Berken in de winter

De berk is een zeer algemene boom in ons land. Zowel op droge als natte standplaatsen kun je hem tegenkomen. Het opvallendste kenmerk van de berken is de witte kleur van de schors. Vooral in de winter als de bladeren gevallen zijn, brengt de slanke en sierlijk gevormde boom een witte kleur in het landschap. Er zijn twee berkensoorten algemeen in onze contreien, de zachte berk met licht behaarde opgaande twijgen en de ruwe berk met onbehaarde en iets hangende twijgen. Heel duidelijk is het onderscheid niet altijd, er komen ook bastaarden voor die tussen de kenmerken in staan.

Al in de winter kun je het begin van de katjes zien, de bloemen van de berk. De berk is eenhuizig, dat wil zeggen: er zijn zowel mannelijke en vrouwelijke katjes bij elkaar te vinden in dezelfde boom. De mannelijke katjes van de berk hangen, de vrouwelijke katjes staan rechtop. In het voorjaar zijn de mannelijke katjes rijp en kleuren dan geel van het stuifmeel. Met een vleugje wind zie je soms gele wolken stuifmeel van de berken afkomen.

Berken kunnen best op natte standplaatsen staan, maar het gaat mis als opeens de waterstand omhoog gaat. Dat gebeurt nog wel eens in veengebieden die vanuit natuurbehoud natter gemaakt worden. Dan verandert een berkenbos opeens in een woud van dode stammen. Een macaber maar ook heel fotogeniek gezicht.