Groen Zuringhaantje

Metallic groen

Het groen zuringhaantje had z’n naam niet beter kunnen krijgen. Zuring is de favoriete plantensoort en de kevers zijn geheel metallic groen gekleurd, soms met een gouden glans. Dat laatste is ook in de wetenschappelijke naam van het diertje terug te vinden, Gastrophysa viridula. Viridula is afgeleid van het Latijnse viridis, wat groen betekend. Mannetjes zijn vrij klein en worden maximaal 4mm groot, de vrouwtjes worden zo’n 7mm. Als een vrouwtje vol met eitjes zit zwelt het achterlijf helemaal op en steekt het ruim voorbij de dekschilden, die als een paar te kleine schildjes op de rug lijken te liggen.

Oranje eitjes, bruine larven

Groene zuringhaantjes behoren tot de kevers. Ze leggen een pakket van ongeveer 40 knaloranje, enigszins langgerekte eitjes aan de onderzijde van bladeren, waar na een week kleine, donkerbruine larven uit kruipen die zich tegoed doen aan de zuringbladeren. Na een paar weken graven de larven zich in de bodem in om daar op een diepte van zo’n 2cm te verpoppen, waarna de nieuwe lichting volwassen haantjes verschijnt. Dit proces herhaalt zich 3 tot 4 keer per jaar. De laatste generatie groene zuringhaantjes overwintert als pop en komt meestal begin mei uit. Soms verschijnen ze al iets eerder, in april.

Boekweit en rabarber

Hoewel ridderzuring het favoriete voedsel is staan de larven van het groen zuringhaantje erom bekend ook landbouwgewassen te eten, te weten boekweit en rabarber. Dit zijn geen planten die op grote schaal in Nederland en België gekweekt worden, en de schade valt eveneens mee. De larven en kevers vreten grote, onregelmatige gaten in de bladeren, maar die eetgewoonte leidt bijna nooit tot echte schade aan de plant. Daarom worden ze -normaal gesproken- ook niet bestreden.