor in de voorgrond. Met wat passen en meten lukt het om het beeld te starten met de heide, om vervolgens via de boomwortels naar de tafelberg geleid te worden.
Gebruikte apparatuur
Met een 16-35 millimeter groothoekobjectief beschik je over een brede beeldhoek, waardoor je veel aandacht kunt schenken aan de voorgrond. Het grote contrast tussen de lucht en de rotsen heb ik overbrugd met een twee-stops grijsverloopfilter. Omdat het behoorlijk waaide, moest ik met een hogere ISO-waarde werken om beweging in het polletje heide te voorkomen. Uiteraard is de foto vanaf statief genomen. Daarmee ben je niet alleen vrijer in je camera-instellingen, maar dwing je jezelf ook beter te kijken.
Nabewerking
Rotsen, lucht en de dorre vegetatie hebben een beetje dezelfde kleur, zacht en vriendelijk, maar niet echt spannend. Door de witbalans wat koeler te zetten en het contrast iets te vergroten, heb ik meer sfeer toegevoegd.
