Geduldig
Het laatste wat ik wil is de spin storen en wegjagen. Ik ga daarom heel voorzichtig en geduldig te werk. De greppel waarin de biofilm op het wateroppervlak drijft is gelukkig smal. Met gespreide benen, staand op beide oevers kan ik recht boven het onderwerp fotograferen. Voordat ik echter mijn standpunt ga innemen, schuif ik de poten van mijn statief uit elkaar. Met een schuin oog op de spin plaats ik de camera met macrolens op het statief en loop behoedzaam naar de greppel.
Bewegingsonscherpte voorkomen
Het water en de spin bewegen niet en ik zou uit de hand kunnen fotograferen. Dat laatste kan echter voor bewegingsonscherpte zorgen en om die reden gebruik ik het statief. Ik plaats het voorzichtig met een poot op de ene oever en twee op de andere, zodanig de camera boven de spin komt te staan. Het diertje blijft gelukkig zitten en ik ga de compositie bepalen. Behalve de spin wil ik verder het meest boeiende stuk van de directe omgeving in beeld brengen. Ik draai met de camera in het balhoofd, maak alvast een foto maar ben nog niet tevreden over de compositie.
Zonder schaduw
Plotseling rent de spin een halve meter verder en ‘bevriest’ opnieuw op het vlies. Ik verplaats het statief en let er nu op dat ik de camera loodrecht boven de spin plaats. Op die manier vallen ook de randen van de foto binnen het scherptediepte-gebied. Als ik echter opnieuw door de zoeker kijk zie ik het nadeel van die keuze: mijn schaduw is zichtbaar rondom de spin. Alleen door net als bij de vorige foto iets schuin naar beneden te fotograferen kan ik de schaduw uit beeld krijgen. Voorzichtig verplaats ik mijn statief wat naar achteren, net zover tot het beeld schaduwvrij is. Dat ziet er al beter uit en ik maak weer een foto.
Meer scherptediepte
Voor de zekerheid controleer ik de foto door erop in te zoomen en met hulp van de joy-stick ook alle randen op te zoeken. De onder- en bovenrand zijn niet scherp.
Door de schuine hoek waaronder ik nu fotografeer is alleen het midden van de foto scherp. Ik heb nu nog twee mogelijkheden om de scherptediepte te vergroten. Meer afstand nemen tot het onderwerp en mijn diafragma verkleinen. Ik wil de camera liever niet weer verplaatsen met het risico dat de spin er weer vandoor gaat. Ook om mijn compositie in stand te houden kies ik daarom voor alleen de laatste optie: het diafragma verkleinen. Ik ga voor f16 en moet daardoor wel de sluitertijd verlengen tot 0,5 seconden. Met de timer op 5 seconden en de oeverwolfspin die nog steeds geduldig op zijn plek zit, maak ik de volgende foto.
Controle
Weer controleer ik de scherpte bij de randen. Die is nu veel beter, de onder- en bovenrand zijn nu een stuk scherper. Tevreden zoek ik nog naar een alternatieve compositie maar nog voordat ik die gevonden heb vindt de spin het welletjes. Razendsnel zoekt hij de oever op. Hij heet natuurlijk niet voor niks oeverspin. Ik bedank hem voor zijn medewerking en stap weer helemaal terug op de rechteroever.
Determinatie
Thuis, achter de PC determineer ik de spin. De app Obsidentify geeft aan dat het een oeverwolfspin is. Ik zoek nog wat meer informatie over dit diertje. Het zijn actieve jagers en ze hebben geen web. Ze vangen hun prooi, meestal insecten, door te rennen en aan te vallen. Dat zijn toch leuke weetjes!
