Het prettige van gewoon puntmos is, dat hij het hele jaar beschikbaar is. Ook in de zomer, want het is een soort van natte standplaatsen. Zolang het vochtig genoeg is, staat hij er mooi bij.
Op het eerste gezicht is het gewoon groen mos, maar bij nadere bestudering zie je dat er verrassend veel kleur in zit. De stengels zijn rood en je vindt gele, groene en oranje tinten in de blaadjes. Sporenkapsels zul je bij deze soort niet snel aantreffen, die komen maar zelden voor. Hij plant zich voornamelijk ongeslachtelijk voort door het afbreken van stukjes mos die elders weer uitgroeien tot een volledige mosplant.
Gewoon puntmos is niet kieskeurig. Ook al houdt hij van nattigheid, een tijdje droogte verdraagt hij prima en je kunt de soort daarom ook wel tegenkomen in graslanden of zelfs gazons. Het is een van de mossoorten die ook goed tegen bemesting kan, een stikstofminnende plant. Geen wonder dat dit mosje zo algemeen is in het hele land.
2 reacties
Wederom laat u zien hoe natuurfotografie in elkaar steekt: éérst en hoe simpel ook het natuurhistorisch uitgangspunt, dan pas de fotografische benaderingswijzen. Zo verzand je nooit in “creatief-met-kurk” 🙂
Focusstack lukt ook prima in het veld hoor, zelfs uit de hand zolang de afbeeldingsmaatstaf niet te extreem is (waar ik nog het meest last van heb is omgeving, haartjes of dunne grasjes e.d. die bewegen en zodoende voor allerlei ongewenste dubbelbeeldeffecten zorgen, want echt windstil is het zelden)! Er bestaan ondertussen ook alweer wél extreme experts die in het veld uit de hand focusstacken met omtrent een halve meter (15:1 !!!) tussenringen – links mag ik hier niet plaatsen maar googlelen naar bij voorbeeld “Andy Murray collembola soil mesofauna” moet lukken….
Weer een gaaf artikel.
Het kleine op de grond is een apart wereld en bijzonder mooi.