Heideblauwtje, het juweeltje van de heidevelden

Het heideblauwtje is een echte zomervlinder die in de loop van juni pas te vinden is. Dophei en struikhei zijn zijn lievelingsplanten, maar zie je ze wel op andere planten zoals muizenoor. Vooral overgangen van dop- en struikhei met open plekken en jonge planten zijn rijk aan heideblauwtjes.

Zoals elke vlinder begint het heideblauwtje zijn leven als een ei. De eitjes overwinteren dicht bij de grond, dicht tegen de houtige stammetjes van de heideplanten. In de voorzomer komen ze uit en de jonge rupsjes eten zich vol aan het verse heideblad dat in die tijd begint te groeien. Snelle groeiers zijn het niet, niet zo verwonderlijk als je moet leven van de nogal taaie heideblaadjes.

De rupsen verpoppen zich in de grond. Soms worden rupsjes door mieren meegenomen naar hun nest en dan zetten ze daar hun gedaanteverwisseling voort (zie onderaan). Uit de pop komt dan de vlinder tevoorschijn, het is inmiddels volop zomer als de vlinders vliegen. Let op, niet alle heideblauwtjes zijn blauw. Alleen de mannetjes zijn aan de bovenzijde zo gekleurd, de vrouwtjes zijn bruin en soms gedeeltelijk donkerblauw.

Je ziet de mannen heideblauwtjes patrouilleren en territoriumgedrag vertonen, ze verjagen andere vlinders en ook hommels en bijen die ze tegenkomen. Toch hebben ze geen strak omlijnd eigen gebied. De mannetjes vertonen baltsgedrag als ze een vrouwtje zien: ze beginnen te klapperen met de vleugels. De vrouwtjes laten zich niet door elk mannetje versieren, slechts één keer zijn ze bereid te paren en de rest heeft het nakijken.

’s Avonds groeperen ze zich in een struikje of graspol en brengen gezamenlijk de nacht door. Een leuk gezicht, zo’n groep van 10-20 vlindertjes. Tot in augustus kom je ze tegen. Soms is er nog een kleinere tweede generatie in september die tot begin oktober kan voortduren.