Ik heb wel even getwijfeld. De roodmus staat op de rode lijst en is een vrij zeldzame verschijning in Nederland. Er broeden slechts enkele tientallen in Nederland. Met mij waren er vast meer die dit exemplaar wilden zien. Zou het druk zijn in het gebied? Zo ja, vind ik het fotograferen dan nog wel leuk? Zou ik hem überhaupt vinden? Ik had gehoord dat er (nog) maar één roodmus gezien was, in een vrij groot gebied.
Om me een beetje voor te bereiden heb ik me thuis verdiept in de roodmus. Hoewel de vogel ‘roodmus’ heet, is het een vinkachtige. Mannetjes zijn prachtig rood van kleur op de kop, borst en stuit (de juveniel nog niet). Vrouwtjes zijn ietwat saai van kleur, namelijk grijsbruin. Ze hebben het postuur van een goudvink en een korte, dikke grijze snavel.
Roodmussen overwinteren bijna allemaal in Zuidoost-Azië en India. Vanaf half mei kun je ze in Nederland treffen. De roodmus broedt voornamelijk op de Waddeneilanden en aan de Nederlandse kust. De roodmus is te vinden in duinen, maar af en toe ook in een moerasgebied met veel wilgen.
Later dan juni wordt het lastiger om de roodmus te vinden, omdat het mannetje stopt met zingen zodra er wordt gebroed. Roodmussen maken een nestje laag in het struikgewas. Ze broeden maar één keer. Na ongeveer twee weken verlaten de jongen het nest, al voordat ze kunnen vliegen. Ze worden dan nog twee weken gevoerd. Het voedsel van de roodmus bestaat voornamelijk uit zaden. In de zomer eten ze soms een insect.
Vanwege de relatief korte spotperiode kon ik niet lang wachten met mijn zoektocht. Het weer zat mee, dus ik besloot om op pad te gaan. Omdat de school dicht was vanwege de coronacrisis had ik mijn zoontje van vier mee. Hij wilde graag mee ‘vogel spotten’.
Toen we op de locatie aankwamen zag ik tot mijn verbazing dat er helemaal geen auto’s stonden. Ik vroeg me af of ik op de juiste plek was. Aan de omgeving te zien zat ik goed. Ik had geen idee waar ik moest beginnen met zoeken dus ik ben gaan luisteren. Het enige wat ik hoorde waren rietvogels. Ik besloot om een stukje het gebied in te lopen. Maar ik zag of hoorde geen roodmus… Mijn gevoel zei me dat ik terug moest. En mijn ingeving was juist! Ik was bijna terug bij de auto en ineens hoorde ik vrij dichtbij de herkenbare zang van de roodmus. Lang zoeken was niet nodig, want door de knalrode kleur viel hij meteen op in het struikgewas. Mijn hart maakte een sprongetje. Daar zat de roodmus, bovenin een struikje luidkeels te zingen.
Erg lang zat hij niet op zijn plek, maar hij bleef even in de buurt en toen was hij uit beeld. Ik besloot te wachten in de hoop dat hij terug zou komen. En dat deed hij! Na een tijdje observeren merkte ik dat hij steeds hetzelfde rondje vloog. Het duurde elke keer wel even voordat hij terug kwam, maar geduld is een schone zaak. Ik hoorde hem elke keer al van ver aankomen, dus ik kon klaar gaan staan met de camera in de hoop dat hij op de juiste plek ging zitten. Ik had wel de hele dag kunnen blijven, maar na drie uren was het geduld van mijn zoontje op en zijn we richting huis gegaan.
Over de hele ochtend heb ik slechts drie andere fotografen gezien. Waar ik besloot om te wachten tot de roodmus weer naar mij kwam, besloten de andere fotografen om verder te zoeken. Hierdoor hadden we het gebied waar de roodmus steeds terug kwam zo goed als voor ons alleen. Wat een heerlijkheid!
4 reacties
Ik wordt misschien een beetje te emotioneel hiervan, maar dit is natuurlijk wel de bron van alle ellende, die drive om soorten te fotograferen. En vandaag ben jij het, morgen heb je een artikel gepubliceerd en de dag erna zijn het er 100 en daarna…. En die zijn lang niet allemaal zo geduldig of weten er lang niet zo veel van als jij. Die willen alleen maar een mooi plaatje om mee te scoren. Is dit goed voor de vogel? Natuurlijk niet, laat die vogel dus met rust! Het feit dat je er achteraan gaat maakt je per definitie een soortenjager. En dan die overweging, of er teveel andere fotografen staan. Ik citeer: “vind ik het fotograferen dan nog wel leuk?”. Dus het eigen plezier staat voorop, niet het belang van het dier. En morgen lezen we weer een ander verhaal, zoals met die draaihals die aan het broeden was, over verstoorde nesten of vogels die zijn opgejaagd. Ik wordt hier erg moedeloos van en allemaal alleen maar om een paar stomme plaatjes of om te kunnen zeggen dat “ik hem ook heb gezien”. Nogmaals, Christien, het is niet persoonlijk bedoeld en jij kan dit prima, zonder verstoring, doen. En we leven helaas in een land met teveel ‘metoo’ fotografen die allemaal zo’n zeldzame soort graag willen zien en die er dan ook allemaal een plaatje van willen maken. En voegen de plaatjes die jij hebt gemaakt dan wat toe aan de plaatjes die ik gewoon op google kan vinden? Natuurlijk niet. Leveren ze extra kans op verstoring voor een zeldzame soort? Natuurlijk wel. Moet jij niet meer op pad gaan? Dat mag je helemaal zelf bekijken. Moet je er een vet artikeltje over schrijven op natuurfotografie.nl of de foto’s opgetogen delen op FB? NEEEEEE!!!!!!
Beste Menno,
Dank voor de moeite die je neemt om te reageren en je zorg over verstoring van zeldzame soorten met ons te delen. Je mening is dat we niet over zeldzame soorten moeten publiceren.
Als redactie van natuurfotografie.nl vinden we zorgvuldig omgaan met de natuur belangrijk en dit proberen we steeds in onze artikelen uit te dragen. We delen niet jouw standpunt dat je dit doel bereikt door maar niet over zeldzame soorten te publiceren, integendeel. Juist het plaatsen van artikelen en daarin uitdragen dat zorgvuldig omgaan met planten en dieren belangrijk is vinden we een goede manier om een grote groep natuurfotografen natuurbewust te maken. Dan is het ook prima mogelijk om verantwoord bijzondere soorten te fotograferen.
Daarbij komt dat natuurfotografie bij velen leidt tot verwondering en interesse voor de natuur. Hoe meer mensen deze vonk krijgen, hoe groter het draagvlak voor natuurbescherming en natuurontwikkeling in ons land. En dat kan ons land goed gebruiken.
Ik hoop dat het je opvalt dat de meeste soorten die aan bod komen algemene soorten zijn waarvoor overigens net zo goed geldt dat je je zorgvuldig en respectvol gedraagt. Daarmee dragen we uit dat niet alleen zeldzame planten en dieren interessant zijn.
Dat er soortenjagers zijn die nietsontziend tekeer aan is bekend. Ook is het bekend dat deze lieden hun soorten altijd wel vinden, daar hebben ze natuurfotografie.nl niet voor nodig. Des te belangrijker is het om in onze bijdragen steeds respect voor alle natuur uit te dragen. De site wordt veel gelezen en daardoor kunnen we meehelpen een juiste toon zetten in de wereld van natuurfotografen.
Met vriendelijke groet,
namens de redactie,
Ron Poot
Prachtig, en inderdaad wat je zegt, zeldzaam en vliegt steeds het zelfde stukje, maar niet als het te druk is.
Precies! Toen ik alleen stond kwam ie elke keer redelijk dichtbij…