Pissebedden zijn van oorsprong zeedieren. Ze behoren tot de familie van de kreeftachtigen, net als de zeekreeft en de strandkrab. Lang geleden is de pissebed zo geëvolueerd dat hij op het land kan overleven. Het ademen is nog niet in de evolutie meegegaan: pissebedden hebben namelijk kieuwen. De kieuwen, die zich aan de onderkant van de buik bevinden, moeten voortdurend nat blijven, anders sterven de diertjes. Dit is de reden waarom pissebedden leven in een vochtige omgeving. Kijk eens onder een stuk schors van dood hout, bloempot of een grote steen. Grote kans dat hier een groepje pissebedden leeft. Door tegen elkaar te zitten verdampt er minder water per pissebed en drogen ze minder snel uit. Pissebedden zijn nachtdieren. Overdag houden ze zich schuil, ’s nachts worden ze actief.

Een pissebed heeft voelsprieten, zeven paar pootjes, wordt maximaal twee centimeter groot en het platte lichaam bestaat uit een hard pantser dat grijs of bruin van kleur is. Jonge pissebedden zijn wit van kleur.
Aan de achterkant van de pissebed zitten twee uitsteeksels: de uropoden. Met de uropoden kan een pissebed water drinken. Hij zuigt water op door de uropoden in het water te laten zakken. Als het nodig is kan hij vocht uitscheiden door de uropoden op de grond te drukken.

Pissebedden leggen eitjes. Na een paring vervelt het vrouwtje waardoor er een broedzak ontstaat. In deze broedzak worden de eitjes afgezet, waar uiteindelijk nimfen uit komen. De jongen eten de voedzame uitwerpselen van de hun moeder en blijven in de broedzak tot ze een paar keer verveld zijn. Jongen worden geboren met 6 paar pootjes. Het zevende paar komt pas later bij het vervellen.

Pissebedden leven in de bovenste laag van de bodem. Ze eten dode plantenresten, rottend hout en bladeren. De uitwerpselen zitten vol met goede voedingsstoffen voor de bodem waardoor nieuwe planten goed kunnen groeien. Ze zijn daardoor erg nuttig voor een composthoop. Bij gebrek aan rottend materiaal eten ze levende planten.
Zelf staan ze op het menu van onder andere egels, vogels, spitsmuizen, kikkers, padden en spinnen. Er is zelfs een spin die zich heeft gespecialiseerd in het vangen en kraken van pissebedden, namelijk de roodwitte celspin. Deze spin heeft harde kaken waardoor het pantser van een pissebed met gemak wordt gekraakt.

Als je een vochtig huis hebt is de kans groot dat je een pissebed tegen komt in bijvoorbeeld de kelder of kruipruimte. De meeste mensen willen liever geen pissebedden in huis. Er zijn meerdere manieren om ze diervriendelijke te bestrijden. Je kunt ze lokken door een bloempot met vochtige bladeren in een donkere hoek te plaatsen. Een andere manier is een aardappel halveren, uithollen en met de uitgeholde kant op de grond zetten. Zet er een luciferstokje tussen zodat er een opening ontstaat. Pissebedden zullen hierop afkomen omdat ze in de woning op zoek zijn naar een gunstige plek. Na een tijdje kun je de verzamelde pissebedden voorzichtig op een veilige plek buiten zetten, bijvoorbeeld in je tuin of de rand van een park.
Nadat je de pissebedden hebt verwijderd, is het handig om het vochtprobleem in huis aan te pakken, zodat de kans aanzienlijk kleiner is dat ze terugkomen.

Eén reactie
Prachtige foto’s en leuk onderwerp.. ik heb een paar verstekelingetjes onderdak geboden en zit vaak met een vergrootglas naar ze te kijken. Deze foto’s laten nog meer zien… Ik hoop dat je ook een keer een broedzakje of een paring in beeld kunt krijgen..