(On)tembaar enthousiasme
Ken je dat? Het ontembare enthousiasme waarmee je jezelf een nieuwe techniek wilt aanleren. Je gaat er volledig in op, je leest erover en gaat ermee aan de slag. Je vertelt iedereen die het wil horen, hoe gaaf die nieuwe techniek is. En dan… zonder dat je het zelf echt doorhebt, blijkt het enthousiasme ineens wél tembaar te zijn. Na een paar maanden weet je niet meer automatisch de camera goed in te stellen en neem je de eventuele extra hulpmiddelen niet meer mee. Zo is het me vergaan met avondfotografie, landschapsfotografie met filters, fotograferen met lange sluitertijden en dus ook met flitsen.

Het ‘perfecte’ plaatje
Het is ook eigenlijk niet zo verrassend voor me. Ik besef dat fotografie voor mij steeds minder om ‘het perfecte plaatje’ draait. Fotograferen helpt me tot rust te komen en meer te genieten van het moment. Het gaat me tegenwoordig veel meer om de verbinding met mijzelf en de natuur. En die voel ik het meest als ik in een ontspannen flow aan het fotograferen ben.
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar een nieuwe techniek aanleren, brengt mij zeker niet in die ontspannen flow. Het haalt wél een ongekend enthousiasme en gedrevenheid in me naar boven. Het tilt mijn fotografie op een hoger niveau en ik leer mijn camera – en soms ook mezelf – beter kennen. Het is dus absoluut de moeite waard om soms even uit die comfortabele flow te stappen!

Van een oplaaiend vlammetje naar een mooi vuurtje
Mijn flitser ligt ondertussen al meer dan een jaar thuis in de kast Ik heb hem sinds die leerzame dagen op Texel niet meer gebruikt. Tijdens het Flits Pixperience evenement, merk ik hoe ongelooflijk zonde het is dat ik deze techniek niet heb weten vast te houden. Ik zit samen met nog een tiental andere flits-nieuwsgierigen in een masterclass bij Leon Baas. En langzaam maar zeker voel ik dat het vlammetje weer oplaait. Want hoe geweldig is het om te zien dat je met zo weinig middelen en moeite, de prachtigste foto’s tevoorschijn kunt toveren! Of ik ooit in de buurt kom van het niveau van al die inspirerende sprekers, is niet gezegd natuurlijk. Maar er is weer een vonkje enthousiasme en ik zie het als mijn missie om dit vonkje uit te doen groeien tot een mooi vuurtje.
En dus maak ik tijdens de masterclass en de lezingen zorgvuldig notities. Ik vis thuis mijn aantekeningenboekje van vorig jaar zomer weer tevoorschijn en vul deze aan met mijn nieuw verworven aantekeningen en inspiratie. Ik duik weer in de theorie over de trigger en zoek uit hoe ik mijn flitser aan de gang krijg. Ik schaf nieuwe batterijen aan, want die ga ik met al dat uitproberen wel nodig hebben. Én ik spreek af met mede-flits-enthousiastelingen om binnenkort samen te gaan oefenen!

Het leek zo simpel…
Zo ongemerkt als het vlammetje doofde, zo vlot laait het weer op. En dus zit ik een week later alweer op mijn knieën voor een ieniemienie paddenstoeltje in het mos. Omdat leren vaak begint met imiteren, heb ik me voorgenomen om dit zwammetje met tegenlicht in de ‘regen’ te fotograferen. Het leek zo eenvoudig toen Leon het voordeed. Dat moest ik toch ook kunnen? maar aiaiai… dat valt nog niet mee! Zelfs met de aantekeningen in mijn boekje en alle opgedane kennis nog vers in mijn hoofd, krijg ik de foto niet zoals ik het wil.
Ik schiet het ene na het andere plaatje en krijg het maar niet voor elkaar! De frustratie begint op te lopen. Mijn foto’s worden te licht, te donker, het licht komt vanaf de verkeerde kant, mijn witbalans pakt ineens heel anders uit en mijn sluitertijd is veel te lang om de regendruppels vast te leggen.
De eerste hobbels overwonnen
Ik sta op het punt om het op te geven, als ik ineens een mooie foto op mijn schermpje zie verschijnen! De belichting lijkt goed, de paddenstoel is mooi scherp op het randje en de regendruppels zijn duidelijk in beeld. Een grote grijns verschijnt op mijn gezicht en het plots herwonnen enthousiasme kriebelt in mijn buik. Yesss! Stap één is gezet; de theorie is omgezet in de praktijk en de eerste hobbels heb ik overwonnen.
Na dit momentje van euforie, volgt misschien wel de grootste hobbel: dit enthousiasme vasthouden en mezelf niet laten afleiden door alle andere interessante technieken die ik voorbij zie komen. Dát wordt nog een hele opgave, want er is nog zoveel leuks te ontdekken!
En dus durf ik het bijna niet te vragen, maar… welke techniek zou jij nog graag onder de knie willen krijgen?
7 reacties
Mooie column Janneke, herkenbaar, prachtige foto’s. Groet Peter
Dank je wel, Peter! Leuk om te lezen. 🙂
Groetjes,
Janneke