Menu

Onderdeel van Pixfactory

Slechts drie tenen en nog sneller dan ik en mijn camera!

Als ik op stap ga met de camera vind ik het heerlijk om lekker te struinen. Ik zie wel wat er fotografisch op mijn pad komt. Maar is dit wel effectief? Is dit de beste manier om goede foto’s te maken? Ik denk van niet. Volgens mij is het veel effectiever om doelgericht op stap gaan. Zeker voor het vastleggen van een bepaalde diersoort levert het veel betere kansen op een goede foto op.
IJmuiden strand tijdens zonsondergang met het onderwerp van de dag, de drieteenstrandlopertjes. Fotograaf: Jan Dolfing

Strand van IJmuiden

Deze gedachte heb ik al wat langer in mijn hoofd, maar het kwam er maar niet van om dit eens serieus uit te proberen. Tot ik met fotoclub “De Twintigers” op stap ging naar het strand van IJmuiden. Afgelopen 30 december in ijskoude wind moest het maar eens gebeuren. Wat zal ik aan het strand eens als solitair onderwerp gaan vast leggen?

Foeragerend gedrag. Fotograaf: Jan Dolfing

Drieteenstrandlopertjes

Ik besluit om me op drieteenstrandlopertjes te richten. Supersnelle vogeltjes die zich ophouden aan de vloedlijn. Mee rennend met de golfbeweging van de zee, om op het droogvallende deel van het strand naar voedsel te zoeken. Peurend met hun snavel in de zandbodem om iets eetbaars omhoog te halen. Hoe die beestjes dit voor elkaar krijgen is mij overigens een groot raadsel. Hoe sporen ze onder die eindeloze zandbodem nu hun prooi zo feilloos op. Ik zou in no-time verhongeren.

Met de snavel in het strand peurend, hoe vind dat dier toch zijn maaltijd? Fotograaf: Jan Dolfing

Voorbereiden

En daar komt gelijk het leuke aspect naar boven van het richten op één onderwerp. Je kunt je vooraf helemaal inlezen op je onderwerp. In het kader van een diersoort kun je beginnen met op te zoeken hoe deze dieren leven, in wat voor habitat, in welke tijden van het jaar, wat hun zoekgedrag is naar voeding, hoe hun onderlinge gedrag is en ga zo nog maar even door. Lang leve het internet, materiaal genoeg voorhanden.

De concurrent wordt weggejaagd, geen pardon. Fotograaf: Jan Dolfing

Een lijstje van gewenste foto’s

Een ander voordeel van richten op één onderwerp is dat ik zittend achter mijn bureau bij een lekkere kop koffie in gedachten al een portfolio kan samenstellen. Welke beelden wil ik in ieder geval proberen te maken. Er borrelen gelijk een heleboel ideeën naar boven. Ik wilde in ieder geval een foeragerende vogel, een vliegactie, een vogel die over het strand rent, een mee getrokken opname en een dier-in-landschap foto waarbij de vogel ondergeschikt in beeld is maar wel een duidelijke toegevoegde waarde heeft.

Eindelijk een rustig lopende vogel in heel zacht tegenlicht. Fotograaf: Jan Dolfing

Moeilijke omstandigheden

Ideeën genoeg maar wat valt de uitvoering tegen. Allereerst de weersomstandigheden. Die heb je op zo’n dag niet in de hand. De dag begon met een lucht die prachtig roze kleurde, waarna de kleuren tot bijna het middaguur heel fraai aanwezig bleven. Prachtig getemperd licht. Mazzel. Een ander aspect was de temperatuur. Dikke pech. Maar net boven het vriespunt met een koude snijdende wind. En wil je mooie foto’s maken op ooghoogte dan moet je plat in het zand liggen. In het natte zand aangezien de vogels foerageren op de grens van land en water. Vergeten om een regenbroek mee te nemen, even niet aan gedacht dat het strand aan de vloedlijn zeiknat is en ik in no-time dus ook. Gelukkig had ik nog een vuilniszak in de fototas om op te liggen. Wil ik me de hele dag op mijn vooraf gekozen onderwerp concentreren dan betekent dat midwinter toch gauw 8 uren in het natte zand liggen.

Racebeest, lange sluitertijd en meetrekken maar. Tientallen mislukte foto’s en soms zit er een fraaie plaat tussen. Fotograaf: Jan Dolfing

Racebeesten

En dan het fotograferen zelf. Je kunt wel ideeën hebben maar om ze ook zo op de foto te krijgen viel nog niet mee. De kleine vogeltjes zijn supersnel en onvoorspelbaar, net ongeleide projectielen. Ze rennen voortdurende in de vijfde versnelling heen en weer. Ongelooflijk lastig om autofocus op ze te blijven houden. Ook de belichting is een drama. Door het heen en weer rennen bevinden ze zich steeds op een wisselend stuk strand. Droog, nat, glinsterend, in het water, vol in tegenlicht, en ga zo nog maar even door. Je bent continu bezig om je belichting aan te passen aan de omgeving van de vogel.

Het zweefmoment. Fotograaf: Jan Dolfing

Veel prullenbakkenwerk

Kortom, de eerste uren gingen voorbij met oefenen, camera instellen, corrigeren en opnieuw instellen. Honderd mislukte foto’s, niet scherp, vogel uit beeld, vogel in beeld maar op de verkeerde plaats, vogels die bijna op de uitgekozen plaats lopen met mooi licht en vlak daarvoor omdraaien of opvliegen. Maar omdat je je op één soort richt leer je steeds beter inschatten hoe het bewegingspatroon van de vogeltjes is, wat de locatie is waar ze in het terugtrekkende water het liefst foerageren en hoe het onderlinge gedrag is. In de loop van de dag kon ik steeds beter voorspellen wat ze gingen doen en mijn camera-instellingen hierop afstellen.

Hupsje. Fotograaf: Jan Dolfing

Eindelijk resultaat

Zo kwamen gedurende de dag langzaam de gewenste foto’s tot stand op mijn schermpje. Een meegetrokken foto van een rennende vogel, een strandlopertje zwevend boven het strand in de karakteristieke houding met een poot naar voren en de ander strak naar achteren. Een foeragerende vogel met zijn snavel peuterend in de strandbodem. En een foto van twee strandlopertjes in volle vlucht, waarbij de dominante vogel de ander weg jaagt van zijn voerplek.

In het licht van de ondergaande zon, met de drieteenstrandloper eindelijk op de juiste plek. Fotograaf: Jan Dolfing

Beloning

En om de dag helemaal af te maken kregen we een geweldige zonsondergang en waren de vogels na die 8 uur zo aan me gewend dat ik erg dichtbij kon fotograferen en ook de laatste wens van het lijstje kon halen, drieteenstrandlopertjes in hun natuurlijke habitat, aan de vloedlijn. Met de groothoek op 10mm en de minivogeltjes nog steeds herkenbaar in beeld onder een immens mooi gekleurde lucht. Wat een geslaagde dag.

Een geweldige afsluiter van de dag. Fotograaf: Jan Dolfing

Het me bewust toeleggen op één soort is me uitermate goed bevallen. Heel leuk om voor te bereiden, heel leuk om te doen. Eén fotograaf, één diersoort.

En jij, ben jij van nature net als ik een struiner of een één onderwerp fotograaf? Ik ga het in ieder geval vaker zo doen!

Fotogroet Jan

Geef een reactie

6 reacties

  1. Hoi Jan, wat weer een prachtig verhaal. Je bent er weer helemaal. Ik heb zelf ook eens geprobeert om die vogeltjes op de plaat te zetten, maar dat valt niet mee, daarom lpetje af voor deze mooie opnames. Grotjes Annette Bosklopper

  2. Hallo Jan,
    Nou diep respect voor jou hoor! Je verhaal bracht me naar de ijskoude plek waar jij de hele dag jezelf hebt vermand om jouw missie te volbrengen. Ik vind het superknap en onvoorstelbaar hoe je dat zolang hebt volgehouden.
    Je verhaal is prachtig geschreven, alsof ik erbij was. Ik denk ook dat je focussen en voorbereiden op 1 onderwerp, weten welke shots je wil maken (proberen althans 😉 beter werkt dan random raak schieten. De zonsondergang heb je toch wel mooi nog even mee kunnen nemen als afsluiter.
    Ik heb genoten èn geleerd van jouw mooie verhaal. Dankjewel

    Groet Esther Knobben
    (ArtEK Photography op Instagram)

  3. Wat een leuk en herkenbaar verhaal! Zo snel die krengen! En zo mooi.
    Je foto’s zijn prachtig gelukt! Ik ga terug, met regenbroek 😉

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

6 reacties

  1. Hoi Jan, wat weer een prachtig verhaal. Je bent er weer helemaal. Ik heb zelf ook eens geprobeert om die vogeltjes op de plaat te zetten, maar dat valt niet mee, daarom lpetje af voor deze mooie opnames. Grotjes Annette Bosklopper

  2. Hallo Jan,
    Nou diep respect voor jou hoor! Je verhaal bracht me naar de ijskoude plek waar jij de hele dag jezelf hebt vermand om jouw missie te volbrengen. Ik vind het superknap en onvoorstelbaar hoe je dat zolang hebt volgehouden.
    Je verhaal is prachtig geschreven, alsof ik erbij was. Ik denk ook dat je focussen en voorbereiden op 1 onderwerp, weten welke shots je wil maken (proberen althans 😉 beter werkt dan random raak schieten. De zonsondergang heb je toch wel mooi nog even mee kunnen nemen als afsluiter.
    Ik heb genoten èn geleerd van jouw mooie verhaal. Dankjewel

    Groet Esther Knobben
    (ArtEK Photography op Instagram)

  3. Wat een leuk en herkenbaar verhaal! Zo snel die krengen! En zo mooi.
    Je foto’s zijn prachtig gelukt! Ik ga terug, met regenbroek 😉

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Jan Dolfing

Jan Dolfing

Als dierenarts en gepassioneerd natuurfotograaf is Jan nauw verbonden met dieren en natuur. Een passie die hij graag laat zien.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: