De sombere honingzwam houdt van dood en donker

De sombere honingzwam hoort bij de plaatjeszwammen, een groep die herkenbaar is aan de lamellen onder de hoed welke van binnen naar buiten uitstralen. In die lamellen vormt de paddenstoel de sporen die door de wind worden verspreid.

Het is een echte bossoort en voelt zich thuis in loof- en naaldhout. Voor de levende bomen is hij een levensgevaarlijke bedreiging. Hij gedraagt zich als parasiet en veroorzaakt witrot in het levende hout. Daar zal de boom uiteindelijk aan sterven, bestrijding is onmogelijk. Voor de zwam maakt het niet uit of de boom sterft, want ook dood hout eet hij graag. Dan is het opeens een saprofyt geworden en dat is wel zo gemakkelijk: hij kan gewoon dooreten.

Honingzwammen hebben een warme oranjebruine kleur, die doet denken aan honing. Net zoals je honing in lichte en donkere kleuren ziet, kom je ook de sombere honingzwammen in allerlei tinten tegen. Hoe ouder de zwam is, hoe donkerder hij wordt.

Kenmerkend voor honingzwammen zijn, naast de kleur, de fijne schubjes op de hoed en de opvallende ring (manchet) om de steel. Op de manchet en de steel zitten bij de sombere honingzwam kenmerkende zwarte schubjes, waarmee je hem kunt onderscheiden van andere gelijkende soorten.

De verschijningsvorm van de honingzwammen verandert enorm bij het ouder worden. Het jonge stoeltje is nog een klein bolletje, naarmate de zwam ouder wordt groeit de hoed verder uit als een pannenkoek. De oudere hoeden worden steeds donkerder van kleur en je ziet steeds meer kleurschakeringen en patronen ontstaan.

De sombere honingzwam is gemakkelijk te verwarren met de echte honingzwam, die echter lichter gekleurd is, een geelachtig manchet heeft en de zwarte schubjes op manchet en steel mist. Een andere gelijkende soort is de schubbige bundelzwam, die verschilt door de veel grotere afstaande schubben op steel en hoed.