Menu

Onderdeel van Pixfactory

De zeearend

De vliegende deur, de grootste roofvogel van Nederland en daarom in de top van voedselpiramide in de lage landen. De zeearend is een opvallende verschijning met zijn tot 2,5 meter brede vleugel spanwijdte. De zeearend doet het goed in Nederland en is steeds vaker te zien. In 2006 was er een eerste broedgeval in de Oostvaardersplassen. Sindsdien is de zeearend na eeuwen terug als broedvogel. In 2020 waren er 20 broedparen, in de wintermaanden komen hier nog tientallen overwinterende vogels bij.
zeearend
Zeearend in vlucht, gefotografeerd in oostelijk Duitsland. Fotograaf: Nico van Kappel

De zeearend is groot en toch verrassend snel. Hij is in staat om vissen die vlak onder het wateroppervlakte zwemmen uit het water te plukken en zelfs vliegende eenden te vangen.

Zeearenden zijn prachtige vogels met – als ze volwassen zijn – grote gele snavels en een helder witte staart. De jonge vogels hebben geen witte staart en zijn vooral bruin gekleurd, naarmate ze ouder worden, worden ze lichter van kleur.

De zeearend is sterk verbonden aan water, ideale leefgebieden zijn uitgestrekte moerasgebieden, uiterwaarden en in gebieden met grote meren. Hier zijn veel watervogels en vis te vinden.

Fototips

  • Zeearenden zijn nogal schuw en kunnen met hun uitstekende ogen héél ver kijken. Het heeft daarom geen zin om je richting de vogels te bewegen, zij zien jou altijd eerst. Zeearenden zijn daarom ook erg gevoelig voor verstoring. Blijf daarom op de openbaar toegankelijke routes.
  • De beste tactiek is om vaak naar gebieden te gaan waar zeearenden jaarrond te vinden zijn zoals de Biesbosch, Oostvaardersplassen en Tiengemeten. In deze gebieden zijn vaak overvliegende zeearenden te zien, vooral rond zonsopkomst. Let op de andere vogels, wanneer deze onrustig worden of opeens opvliegen zijn vaak zeearenden in de buurt.
  • Close-ups maken van zeearenden in Nederland behoort vanwege de kans op (onbedoelde) verstoring eigenlijk nog niet tot de mogelijkheden. Denk vooral aan beelden op grote afstand met bijzonder licht. Af en toe zijn jonge vogels vanuit openbare vogelkijkhutten te zien.
  • Wil je zeearenden dichtbij meemaken en fotograferen kan je het beste reizen naar gebieden waar deze veel voorkomen. Hierbij is het aan te raden om met een gids op pad te gaan. Met een ervaren gids is er de kans op verstoring erg klein. Meestal worden de vogels dan naar voederplekken gelokt of gevoerd vanaf een boot. Dit gebeurt vooral in Polen, Oost-Duitsland, Noorwegen en Schotland.
  • Een nadeel van de doorgaans hoge pixeldichtheid van moderne camera’s is dat je sluitertijden hoger moeten zijn dan voorheen om écht scherpe beelden te krijgen. Gebruik hiervoor een zo snel mogelijke sluitertijd van tenminste 1/1000 seconde. Hoe dichter je bij een zeearend kan komen, des te hoger zal je sluitertijd moeten zijn om echt scherpe beelden te krijgen. Vliegende zeearenden zijn een mooie test voor je autofocussysteem en reactievermogen.
zeearend
Zeearend in vlucht, bij zonsopkomst. Fotograaf: Nico van Kappel

Leefomgeving

Uitgestrekte moerasgebieden, uiterwaarden of meren.

Vindtijd

Jaarrond.

Bescherming

Zeearenden zijn wettelijk beschermd op grond van de Europese Vogelrichtlijn.

Kwetsbaarheid

Zeearenden zijn erg verstoringsgevoelig. Wil je ze fotograferen, blijf dan op de openbaar toegankelijke route of ga in het buitenland op pad met een gids.

Verspreidingskaart

En dan nog dit!

De zeearend is naast een actieve jager ook een belangrijke aaseter die in de Noord-Europese natuur de rol van gieren vervult.

Eén reactie

  1. Mooie foto’s Niko, vooral de sporen in het natte zand vind ik leuk 🙂

    Wat de techniek betreft snap ik het ‘nadeel’ van de hoge pixeldichtheid niet… dan pak je toch gewoon een model met lagere pixeldichtheid? Een D300 o.i.d. is niet zo duur meer.
    De sensors met de relatief hoge pixeldichtheid (voor Nikon: D7200, D850) benaderen eindelijk het oplossend vermogen wat we op film gewend waren en daarmee tevens inherent het ‘nadeel’ dat een actie-sluitertijd á 1/1000 weer in zicht is maar de digipatat generatie heeft natuurlijk geen flauw idee meer hoe lastig het vroeger allemaal was. Digitaal is 1/1000 toch veel minder een probleem omdat we straffeloos ISO kunnen opschroeven tot waarden die in de filmtijd niet eens op de schaal stonden!
    Hoe film en pixels wel degelijk qua oplossend vermogen vergelijkbaar zijn heb ik gepoogd uitgebreider uit te leggen op mijn eigen website.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Eén reactie

  1. Mooie foto’s Niko, vooral de sporen in het natte zand vind ik leuk 🙂

    Wat de techniek betreft snap ik het ‘nadeel’ van de hoge pixeldichtheid niet… dan pak je toch gewoon een model met lagere pixeldichtheid? Een D300 o.i.d. is niet zo duur meer.
    De sensors met de relatief hoge pixeldichtheid (voor Nikon: D7200, D850) benaderen eindelijk het oplossend vermogen wat we op film gewend waren en daarmee tevens inherent het ‘nadeel’ dat een actie-sluitertijd á 1/1000 weer in zicht is maar de digipatat generatie heeft natuurlijk geen flauw idee meer hoe lastig het vroeger allemaal was. Digitaal is 1/1000 toch veel minder een probleem omdat we straffeloos ISO kunnen opschroeven tot waarden die in de filmtijd niet eens op de schaal stonden!
    Hoe film en pixels wel degelijk qua oplossend vermogen vergelijkbaar zijn heb ik gepoogd uitgebreider uit te leggen op mijn eigen website.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: