Hoe fotografeer je het icarusblauwtje?

De “blauwtjes” zijn een zeer uitgebreid geslacht van kleine vlindertjes, die vaak erg op elkaar lijken. Vele hebben een blauwe kleur, waar ze hun naam aan te danken hebben, maar er zijn ook uitzonderingen. Blauwtjes die niet blauw maar bruin zijn en toch blauwtje blijven heten. Veel soorten blauwtjes zijn in ons land zeldzaam. Een van de algemeenste is het icarusblauwtje, tevens een van de mooiste soorten om voor de lens te krijgen.

Het icarusblauwtje komt algemeen voor in kruidenrijke graslanden en ruigten. In bermen of langs wateren kun je die vinden. De waardplant waar het de eitjes op legt, is altijd een vlinderbloemige. Bijvoorbeeld klaver.

Het mannetje doet zijn naam het meest eer aan. De bovenkant van de vleugels is bijna egaal blauw. Het vrouwtje varieert van zuiver bruin tot bruin met blauwe bestuiving. Ook heeft het vrouwtje oranje vlekjes en “oogjes” op de bovenvleugel.

De onderzijde van de vleugels zijn grijsbruin met een fraaie tekening van zwart-witte en oranje vlekjes. Vaak is de onderzijde vlak bij de vleugelbasis een beetje blauw bepoederd. De rand van de vleugels is afgezet met een witte franje.

De favoriete planten waar het vrouwtje icarusblauwtje haar eieren op afzet zijn kleine klaver (voorzomer) en rolklaver (hoog zomer). Er kunnen twee soms wel drie generaties blauwtjes in een seizoen voorkomen. De laatste vlinders kom je in oktober tegen. De rupsen van de laatste generatie zijn de overwinteraars. Ze kruipen naar de strooisellaag of overwinteren onderaan de stengels van de waardplanten en wachten op het voorjaar. In april worden de rupsen actief. Ze verpoppen zich op de grond en in mei komen de eerste vlinders tevoorschijn.