Oranjetipje

Overdag wanneer de zon schijnt en de vlindertjes actief zijn, laten ze zich niet makkelijk fotograferen. Het rennen achter een het vlindertje aan heeft vaak weinig zin, het geeft frustratie en je loopt bovendien overal over- en doorheen. Beter is bij wat bloemen waar ze van drinken (zoals pinksterbloemen) te gaan posten. Als ze dan wat dichterbij komen is het nog een of twee stappen en je kunt een foto maken. Het beste gaat dit met een telelens van rond de 300mm.

’s Avonds als de vlinders gaan rusten wordt het makkelijker, maar dan zijn de vleugels wel dicht. Je kunt ze dan van een afstandje observeren en kijken waar ze gaan zitten. Loop er niet te snel naartoe want je zult zien dat ze dan weer opvliegen. Eenmaal zittend en wat afgekoeld zijn ze goed te benaderen, nu gaat het het best met een macrolens want het zijn kleine vlindertjes. Onthoud de plek of zet er een stokje bij, zo kunt je de volgende dag er nog eens naartoe om ze in dauw te fotograferen.

Als de zon komt gaan de vleugels open (een goed moment voor een foto!) en door de zoeker zie je dat ze zich ontdoen van de waterdruppels door te poetsen met hun voorste pootjes . Wanneer ze dit doen is het moment van vliegen dichtbij.

Kijk ook eens of je een eitje kunt vinden, deze zitten vaak op de steeltjes van een bloem geplakt. Een eitje dat pas gelegd is, is wit maar verkleurt in een paar uur naar oranje.

Wat betreft de camera: de voorkeur gaat uit naar een spiegelreflex, maar als de vlinders rusten zijn ze ook wel goed te fotograferen met een compact- of systeemcamera.

Laarzen en een regenbroek zijn erg handig voor als je in het natte gras moet zitten. Als ze in rust zitten is het handig om een statief te gebruiken.