Menu

Onderdeel van Pixfactory

Statistisch gezien is het mooi weer

Op dit moment zit ik op Ameland. Ik vertrok vol plannen, ideeën en vooral zaken die gedaan moesten worden zoals een paar opdrachten, noodzakelijke beelden voor diverse blogs en spullen die ik aan het testen ben voor reviews. Maar ja, tussen plannen en uitwerken zit een voor mij nogal cruciale connectie: het weer. Voor mij als natuurfotograaf is de afhankelijkheid van het weer enorm en een goede weersverwachting van groot belang! Maar wie is er eigenlijk verantwoordelijk voor de verwachtingen? Eeh... nou... dat was o.a. ... ik
Eindelijk blijken mijn beide vakgebieden hun vruchten af te werpen. Fotograaf: Johan van der Wielen

De betrouwbaarheid van de statisticus

Zo’n 9 jaar geleden stond ik voor de keuze. Ging ik verder als statisticus en het weer verwachten of ging ik verder met een carrière in de fotografie. Statistisch gezien is ‘fotografie’ en ‘carrière’ natuurlijk significant een contradictio in terminis, maar ja in de standaard normaal verdeelde wereld van de berekenbare onzekerheden was ik al met met 0,05% overschrijdingskans een outlier. De keuze is altijd of je je hart volgt of je verstand. Ga je voor de betrouwbaarheid van de vaste baan of de onzekerheid van de freelance Met een ZZP’er als vrouw in een destijds al steeds minder wordende markt van natuur- en milieueducatie, een hypotheek en inmiddels eerste kind is de keuze nogal duidelijk. Zekerheid gaat natuurlijk voor alles en ik hoor mijn vader nog zeggen: je bent niet na je gymnasium gaan studeren om nu als een bohemian zonder toekomst de ‘kunst’ te gaan volgen. Na mijn moeizame studie (ik was niet bepaald de hardwerkende student die nooit feestte of zo…) lag de wereld als statisticus met specialisme zelflerende verwachtingsmodellen nu aan mijn voeten. Terwijl de fotografie…

Het bewijs… de enige foto die ik heb kunnen maken in 4 dagen van storm en stratus. Fotograaf: Johan van der Wielen

350D en het grote geld

Natuurlijk kan ik groots verhalen over mijn jeugd waarin ik al mijn spaarcentjes stopte in het kopen van rolletjes, waarin ik met mijn vaders oude volledig handmatige camera leerde omgaan met belichting en mijn passie voor natuur voortkomt uit het feit dat ik uit een biologen gezin stam. En ja, dit is allemaal nog waar ook. Toen ik mijn eerste digitale spiegelreflex kocht, een 350D, was ik in mijn ontwikkeling zó snel dat ik al na een jaar zonder enige vorm van opleiding zelf aan de gang ging met het verspreiden van kennis. Deze volledige autodidact heeft in zijn leven 3 workshops gevolgd en vond dat daarmee de deur openging naar de wereld van de professioneel fotograaf. In de begintijd liepen workshops ook enorm, ik gaf er 2 per maand, contant afrekenen en allemaal vol. Het kon niet op. Een 1D Mark II werd aangeschaft en binnen een jaar had ik een volledige professionele uitrusting. Maar ja, ik hoefde er (nog) niet van te leven want mijn werk als getallenvoorspeller was de basis voor het gezin.

Als fotograaf zeg ik “wauw, wat een mooie bui”, als statisticus denk ik “data”. Fotograaf: Johan van der Wielen

When the body takes over

Heen en weer geslingerd tussen hart en verstand sukkelde ik verder. Ik verwachtte wat af en mijn modellen leerden zich harder aan te passen dan ikzelf. En als ik nu terugkijk denk ik dat ik met 95% zekerheid nog steeds achter drie beeldschermen zou zitten staren naar gigabytes aan weerdata als het niet mijn lichaam was dat het heft in eigen hand nam. Ik hoor de fysio nog zeggen: “jeetje meneer, ik ken mensen met carpaaltunnelsyndroom (dat zit in je pols), mensen met peesschedeontsteking (dat zit in je arm), met tennisarm (elleboog) en slijmbeursontsteking (in je schouder). Maar mensen die op hun 32ste kunnen kwartetten met aandoeningen in één arm kom ik maar zelden tegen“. Ja, mijn lichaam had besloten. Aan mijn exponentiële carrière als rising statistical star kwam abrupt een einde.

Daar sta je dan als een eenarmige bandiet van je eigen potentie. RSI schijnt dat te heten. Velen weten het met 12 fysio behandelingen per jaar tot hun pensioen uit te zingen. Mijn lichaam had het echter opgegeven, mijn armen wilden geen muis meer aanraken. Doorgaan was geen optie, einde betrouwbaarheid. Op naar de fotografie, dacht ik…

Na regen komt weer zonneschijn… ook in het leven. Fotograaf: Johan van der Wielen

Grootheidswaanzin

Met het grote geld van de workshops en mijn flitsende carrière onder mijn bijnaam schoffie was ik mijn eigen lichaam dankbaar. Nu hoefde mijn hoofd de keuze niet te maken en kon ik mij verschuilen achter mijn vreselijke armen. En wat kon mij gebeuren? Het ging voor de wind, toch? Maar toch, in feite was ik ook maar de zoveelste met een 350D die samen met de rest van de hausse dacht aan een carrière bij de National Geographic. We stonden met z’n allen in de rij voor de KvK: inschrijving fotografie? Loket 1 t/m 4, overige inschrijvingen loket 5. Mijn idee dat ik vanzelf zou worden gebeld door de NG of BBC bleek helaas wat naïef. Met mij wachtten honderden fotografen en als ik geen actie zou ondernemen zou ik nu nog steeds wachten.

Foto uit 2006 met 350D… toen was het wel mooi weer. Fotograaf: Johan van der Wielen

Doorzetten en lange adem

Toch heb ik erg veel geleerd van die tijd. Het was precies in het begin van de crisis dat ik in mijn crisis terecht kwam. Anders dan de ‘oude garde’ die de ‘goede tijden’ nog hebben meegemaakt weet ik niet beter dan dat het keihard werken is, dat ‘slagen’ in de wereld van de natuurfotografie valt en staat met doorzetten en een hele lange adem. Dat maakt je weerbaar en flexibel. Aan de ene kant waai ik met alle winden mee terwijl ik daarnaast mijn eigen koers blijf volgen. Het lijkt alsof ik hobby en werk daadwerkelijk combineer. Mijn eigen passie is mijn hobby, mijn opdrachten de flexibele kant. En beide vind ik nog steeds leuk. Naast datgene doen waar je hart ligt is het ook een enorme uitdaging om de wensen van klanten te kunnen verbeelden. Elk jaar kijk ik terug en terwijl de fysio hoofdschuddend zucht over mijn gebrek aan rust voor mijn armen voel ik mij trots. Trots dat het na 8 jaar nog steeds lukt om mijn hoofd boven water te houden in de wereld van moordende concurrentie (één blik op facebook leert je hoeveel talent er in Nederland aanwezig is!). Was ik na 8 jaar statistiek alweer toe aan mijn 5e werkgever, de uiteindelijk 5e werkgever laat mij voorlopig nog niet gaan.

Doorzetten is terugkomen tot de omstandigheden perfect zijn! (foto 2016) Fotograaf: Johan van der Wielen

Terug naar Ameland

Bepakt en bezakt met plannen en spullen kijk ik na 4 dagen nog steeds tegen regen, harde wind en egale stratusbewolking aan. Ik peins er al over hoe ik mijn diverse contacten en opdrachtgevers die ik met groot bombarie heb verteld over de potentie van beelden moet gaan teleurstellen, maar meer nog probeer ik mijn belangrijkste opdrachtgever, mijzelf, gerust te stellen. Alleen dat lukt niet, mijn huidige baas wordt steeds onrustiger. En koortsachtig bekijk ik uurlijks de verwachtingen. Natuurlijk hoop ik dat ze het niet bij het rechte eind hebben, maar ja, ik weet dat een deel nog steeds van mijn eigen hand afkomstig is en arrogant als ik ben ken ik de betrouwbaarheid van de data. Tot ik uiteindelijk gewoon maar besloot op pad te gaan, ja het regende… maar statistisch gezien was het mooi weer. Als de fotograaf in mij té depri wordt… neemt af en toe de statisticus het weer even over. Gelukkig maar.

Nieuw jaar, nieuwe ontwikkelingen nieuwe blik op het voor mij zó bekende Ameland. Fotograaf: Johan van der Wielen

Geef een reactie

8 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

8 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Johan van der Wielen

Johan van der Wielen

Johan is fulltime natuurfotograaf en altijd op zoek naar sfeer en licht; van 's morgens vroeg tot diep in de nacht. Naast fotografie is hij schrijver en organisator van fotografiecursussen en fotoreizen.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: