Hoe het allemaal begon
Dit is een verhaal van hoe elementen in de natuur die normaal niet opvallen, achteraf toch pareltjes blijken te zijn. Hoe vaak gebeurt het niet dat tijdens een wandeling in de berm iets opvalt waar we eigenlijk niets mee doen. We kijken er even naar en vervolgen dan ons wandelpad.
Op de kunstacademie zei de leraar (nu al een heel tijdje geleden) dat we niet alleen moesten kijken maar ook zien. Het kwam erop neer dat we vaak te oppervlakkig naar dingen kijken of met andere woorden er onvoldoende aandacht aan besteden. Iets wat op het eerste gezicht heel triviaal kan overkomen kan bij nader inzien toch prachtige resultaten opleveren.
We gaan hier laten zien dat de (bijna lelijke) peulen die gevonden werden langs het wandelpad, achteraf heel mooi bleken te zijn.
Momentopname
Hierboven zie je de foto die ter plaatse werd gemaakt, het is duidelijk te zien dat de fotograaf er niet veel moeite had voor gedaan. De foto is zelfs niet helemaal scherp, zonder te spreken over de compositie. Het is enkel en alleen een momentopname van iets wat de aandacht trok tijdens de wandeling. Het is wel interessant om nog een beeld te hebben van wat je eigenlijk zag. Dan ga je met een aantal gedroogde takjes met peulen met de auto weer naar huis. Eenmaal thuis eerst ontbijten, want het was wat vroeg om dan later in de voormiddag eens te kijken naar de peulen.
Krullende peulen
Groot was de verrassing, want de peulen waren aan ’t krullen, waarschijnlijk door de drogere lucht. Je moet er dan ook snel werk van maken, want waar zou dat gaan eindigen? De camera klaargezet, de macrolens er op, de peulen geklemd in een ‘derde hand’ en het fotograferen kon beginnen. Aangezien de peulen op zich nogal donker overkwamen was wat verlichting nodig in de vorm van een LED lampje. De donkere achtergrond werd later ook nog toegevoegd. Eerst zijn een paar foto’s gemaakt van het midden van de peulen, zoals in de voorbeelden. En de peulen zijn een beetje bijgelicht met de LED zaklamp. De binnenkant had iets van ‘parelmoer’…
Bij nader inzien
Toen de peulen nog wat verder werden bestudeerd, zat er op het uiteinde nog een pluisje. De macrolens was niet meer genoeg. Twee tussenringen kwamen er nog aan te pas. De foto is bewerkt in Photoshop en na wat knip- en plakwerk is dit het eindresultaat.
De beperkende factor
Uiteindelijk was ik tevreden met de gemaakte foto’s, maar de peulen waren niet meer te houden, ze gingen blijkbaar nog sneller dicht dan voorheen. Gelukkig gingen ze niet lopen en kon er de volgende dagen nog werk van worden gemaakt. Want op de een of andere manier bleven de peulen in de gedachten spelen. De dagen die daarop volgden werden de peulen nog op verschillende andere manieren gefotografeerd. Tenslotte is hier enkel jouw “verbeelding” de beperkende factor.
Conclusie
Al met al waren deze op het eerste zicht “lelijke” peulen een prachtig onderwerp om op de foto te zetten. Zij die het even willen uitproberen, het gaat hier om peulen van een wikke soort. Zeg nu nog eens dat peulen niet fotogeniek kunnen zijn.
15 reacties
Zeer mooie, creatieve opnames van een simpel onderwerp!
Heel inspirerend. Mooie abstracte werken! Dank je wel!
GMYQkpxEiarfTy