De Kist
Als beginnend vogelaar en vogelfotograaf ging ik eerst op zoek naar bijzondere soorten in eigen land. Interesse voor de gewonere soorten volgde later pas en interesse voor natuur in zijn geheel en het landschap weer later. Samen met een vogelmaatje struinde we het land af. Na een paar jaar verhuisde hij naar Spanje en plots werd de horizon breder en durfde ik nieuwe bladzijden op te slaan in de Kist. De Kist was de vogelgids van die tijd maar heette officieel: Petersons Vogelgids.
Plaat 44: Audouins meeuw
Bij het opslaan van nieuwe bladzijden met zeldzame buitenlandse soorten viel mijn oog op plaat 44. Behalve de bijzondere naam, stond er geen icoontje en de tekst helderrode snavel met zachte band, poten olijfgroen. De plaat was toonde een niet zo opmerkelijke witte vogel maar die omschrijving en het ontbrekende icoontje intrigeerde. Snel bladeren naar pagina 108. Zoals vogelaars die deze vogelgids in bezit hebben gehad weten was De Kist een gids waarin je veel moest bladeren. Op pagina 108 las ik dat hij zo groot was als een zilvermeeuw maar nu werd de snavel zelfs als koraalrood beschreven. De vogel zou voorkomen op kleine rotsachtige eilandjes in de Middellandse Zee en staat te boek als zeldzaam. Doorbladeren naar de pagina achterin met kaart 162 want daar zou duidelijk worden waar hij precies voorkomt en of we kans hadden om hem in Spanje te zien. En verdraait een van de vlekjes op de kaart raakte de kust vlak bij Barcelona, de nieuwe woonplaats van mijn vogelmaatje. Mijn hart maakte een sprongetje. Het moest mogelijk zijn om de Audouins meeuw te zien op een vogeltripje naar Spanje. Om een lang verhaal kort te maken tien tripjes naar Spanje leverde één korrelige dia op van een meeuw waarvan wij vermoedde dat het de zeldzame Audouins meeuw was.
Mallorca
Meer dan tien jaar later. Ik ga met mijn gezin voor een korte maar vooral plotse vakantie naar Mallorca. Anders dan normaal nauwelijks voorbereid op het zien van een wensvogel omdat in de week voorafgaand de bestemming nog ieder moment kon wijzigen. Op Mallorca beland ik uiteindelijk op een zandstrandje in een baai waar het voor de badgasten goed toeven is.
Ik ben een ondankbare badgast. Zitten in het zand of op kiezels ben ik snel zat en zwemmen is niet mijn favoriete bezigheid. Natuurlijk heb ik wel mijn camera, telelens en verrekijker bij me. Ik staar wat verveeld voor me uit als plots een meeuw over de heuvel de baai in zeilt. Geelpootmeeuw denk ik en richt mijn kijker op de meeuw. Vlot nadert de meeuw langs de rotswand het strandje in de baai. Even draait hij zijn kop. Helderrode snavel!
Ik graai naast me naar mijn camera. De eerste foto’s zijn niet scherp en verkeerd belicht. Over de camera turend volg ik de meeuw terwijl hij me passeert en voor een tweede ronde door de baai gaat. En voor een derde. De zwarte snavelband is goed herkenbaar.
Mijn droomvogel een patatmeeuw?
De vierde en de vijfde ronde over het volle strand zijn niet de instellingen mijn zorg maar plots in beeld verschijnende kruinen van badgasten. En dan landt de meeuw sierlijk op nog geen twintig meter van mij vandaan in het zand, vlakbij de snackbar. Ik ben bijna verontwaardigd. Mijn droomvogel een patatmeeuw? Een patatmeeuw zoals ik ze ken uit Katwijk, Scheveningen en zelfs het hartje van mijn werkstad Den Haag. Maar mijn verontwaardiging zakt terwijl ik foto’s maak. Ik observeer de Audouins meeuw en zie de schuwheid die past bij een wensvogel. Hij houdt duidelijk afstand van mensen en zoekt wat kleine kruimels in het zand. Geen gekrijs, geen grissen naar eten; een vogel die klasse uitstraalt. En wat een schoonheid.
Het was een korte vakantie met twee absolute hoogtepunten. De 922m klim naar de top van de Puig Major en deze ontmoeting met een wonderschone vogel die al tientallen jaren op mijn wenslijstje stond.
Geef een reactie