Strand van IJmuiden
Deze gedachte heb ik al wat langer in mijn hoofd, maar het kwam er maar niet van om dit eens serieus uit te proberen. Tot ik met fotoclub “De Twintigers” op stap ging naar het strand van IJmuiden. Afgelopen 30 december in ijskoude wind moest het maar eens gebeuren. Wat zal ik aan het strand eens als solitair onderwerp gaan vast leggen?
Drieteenstrandlopertjes
Ik besluit om me op drieteenstrandlopertjes te richten. Supersnelle vogeltjes die zich ophouden aan de vloedlijn. Mee rennend met de golfbeweging van de zee, om op het droogvallende deel van het strand naar voedsel te zoeken. Peurend met hun snavel in de zandbodem om iets eetbaars omhoog te halen. Hoe die beestjes dit voor elkaar krijgen is mij overigens een groot raadsel. Hoe sporen ze onder die eindeloze zandbodem nu hun prooi zo feilloos op. Ik zou in no-time verhongeren.
Voorbereiden
En daar komt gelijk het leuke aspect naar boven van het richten op één onderwerp. Je kunt je vooraf helemaal inlezen op je onderwerp. In het kader van een diersoort kun je beginnen met op te zoeken hoe deze dieren leven, in wat voor habitat, in welke tijden van het jaar, wat hun zoekgedrag is naar voeding, hoe hun onderlinge gedrag is en ga zo nog maar even door. Lang leve het internet, materiaal genoeg voorhanden.
Een lijstje van gewenste foto’s
Een ander voordeel van richten op één onderwerp is dat ik zittend achter mijn bureau bij een lekkere kop koffie in gedachten al een portfolio kan samenstellen. Welke beelden wil ik in ieder geval proberen te maken. Er borrelen gelijk een heleboel ideeën naar boven. Ik wilde in ieder geval een foeragerende vogel, een vliegactie, een vogel die over het strand rent, een mee getrokken opname en een dier-in-landschap foto waarbij de vogel ondergeschikt in beeld is maar wel een duidelijke toegevoegde waarde heeft.
Moeilijke omstandigheden
Ideeën genoeg maar wat valt de uitvoering tegen. Allereerst de weersomstandigheden. Die heb je op zo’n dag niet in de hand. De dag begon met een lucht die prachtig roze kleurde, waarna de kleuren tot bijna het middaguur heel fraai aanwezig bleven. Prachtig getemperd licht. Mazzel. Een ander aspect was de temperatuur. Dikke pech. Maar net boven het vriespunt met een koude snijdende wind. En wil je mooie foto’s maken op ooghoogte dan moet je plat in het zand liggen. In het natte zand aangezien de vogels foerageren op de grens van land en water. Vergeten om een regenbroek mee te nemen, even niet aan gedacht dat het strand aan de vloedlijn zeiknat is en ik in no-time dus ook. Gelukkig had ik nog een vuilniszak in de fototas om op te liggen. Wil ik me de hele dag op mijn vooraf gekozen onderwerp concentreren dan betekent dat midwinter toch gauw 8 uren in het natte zand liggen.
Racebeesten
En dan het fotograferen zelf. Je kunt wel ideeën hebben maar om ze ook zo op de foto te krijgen viel nog niet mee. De kleine vogeltjes zijn supersnel en onvoorspelbaar, net ongeleide projectielen. Ze rennen voortdurende in de vijfde versnelling heen en weer. Ongelooflijk lastig om autofocus op ze te blijven houden. Ook de belichting is een drama. Door het heen en weer rennen bevinden ze zich steeds op een wisselend stuk strand. Droog, nat, glinsterend, in het water, vol in tegenlicht, en ga zo nog maar even door. Je bent continu bezig om je belichting aan te passen aan de omgeving van de vogel.
Veel prullenbakkenwerk
Kortom, de eerste uren gingen voorbij met oefenen, camera instellen, corrigeren en opnieuw instellen. Honderd mislukte foto’s, niet scherp, vogel uit beeld, vogel in beeld maar op de verkeerde plaats, vogels die bijna op de uitgekozen plaats lopen met mooi licht en vlak daarvoor omdraaien of opvliegen. Maar omdat je je op één soort richt leer je steeds beter inschatten hoe het bewegingspatroon van de vogeltjes is, wat de locatie is waar ze in het terugtrekkende water het liefst foerageren en hoe het onderlinge gedrag is. In de loop van de dag kon ik steeds beter voorspellen wat ze gingen doen en mijn camera-instellingen hierop afstellen.
Eindelijk resultaat
Zo kwamen gedurende de dag langzaam de gewenste foto’s tot stand op mijn schermpje. Een meegetrokken foto van een rennende vogel, een strandlopertje zwevend boven het strand in de karakteristieke houding met een poot naar voren en de ander strak naar achteren. Een foeragerende vogel met zijn snavel peuterend in de strandbodem. En een foto van twee strandlopertjes in volle vlucht, waarbij de dominante vogel de ander weg jaagt van zijn voerplek.
Beloning
En om de dag helemaal af te maken kregen we een geweldige zonsondergang en waren de vogels na die 8 uur zo aan me gewend dat ik erg dichtbij kon fotograferen en ook de laatste wens van het lijstje kon halen, drieteenstrandlopertjes in hun natuurlijke habitat, aan de vloedlijn. Met de groothoek op 10mm en de minivogeltjes nog steeds herkenbaar in beeld onder een immens mooi gekleurde lucht. Wat een geslaagde dag.
Het me bewust toeleggen op één soort is me uitermate goed bevallen. Heel leuk om voor te bereiden, heel leuk om te doen. Eén fotograaf, één diersoort.
En jij, ben jij van nature net als ik een struiner of een één onderwerp fotograaf? Ik ga het in ieder geval vaker zo doen!
Fotogroet Jan
6 reacties
Prachtig onderwerp die drieteen
strandlopers,die echt kunnen rennen ?mijn favouriete onderwerp als we op Ameland zijn ?trouwens ook mijn manier van fotograferen ,een onderwerp? dus heel fijn om dit stuk te lezen en te genieten van de mooie foto’s ?
Prachtige serie van die kleine vliegensvlugge vogeltjes. Heel mooi. Erg genoten van je verhaal.
Mooie foto’s, leuk verhaal!