De naam dankt het leverbloempje aan de karakteristieke bladvorm, die bestaat uit drie lobben. Dat doet enigszins denken aan de vorm van een doorsnede van de menselijke lever. Aan het leverbloempje werden dan ook geneeskrachtige eigenschappen toegedicht voor leverkwalen. In werkelijkheid is het een giftige plant, zoals vele verwanten uit de ranonkelfamilie, waartoe het leverbloempje behoort.
Aan de vorm kun je wel zien dat het familie is van de bekende bosanemoon maar zo mogelijk is het leverbloempje nog fotogenieker. De helderblauwe kleur die prachtig contrasteert met wit-met-rode meeldraden geven de bloem een kleurrijk uiterlijk. En vooral in het vroege voorjaar als alles nog grauw en doods is, is de frisse bloemkleur van het tere bloempje een verademing.
De bloemen verschijnen al in maart, nog voor de bladeren uit. Dat is ook het mooiste moment, die blauwe kopjes die net boven het dorre blad uitsteken. Later in april komen ook de levervormige bladeren tevoorschijn en daarna gaan de bloemen al snel op hun retour. In de zomer herken je plant alleen nog aan de karakteristiek bladeren.
Het leverbloempje is een plant van laaggebergte tot maximaal 1500 meter hoog. In Nederland komt de soort niet in het wild voor en in de Ardennen uiterst zelden. Wel verwilderen er hier en daar soms leverbloempjes die als tuinplant zijn gehouden.
De dichtsbijzijnde groeiplaats over de grens is 100 km over de grens in Duitsland, bij Steinhagen. Daar ligt de Jakobsberg die in de omgeving bekend als de “leverbloempjesberg” en er is zelfs een heus leverbloempjespad dat langs de groeiplaatsen voert. Overigens een natuurgebied waar nog veel meer moois te zien is in het voorjaar zoals gele anemoon, bosviooltjes en goudveil.
