Menu

Onderdeel van Pixfactory

Oehoe

De grootste uil in Europa is de oehoe. In Nederland en België is het een zeldzaamheid, maar tegelijkertijd ook een soort die steeds vaker in onze contreien waargenomen wordt. Soms haalt hij zelfs het nieuws omdat de oehoe zich laat zien in de bewoonde omgeving en een bezienswaardigheid is.
oehoe
Winnaar Photo Challenge 2016. Vliegende oehoe in tegenlicht. Fotograaf: Erik Veldkamp

Een volwassen oehoe is maar liefst tussen 61 en 67 cm lang. De vrouwtjes wat groter dan de mannen. Daarmee is hij een stuk groter dan de ransuil die ongeveer half zo lang is. De rode ogen en de forse oorpluimen zijn kenmerken die de oehoe en ransuil delen, vandaar dat een oehoe toch wel eens voor een heel grote ransuil wordt aangezien. Een kenmerkend onderscheid is de roep, de oehoe dankt zijn naam aan het luide Hoe-oe dat van verre te horen is.

De oehoe is halverwege de vorige eeuw door bejaging uitgestorven in zowel België als Nederland. Gelukkig is de reuzenuil vanuit het oosten weer terug gekomen en langzamerhand is er weer een levenskrachtige populatie aanwezig van 150 broedparen in België en circa 20 in Nederland.

De leefomgeving is uiteenlopend en varieert van naaldwouden tot steppen, middelgebergte en zelfs kustgebieden. In onze streken houdt de oehoe het meest van rotsachtige plaatsen in het bos. Zijn nest maakt hij het liefst op richels in steengroeven of rotsen.

De oehoe leeft waar voldoende voedsel is. Dat kan van alles zijn, maar kleine zoogdieren zoals ratten en muizen zijn favoriet. Een vogel of een vis slaat hij niet af als er niets anders voor handen is.

Oehoes zijn vroege broeders, soms al in februari maar meestal in maart leggen ze 2-3 eieren. Na ruim een maand komen de jongen uit het ei. Pas na ruim twee maanden kunnen ze vliegen. Voordat ze geheel zelfstandig kunnen jagen is de zomer al haast voorbij. De jongen trekken weg om elders hun eigen broedplaats te vinden waar ze vervolgens de rest van hun leven blijven.

Oehoe
Een jonge oehoe met strijklicht. Fotograaf: Arno ten Hoeve

Fototips

  • De oehoe moet je zoeken in de omgeving waar hij graag broedt. Er zijn enkele plaatsen zoals in de ENCI groeve van Maastricht waar je de uil kunt treffen.
  • In het middelgebergte van Duitsland is de oehoe algemener en met lokale vogelkenners te ontdekken
  • Wees altijd voorzichtig voor verstoring als je in de buurt van de uil bent. Neem de tijd en accepteer dat je uren stil moet wachten voor de vogel op zijn gemak is en goed te fotograferen.
  • Soms wordt er een oehoe in de bebouwde omgeving gezien. Dat haalt meestal wel het nieuws en is een kans voor fotografen.
  • Een foto is niet pas mooi als de uil beeldvullend op de plaat staat. Juist beelden die ruimte geven of de natuurlijke omgeving tonen, zijn aansprekend.
oehoe
Haast onzichtbaar verborgen schuilt een oehoe tussen de bladeren. Fotograaf: Arno ten Hoeve

Leefomgeving

Heuvelland en middelgebergte. Broedt graag op rotsachtige plaatsen.

Vindtijd

Standvogels die het hele jaar in hun broedgebied blijven.
Jonge vogels trekken weg op zoek naar een nieuwe vestigingsplaats.

Meer weten?

Bescherming

Wettelijk beschermd.

Kwetsbaarheid

Zeldzame broedvogel, staat op de rode lijst van bedreigde vogelsoorten.

Verspreidingskaart

En dan nog dit!

In het voorjaar van 2015 werden de inwoners van Purmerend geteisterd door een oehoe. De uil viel wekenlang voorbijgangers aan en verwondde daarbij meer dan 50 mensen. Sommige inwoners moesten zich met paraplu’s beschermen tegen de oehoe, die door zijn agressieve gedrag ‘horror-oehoe’ werd gedoopt.

De beruchte uil is op last van de gemeente gevangen genomen en heeft levenslang gekregen. Vrijlating van de roofvogel is geen optie, heeft de gemeente Purmerend beloofd. De kans dat de uil na vrijlating hetzelfde gedrag gaat vertonen zou te groot zijn. Onderzoekers van de Oehoe Werkgroep Nederland hebben geconcludeerd dat de oehoe – een mannetje – waarschijnlijk is geboren in gevangenschap en gewend is aan mensen. “Als de oehoe ergens in een ver natuurgebied zou worden losgelaten, is het zeer waarschijnlijk dat hij de stad en hun mensen weer opzoekt en hetzelfde afwijkende gedrag gaat vertonen”.

Wil je meer lezen over een langdurig fotoproject met (oeral)uilen, lees dan het prachtige verhaal van Sven Začek in het nieuwe nummer (editie 39) van Natuurfotografie Magazine. Nog geen abonnee? Profiteer van onze feestdagenaanbieding en ontvang het gratis boek ‘De beste 50 tips voor natuurfotografen’.

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: