’t Is overal hetzelfde…

De eerste indruk

We zijn geland in Bangkok en dat is een stad met meer inwoners dan heel België. Wat je meteen overvalt is de broeierige sfeer… warm en vochtig, druk en lawaaierig. In een achterafstraatje zijn we dan maar eens gaan testen welke lokale frisse biertjes het beste smaken. Mijn oordeel was snel gemaakt: Leo bier! Niet met Duvel te vergelijken, maar gelukkig ook niet met Heineken… Om verder af te koelen zijn we ook eens in het stadspark gaan wandelen en daar kom je naast exotisch ogende vogels ook hagedisjes tegen van meer dan 2 meter! Ook net even anders dus dan ons Antwerpse stadspark… En ondanks het feit dat Bangkok een heel toeristische stad is, zijn verreweg de meeste Thai ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam. Toen een straatwerker ons 10 minuten lang allerlei tips en tricks gaf, was mijn westerse achterdochtigheid getriggerd… Maar nee hoor, met een laatste glimlach en een Thaise wai, de typische begroeting als uiting van respect, wenste hij ons een prettige dag en een aangenaam verblijf in Thailand.

Gevaarlijke natuur

Die watervaranen in het stadspark zijn niet tam. Dat zijn wilde dieren die je met ontzag en respect moet benaderen. Kom je in zijn ‘personal space’ zal hij zich eerst opblazen en eventueel eens met de staart slaan. Negeer je die waarschuwingen, kan je een beet vol schadelijke bacteriën krijgen… maar dan ben je dus zelf al veel te ver gegaan. En dat geldt voor heel Thailand. Vanuit Bangkok zijn we vertrokken om een maand lang verschillende natuurparken te gaan bezoeken. Wij zijn graag vrij en ongebonden en zijn dus nooit met een gids op stap gegaan. Wel goed voorbereid, hebben we steeds zelf onze weg gezocht en gevonden in de ‘evergreen forests and jungles’ van Thailand. En dat is inderdaad best spannend soms… Op heel kleine paadjes kwamen we soms extreem verse uitwerpselen van olifanten tegen, we zagen mooi gekleurde maar giftige slangen en vervaarlijk uitziende spinnen. En we hoorden geritsel… veel geritsel… een luipaard misschien? Of een tijger? Tja, die kans is echt extreem klein maar ook niet onbestaande. Soms liep ik ’s morgens uren alleen in de jungle op zoek naar libellen, al 2 uur geen mens gezien, om dan plots opgeschrikt te worden door een luid geritsel op een aantal meter… Oef, het zijn maar brillangoeren, schattige blauwgrijze apen met opvallende witte ringen rond hun ogen. Met een iets geruster hart kan ik weer even verder libellen fotograferen…

Vreemde beestjes

De doorsnee toerist zal een blijvend gevoel hebben van in een totaal andere wereld te zijn terechtgekomen, maar wij natuurfotografen zijn geen doorsnee toeristen hè… Toegegeven, het fotograferen zelf heeft zich bij mij de laatste jaren toegespitst op libellen, maar de interesse in alle leven blijft primeren. Paddenstoelen en planten, kevers en vlinders, vogels en zoogdieren… alles is met elkaar verbonden en ik vind alles ongelooflijk boeiend, en dan zeker die samenhang. Eten of gegeten worden, verstoppen of opvallen, stil zijn of veel lawaai maken… evolueren of uitsterven… survival of the fittest! Evolutie heeft zo tot de meest uiteenlopende oplossingen geleid. Waarom heeft die spin zo’n grote stekels? Als bescherming tegen kolibrie-achtige vogels die hen anders uit hun net zouden vangen. Als je begrijpt waarom, zien die beestjes er al minder vreemd uit…

Thuis komen aan de andere kant van de wereld

Als je genoeg kennis hebt en je doet je ogen open, zie je dat proces van evolutie en natuurlijke selectie zelfs in het kleinste stadstuintje. En na een tijdje dus ook in de uitgestrekte jungles van Thailand. En dan kom je thuis. Ik herkende bepaalde plantenfamilies en hun relatie met bomen, ik zag vogels die ik herkende als ‘een soort kwikstaart’ en ‘een soort vliegenvanger’, ik zag die giftige slangen (Rhabdophis subminiatus) met hun rode nek, behorend tot de Gladde slangen en dus gewoon familie van de slangen op de Kalmthoutse heide. En ik zag heel veel exotische libellen, en ik herkende ze meteen. Een soort oeverlibel met een knalroze achterlijf! Een soort heidelibel met blauw reflecterende vleugels! Ik begon dus vanalles te herkennen en al die zaken begonnen als een puzzel ineen te vallen… en je ziet het grotere plaatje. Dat niet alleen daar alles met elkaar verbonden is zoals het hier is, maar dat ‘daar’ en ‘hier’ ook met elkaar verbonden zijn. 1 planeet. Overal hetzelfde.

’t Is overal hetzelfde

’s Morgens werden we regelmatig wakker met het prachtige, vallei-vullende gezang van de gibbon-families… Hun gezang reikt kilometers ver en zo houden de leden en de verschillende families contact. Echt zalig om te horen! Bij thuiskomst in Antwerpen was het eerste nieuws dat ik hoorde: ‘bootje met vluchtelingen en kinderen vermist’. En de bijhorende reacties op social media: ‘ik oop dat ze verdrinken!’ ‘dat ze maar terug rigting hun ijgen land afdrijven!’ Inderdaad ironisch genoeg met de steeds bijhorende schrijffouten… En ik dacht: ‘’zie je wel, ’t is overal hetzelfde, wij hebben ook apen! Alleen spijtig dat ze zo vals zingen…’’