Sigma 500mm F4 DG OS HSM Sport, eerste praktijkervaringen

Het testpanel

• Johan Scholtens fotografeert normaalgesproken met de Canon EF 500mm f/4L IS II USM. Veel van zijn vrije tijd besteedt hij aan het fotograferen van vogels. Zijn voorkeur gaat uit naar actiefoto’s en het fotograferen van vogels in vlucht.
• Henny Brandsma is fulltime bezig met vogel- en natuurfotografie. Ook bij regen, mist en koude gaat ze er bijna elke dag op uit om met haar telelens de mooiste vogelfoto’s te maken. Ze is een bescheiden vrouw, maar haar foto’s worden volop gepubliceerd in natuurtijdschriften, merchandise en andere toepassingen.
• Bob Luijks is reeds lang gebruiker van de eerste versie van de Canon EF 500mm f/4L IS USM. Eerder reviewde hij hier al de Sigma 150-600mm f/5-6.3 DG OS HSM Sports.

In dit eerste artikel ligt de nadruk op de praktijkervaringen. Alle drie de fotografen zijn een dagdeel het veld in getrokken en hebben dit nieuwe vlaggenschip van Sigma’s Sport-lijn getest naast hun eigen telelens.

Een eerste kennismaking

Ook dit nieuwe objectief is direct herkenbaar aan zijn strakke vormgeving en zwarte kleur. De grote zonnekap valt direct op, uiteraard bedoeld om onderwerpen in vol tegenlicht te fotograferen en de kans op lensflares tot een minimum te beperken. Wat ook opvalt is het gewicht. Mijn Canon 500 mm f/4 mark I weegt 3870 gram. De Sigma 500mm weegt ruim 500 gram minder, een merkbaar verschil (de Canon 500 mm f/4 mark II weegt 3190 gram).

Er blijken nogal wat knopjes op het objectief te zitten. Een aantal daarvan zijn direct herkenbaar, andere vragen om wat uitleg. Laten we bij de statiefgondel beginnen. Via een draaiknopje kun je aangeven of het draaien binnen de statiefgondel getrapt of traploos plaats moet vinden. Dit laatste is bijvoorbeeld erg handig in combinatie met een gimball.

Dichtbij de bajonet vinden we een schuifknopje ‘AF Function’. Dit knopje werkt samen met een viertal drukknopjes die zich in de buurt van de zonnekap bevinden. Je kunt hiermee een vast scherpstelpunt vastleggen in het geheugen van het objectief. Met één druk op één van de vier knopjes keert de focus razendsnel terug naar het vastgelegde scherpstelpunt. Dit werkt efficiënt in situaties waarbij je je onderwerp steeds op een vaste plek verwacht, zoals een voederplekje vanuit een fotohut.

De schuifknopjes van de autofocus en beeldstabilisator kennen we ook van andere objectieven. Zo kun je automatisch scherpstellen versnellen door te kiezen voor de presets full, 10 meter tot oneindig en 3,5 meter tot 10 meter. Die 3,5 meter is voor een 500 mm telelens bijzonder weinig en maakt de lens ook bij uitstek geschikt om te fotograferen vanuit een schuilhut. De beeldstabilisator heeft drie standen: uit, 1 (in drie dimensies voor uit stilstand fotograferen) en 2 (in twee dimensies, bij het volgen van je onderwerp).

Eerste ervaringen van Henny Brandsma

Als Henny na een halve dag fotograferen met de Sigma 500mm terugkomt, is ze enthousiast: “deze wil ik wel houden” zegt ze. Op de vraag waarom luidt het antwoord “de lens is minder zwaar dan ik gewend ben (red. Canon 500/4 type I) en ik kan met deze uit de hand fotograferen. Bovendien maakt de stabilisatie nauwelijks geluid, het is een heel stille lens“. En hoe is de autofocus? “Heel goed: vergelijkbaar met wat ik gewend ben, eerder iets beter dan slechter, maar ik merk weinig verschil en dat is gewoon dus heel goed“.

Hoe beoordeel je de uiteindelijke resultaten nadat je deze hebt bekeken op de computer op een 100% weergave? “Wat mij opvalt aan de beelden is dat ze zachter zijn en iets minder contrast en kleur hebben. De scherpte is echt heel goed, beter dan ik ben gewend.”

In onderstaande galerij een aantal (onbewerkte) testbeelden gemaakt door Henny Brandsma met de nieuwe Sigma 500mm op haar canon EOS 7D Mark II:

Eerste ervaringen van Johan Scholtens

De eerste algemene indruk is uitstekend. Ik vind de scherpte uitmuntend en op het eerste gezicht niet onderdoen voor de nieuwste Canon lens. Ik was vooral benieuwd naar de vliegbeelden, want daar is de Canon lens een meester in. Ook hier doet de Sigma lens nauwelijks in onder, zeker niet wat betreft de scherpte.

Het enige minpuntje is dat de lens een fractie minder snel scherp stelt (maar mogelijk is dat ook een kwestie van gewenning). Het verschil is maar minimaal. Wat wel opviel is dat de lens een momentje ‘hunt’ als je van dichtbij naar verderaf scherpstelt.

 

Voor het gevoel is de Sigma 500mm niet of nauwelijks zwaarder dan de Canon lens. Verschillende tests zijn uit de hand geschoten en dat ging prima. Ik was ook benieuwd naar de prestatie onder minder heldere weersomstandigheden. We zijn nog een tijdje de polder doorgereden, waarbij het op een gegeven moment bewolkt werd en ook wat donkerder (later op de middag). Ook dan presteert de Sigma prima en kan zich zonder meer meten met de Canon lens.

 

Ik heb niet getest met m’n converter 1.4x. Deze presteert i.c.m. de Canon lens uitmuntend. Ben wel benieuwd hoe die zou presteren op de Sigma omdat ik zelf in de meeste gevallen fotografeer met de converter er tussen.

Ook van Johan hieronder twee galerijen met onbewerkte beelden. De reeks foto’s van de opgezette roerdomp is gemaakt met de Canon EOS-1D X, de overige opnames zijn gemaakt met een Canon EOS 5D Mark III:

Bovenstaande vergelijking van de opnames op 100% laat zien dat al bij een open diafragma van F4 de scherpte uitstekend is.

Eerste ervaringen van Bob Luijks

Tijdens de testdag is het weer ronduit slecht: loodgrijze wolkenluchten zorgen voor weinig licht en weinig contrast. Wat saai licht is voor foto’s in een open polderlandschap, vormt natuurlijk perfect licht voor de ultieme test. Juist onder deze omstandigheden komt kwaliteit bovendrijven. En die kwaliteit is erg goed. De Sigma 500mm focust razendsnel, geruisloos en zeer nauwkeurig, licht of geen licht. Hekjes en rondvliegende vogels vormen een handige testcombinatie. Ondanks de onrustige achtergrond weet de autofocus de vogel feilloos te pakken.
Wat wel opvalt is dat vignetering bij de Sigma behoorlijk aanwezig is. Tijdens het schrijven van de review was het lensprofiel in Adobe nog niet beschikbaar. Zodra dit beschikbaar is, valt vignetering gemakkelijk te verwijderen. Vanaf ongeveer diafragma f/7.1 is de vignetering geheel verdwenen.

De stabilisator van de Sigma 500mm is muisstil (mijn Canon is beter hoorbaar). Daar staat dan wel tegenover dat het beeld toch wat onrustiger lijkt dan bij de Canon. Dit heeft echter te maken met een verschil in techniek waardoor het effect minder zichtbaar is in je zoeker, maar wel degelijk werkt. Indien gewenst kun je de fabrieksinstellingen zo aanpassen dat ook je zoekerbeeld meer stabiliseert.

Bekijk hier enkele resultaten gemaakt met de Sigma 500 mm.

Met dank aan Sigma voor het ter beschikking stellen van een testexemplaar. Alle resultaten zijn buiten in de natuur ontstaan. Ook mijn foto’s bij dit artikel zijn verder onbewerkt. Binnenkort hier op de website een uitgebreidere review waarin we de Sigma 500mm direct vergelijken met twee generaties Canon 500 mm F4 en met de Sigma 150-600.