Menu

Onderdeel van Pixfactory

Moerassprinkhaan

De moerassprinkhaan is een van de grootste veldsprinkhanen van ons land. Met name de vrouwtjes zijn fors met 3,5 cm en ruim een centimeter groter dan de mannetjes. De sprinkhanen zijn bont gekleurd. Ze hebben een groengele basiskleur. De achterpoten hebben een gele ring onder een zwarte knie. De onderkant van de dijen is rood. Op de vleugel loopt een geelwitte streep. De vrouwtjes zijn meer variabel. Ze kunnen een rode of roze basiskleur hebben.
Moerassprinkhaan mannetje. Fotograaf: Paul van Hoof.

Moerassprinkhanen zijn te vinden in vochtige biotopen. Soms lijkt het ’s zomers vrij droog, maar belangrijk is dat het ’s winters nat is. Het is geen zeldzame soort meer, maar is door zijn biotoopvoorkeur met name te vinden in natuurgebieden. Echter, ook in slootkanten langs vochtige weilanden is de soort aan te treffen.
Bij warm weer vliegen de dieren makkelijk op. Door hun formaat en bonte kleuren zijn ze dan erg opvallend. Vaak landen ze een paar meter verderop. Het geluid dat moerassprinkhanen maken doet niet direct aan een sprinkhaan denken. Het zijn luide trage tikken; tik … tik … tik. Het doet sterk denken aan het getik van schrikdraad.

Fototips

Moerassprinkhanen zijn overdag actief, met name bij warm en zonnig weer.

Onder de ideale omstandigheden voor de sprinkhanen is het echter moeilijk fotograferen. De dieren zijn snel en springen en vliegen snel weg. Bovendien is het licht erg hard. Naast het bekende harde contrast leidt dit ertoe dat het dier gaat glimmen.

Ga liever bij licht bewolkt weer op een minder hete dag. De dieren zijn lastiger te vinden, maar blijven beter zitten. Bovendien is het licht mooier.

Heb je toch zon, dan kun je proberen met een diffuus schermpje of een witte paraplu te werken.

Leefomgeving

Vochtige open biotopen; moerassen, vochtige heide en natte graslanden en greppels. Vaak met vegetaties van pitrus en pijpenstrootje.

Vindtijd

(juni) juli – oktober

Meer weten?

Bescherming

Niet wettelijk beschermd.

Kwetsbaarheid

De soort leeft vaak in kwetsbare biotopen. Verdroging en te vroeg maaien vormen de belangrijkste bedreigingen.

Verspreidingskaart

En dan nog dit!

Sabelsprinkhanen maken geluid door hun vleugels langs elkaar te wrijven. Veldsprinkhanen doen dit door de poten langs de vleugels heen en weer te wrijven. De moerassprinkhaan wijkt hiervan af. Hij schopt met zijn achterpoot naar achteren langs de vleugel.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: