Menu

Onderdeel van Pixfactory

Test: Low-angle Photo Hide

Sinds mei ligt een schuiltent van Menno van Duijn te wachten op een test. Door drukte en opmerkelijke oorzaken duurde het testen veel langer dan beoogd. Zo viel het ven – waar het normaal barst van de steltlopers – in no time droog. Daarmee waren ook mijn beoogde fotomodellen vertrokken. Daarna kwam de druk van het afronden van mijn fotoboek ‘Van paarse heide tot orchideeënweide’. Nu heb ik de tent dan eindelijk kunnen testen, ook al was het maar even, omdat ook nu pech me achtervolgde. Uitgerekend op de testdag werd in de buurt van het ven gewerkt met een graafmachine…
Dodaars dichtbij de schuilhut, een schuwe soort. Fotograaf: Bob Luijks

Standpunt

Er zijn talloze schuiltenten verkrijgbaar, die doorgaans één ding gemeen hebben: je moet er in zitten. Voor veel onderwerpen, zoals grootwild is dat prima, maar voor grondgebonden vogels is dat standpunt te hoog. In een dergelijke tent laag bij de grond fotograferen is lastig en sowieso niet echt ergonomisch verantwoord. Menno van Duijn bedacht daarom een tent waarmee je in staat bent om écht laag bij de grond te kunnen werken, een ligtent zogezegd. Het principe heeft wel wat weg van een slaapzak. De tent vormt een omhulsel waarmee je voor vogels aan het zicht onttrokken wordt. Met een lengte van 2,50 meter kun je op de grond gaan liggen.

Opzetten

De tent wordt geleverd in een compacte tas en weegt nog geen kilogram. Daardoor is de tent gemakkelijk mee te nemen. Het opzetten is binnen een minuut gebeurd en is een kwestie van één stok en zes haringen. Door zijn langgerekte vorm, moet je van tevoren wel goed de richting van de tent bepalen. Als je steeds onder een onhandige hoek moet fotograferen, is dat niet alleen lastig, maar ook buitengewoon oncomfortabel. De tent heeft een naturelle groene tint. Voor vogels maakt het allemaal niets uit, maar voor toevallige passanten is de groene kleur niet echt natuurlijk en daarmee opvallend. Ik zou de tent niet zomaar een paar dagen in het zich laten staan.

Ervaring

Ik ben 1,86 meter lang en dan is de 2,50 meter tentlengte geen overbodige luxe. Met de camera voor me, raak ik met mijn schoenen net de achterzijde. De tent is aan de achterkant erg smal, bewegingsvrijheid heb je daardoor niet met je benen. Aan de voorzijde is de tent breder, maar ook hier houdt het niet echt over. Ik gebruik een speciaal compact statief met zes segmenten dat er maar net in past. Heb je een statief met minder segmenten, dan past het simpelweg niet. Speciale openingen om de statiefpoten dan maar naar buiten te laten steken ontbreken. Door het beperkte formaat, past een grote fotorugzak er niet bij. Je zult dus van tevoren moeten bedenken wat je mee wil nemen. Kleine accessoires neem je vervolgens mee in een kleiner tasje. Handige vakjes ontbreken aan de binnenzijde, dus zul je alles op de grond of in de meegebrachte tas moeten laten liggen.

Midden in de voorkant zit van boven tot onder een strip van klittenband. Deze kun je naar behoefte openen om het objectief doorheen te kunnen steken. Op zich is dit een handig systeem, omdat het gat daarmee niet groter hoeft te zijn dan nodig. Ik merk wel dat het klittenband geneigd is verder open te scheuren als je het objectief toch wat verder door wil draaien richting de zijkant. Het geluid werkt dan verstorend.
Parallel aan de klittenbandstrip bevinden zich twee kijkventers, zodat je ook weet wat er buiten de tent gebeurt. Aan de buitenkant zit gaas, waarmee het zicht naar binnen beperkt wordt. Aan de binnenkant zit een flap waarmee je het venster kunt openen of afdekken. Deze flap zit maar vast met één klein stukje klittenband. Het is dus open of dicht. In de geopende variant vind ik het venster veel te groot. De kans dat vogels je opmerken neemt gevoelsmatig enorm toe. Wat meer klittenbandjes zou beter zijn, zodat je het venster naar believen kunt openen.

De tent is getest in de regen op nat terrein. Het grondzeil doet het prima en laat geen vocht door. Neem wel een matje of matrasje mee, want de koude uit de grond trekt snel op. Ook de tent vertoont na een serieuze regenbui geen lekkages. Anders gaat het aan de voorkant van de tent. Omdat de voorkant schuin naar achteren helt, sijpelt er water naar binnen via de kijkvensters en het gat voor het objectief. Is het gaas van de kijkvensters eenmaal nat, dan zie je bijna niets meer. Dit gedeelte van het ontwerp verdient een aanpassing. Hoewel je de tent in de regen kunt gebruiken, zou ik niet adviseren de gehele dag in de regen door te brengen.

Knobbelzwaan.
Knobbelzwaan. Fotograaf: Bob Luijks

Conclusie

Fotografeer je graag vogels of andere kleine dieren laag bij de grond, dan maakt deze tent dat op een goede manier mogelijk. Bedenk wel dat je de gehele tijd plat op je buik in de tent ligt. Hoe comfortabel dit ook lijkt, na een tijdje is je lichaam wel even toe aan een andere houding, hetgeen door de krappe ruimte beperkt blijft tot het even op je zij of rug liggen. Hopelijk slaagt de maker erin de pijnpuntjes in de toekomst weg te werken, zodat je met de tent van Menno beschikt over de ultieme ‘Low-angle Photo Hide’.

Meer informatie op de website van Menno van Duijn. Lezers van natuurfotografie.nl ontvangen € 10,- korting op deze schuiltent. Stuur een contactformulier waarin je aangeeft de tent te willen bestellen met € 10,- korting en we maken het voor je in orde.

Grutto.
Grutto. Fotograaf: Menno van Duijn

Eén reactie

  1. Het probleem van inregenen kennen ook de lichtgewicht hikers die op pad gaan met een dergelijk tentje. Zo gauw je bij neerslag de ingang open ritst heb je nattigheid in je tent. Koken gaat dan ook niet. Een welkome verbetering, ook dus voor liggende fotografie, zou een huif zijn met een extra stabiliserende boogstok boven de tentingang en 2 scheerlijnen.
    Het stijve nek probleem heb ik ooit opgelost door mijn kin op een niet te harde plastic bal te laten rusten.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Eén reactie

  1. Het probleem van inregenen kennen ook de lichtgewicht hikers die op pad gaan met een dergelijk tentje. Zo gauw je bij neerslag de ingang open ritst heb je nattigheid in je tent. Koken gaat dan ook niet. Een welkome verbetering, ook dus voor liggende fotografie, zou een huif zijn met een extra stabiliserende boogstok boven de tentingang en 2 scheerlijnen.
    Het stijve nek probleem heb ik ooit opgelost door mijn kin op een niet te harde plastic bal te laten rusten.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: