Verkeerde jeep

Tijgers

In maart begeleidde ik een fotoreis naar Bandhavgarh, Kanha en Ranthambhore in India. In nationale parken met twee jeeps op zoek naar die prachtige gestreepte kat, tijger. Deelnemers verdelen zich over de twee jeeps en rouleren langs mijn jeep voor instructies en hulp tijdens de safari’s. Vaak blijven we relatief dicht bij elkaar. Maar om de trefkans op het vinden van een tijger te vergroten rijden we niet altijd dezelfde routes. Vaak vindt de ene jeep dan een tijger en komt de andere iets later aan. De deelnemers in de later gearriveerde jeep zien de tijger dan wel later en minder goed. Dan is de ene jeep de eerste, dan weer de andere. Het kan ook zijn dat de ene jeep succes heeft en de andere niet. Maar iedereen ziet tijgers en kan deze fotograferen. Met roulerende deelnemers komt het in de regel toch goed en heeft elke deelnemer goede tijgerwaarnemingen en fotografiekansen. Zo ook in maart in Bandhavgarh en Kanha. Twee van de deelnemers hadden meer geluk dan de anderen en zaten altijd in de goede jeep. Maar elke deelnemer heeft een tijger gezien, ook allen tot op enkele meters van de auto. Soms zelfs twee tegelijk. Ik niet. Ik zat steeds in de jeep die als tweede – en te laat – aankwam of die helemaal geen tijger te zien kreeg. Niet leuk, maar niet zo erg. Voor mij is het belangrijkst dat alle deelnemers wel goede kansen hebben gehad en goede foto’s hebben kunnen maken.

Leeuwenwelpjes

Een maand later in Tanzania was het echter anders. Al voor we richting Ndutu reden verklapte onze chauffeur-gids al dat hij een leeuwin met enkele weken jonge welpjes had gezien. Wat zou het geweldig zijn om die te zien te krijgen! Nou, dat is meer dan goed gelukt! We konden ze iedere keer weer vinden en hebben ze meerdere malen spelend gezien en kunnen fotograferen. Maar dat was niet alles. Tot drie maal toe verplaatste moeders haar welpjes en konden we dat niet alleen goed zien, maar ook fotograferen. Met roulerende deelnemers en steeds een andere jeep die er als eerste bij was, had iedereen goede kansen. Op één deelnemer na. En die ene deelnemer, die in de ochtend met haar jeep een mindere kans had gehad, wisselde als enige met een andere deelnemer voor de middagsafari van jeep, tegen de normale wissel in. Die middag ging haar jeep echter niet direct op zoek naar de welpjes. De andere jeep – waar ik in zat en zij normaliter ook zou zitten – deed dat wel. We vonden de welpjes, die zich spelend onwijs goed lieten fotograferen. Bij het laatste licht ging moeders vervolgens weer met de jongen aan de wandel. Dat was het moment dat zij met haar jeep arriveerde. Te laat dus om de spelende welpjes nog te zien. Onwijs balen voor die ene deelnemer.

Nog meer leeuwenwelpen

Maar het werd erger. Na Ndutu stond een hele dag safari in de Ngorongoro krater op het programma. Die dag in de krater reden onze beide auto’s al direct vanaf het begin een andere route, de één rechtsaf om Lake Magadi heen naar het Lerai bos en de ander linksaf van de bos af. Nu mag je blij zijn als je al een neushoorn fatsoenlijk te zien krijgt, maar wij zagen na het bos een neushoorn met de grootste hoorn die ik ooit heb gezien. Wel wat ver, maar niet té ver. Gaaf! We bleven hier enige tijd staan in de hoop dat het dier wat dichterbij zou komen, wat helaas niet gebeurde. Bij de lunch op de Ngoitokitok picknickplaats wisselde we ervaringen uit met de andere jeep. Zij hadden ook een neushoorn gezien, maar niet beter dan de onze. Wel dichtbij fraaie olifanten bullen, maar tot nu toe niets aan het handje. Dat werd na de lunch anders. Er begon een forse regenbui. Vervolgens kregen we via de radio door dat de andere jeep bij leeuwen met welpen stond. Een flink stuk rijden, maar zo snel mogelijk er heen. We arriveerden bij slapende leeuwen, waaronder inderdaad enkele al wat grotere welpen. Na de regenbui bleken de welpen lekker te hebben gespeeld, zoals te zien was op fraaie foto’s van de deelnemers in de andere jeep. Nu waren ze moe van het spelen en zat er geen beweging meer in. De andere jeep had ook nog eens onwijs geluk gehad met een neushoorn die vlak voor hun jeep rennend was overgestoken. Voor onze jeep was het zeker geen slechte krater safari, eigenlijk niet wezenlijk anders dan normaal. Maar de andere jeep had echt veel meer geluk gehad dan wij, met een bovengemiddeld goede safari. Bij het zien van de foto’s uit de andere jeep moest ik ook wel even slikken. Het ergste was echter dat in mijn jeep de deelnemer zat die bij Ndutu ook al naast de spelende leeuwtjes had gegrepen. En dat was wel heel erg zuur.

Natuur

Meestal maakt het niet uit in welke jeep je zit, de kansen middelen zich uit en iedereen komt aan zijn of haar trekken. Als je geen concrete aanwijzingen of plan hebt, maakt het vaak ook niet uit of je linksaf of rechtsaf gaat. Je ziet altijd wel iets dat goed is om te fotograferen. De ene keer heeft de ene jeep iets unieks, de andere keer de andere. Maar soms, heel soms is het helaas anders. En niet eens zo heel uitzonderlijk. De natuur laat zich nu eenmaal niet regisseren.