Ton Döpp in Beeld

Wie is Ton Döpp?

Bij het horen van de naam Ton Döpp, denk ik aan een creatieve uitvinder; de Doe-het-zelver onder de natuurfotografen.
In een gezellig gesprek wordt dat beeld geheel bevestigd. Het ene leuke idee na het andere rolt voorbij. Van een ‘photographer’s block’ zal Ton niet snel last krijgen, vermoed ik. Inspiratie en enthousiasme te over. Ton vertelt zeer geanimeerd over zijn jeugd, waarin de natuur altijd al een belangrijke rol rol speelde. Zo knutselde hij als kind al zelf ransuilennesten in elkaar, waar vervolgens ook daadwerkelijk ransuilen in kwamen broeden. Tegenwoordig zijn zijn projecten misschien wat groter en complexer, maar de insteek is nog steeds hetzelfde: Ton bedenkt een situatie en dan kan het Grote Knutselen beginnen. Hij is – in zijn eigen woorden – een designer en iets volledig aan het toeval over laten past niet in zijn straatje. Veel liever puzzelt en bouwt en wacht hij net zo lang tot alles bij elkaar komt en de tijd daar is om het gedroomde beeld in pixels te vertalen. Een beproefde methode, gezien de lange reeks sterke platen die dit al heeft opgeleverd. Door de combinatie van prettige kleuren, fijn licht, haarscherp detail en perfectie in uitvoering vallen zijn foto’s onmiddellijk op. En omdat die mooie verpakking ook nog eens een interessante inhoud bevat is een diepere interesse snel gewekt. Ton’s beelden vragen niet om aandacht, maar dwingen het simpelweg af.

Apparatuur

• Canon EOS 5D Mark lll
• Canon 500mm f/4 IS USM
• 1.4x converter

Portfolio

“Als kind woonde ik al in Amsterdam en ik hing vaak rond bij opgespoten bouwterreinen, die immense zandvlaktes vormden van drijfzand. Fantastisch speelterrein, vooral omdat dit allerlei vogelsoorten aantrok. De natte vlaktes waren perfect voor verschillende soorten steltlopers, waaronder lepelaars. Zodra het zand droger begon te worden namen bontbek- en strandplevieren het rijk over, om vervolgens, zodra het gras begon te groeien plaats te maken voor weidevogels zoals tureluurs, grutto’s, kemphanen en kluten. (Waar je gewoon tussendoor kon lopen!) Tenslotte maakte het gras plaats voor riet en kreeg je de kans om kiekendieven te zien. Natuurfotograaf worden was dus een bijna onoverkomelijk iets.”

“Alles dat op de foto staat moet ertoe doen. De achtergrond moet óf mooi zijn, of egaal en ik doe er hard mijn best voor dat te bereiken. Ik arrangeer de hele boel en ben als het ware aan het designen. Toeval is het nooit.”

“Ik wilde ook wel eens zo’n duikende ijsvogel fotograferen, dus heb ik een heel aquarium gebouwd en ben stekelbaarsjes gaan vangen. (wat nog knap lastig is!) Lekker rommelen in de natuur, dat is toch waar het allemaal om draait. De ijsvogels kwamen precies zoals gepland keurig op de rand zitten, maar weigerden in mijn aquarium te duiken! Dit project is dus mislukt en wordt opgeschort….helaas.”

“Ik heb ooit een koekoek tam gemaakt. Hier zijn we wel een dag of tien mee bezig geweest, dus dan leer je het dier al aardig kennen. Op een bepaald moment vertoonde de koekoek ineens heel ander, wat vreemd gedrag. Hij keek steeds omhoog, naar, na later bleek, een havik die hoog overvloog. De koekoek had nooit eerder een dergelijke vogel gezien, maar wist intuïtief dat dit gevaar betekende, dat is toch fascinerend?! Zo’n koekoek wordt grootgebracht door een karekiet en weet dus niet beter dan dat dat zijn ouders zijn. Toch zal de koekoek zich als volwaardige koekoek ontwikkelen, met bijbehorend koekoekgedrag en niet, zoals je zou verwachten als een karekiet. Dat vind ik zeer interessant, al dat gedrag dat al in zo’n vogel is ingeprogrammeerd! En dat is ook wat vogelfotografie voor mij nog steeds spannend houdt.”

“Het komt er eigenlijk op neer dat ik vaak een toevallige gebeurtenis ombuig naar een goed fotomoment. Ik zie iets en denk, ‘Oeh, dat zou leuk zijn als foto!’ en dan moet ik die situatie vervolgens een beetje sturen. Want met toeval alleen lukt het nooit. Ik kijk ook heel goed. Je kunt bijvoorbeeld een plek hebben waar ijsvogels rondvliegen, maar dat betekent nog niet dat ze automatisch komen zitten waar de omstandigheden voor jou als fotograaf het mooist zijn. ‘Mijn’ ijsvogels weigerden aanvankelijk de door mij neergezette stok te gebruiken. Tot ik er na wat observatie achterkwam dat de voorkeur van ijsvogels uitgaat naar stokken van wel twee meter hoog. Die van mij bleken veel te kort!”

Op de vraag wat je graag nog eens zou fotograferen antwoordt Ton: “Ik ben nogal een opportunist. Meestal zie ik iets en buit dat dan vervolgens uit. Zo wil ik graag een rennende ral fotograferen en ben daar momenteel druk mee bezig. Rallen zijn goed te dresseren, maar een ral zal niet snel uit eigen beweging uit de begroeiing komen. Dus moet je hem een beetje motiveren en dat lukt uitstekend met wat meelwormen. Ik heb een complete rallenloopplank gebouwd en een systeem en opstelling bedacht waardoor hij voor mijn camera langs zal rennen. Nu is het een kwestie van veel geduld en maar hopen dat er niet zo’n onooglijk lelijk jong voorbij komt rennen, want uiteindelijk wil ik wel een móóie foto!”

Tip van Ton:
“Eigenlijk heb ik helemaal geen tips. Doe gewoon wat je leuk vindt, dat is waar het om gaat. De rest doet er niet toe. Als jij op vakantie een foto van een uil maakt is het niet van belang of anderen hem mooi vinden. Jij hebt met die foto jouw herinnering en bijbehorende beleving vereeuwigd en dat is wat telt, zelfs als het een minder geslaagde foto is.”

Fotografie: Ton Döpp