Menu

Onderdeel van Pixfactory

Vliegende Vogels en Xavi Bou

Met veel genoegen lees ik het nieuwe Natuurfotografie magazine (editie 48 nr. 4 2020). Ik blijf steken op het prachtige werk ‘Ornitographies’ van Xavi Bou en droom heerlijk weg bij vliegende vogels, die op unieke wijze zijn vastgelegd.
Vogels in vlucht
Fotograaf: Jan van der Greef

Vliegende vogels

Door met hoge resolutie videobeelden samen te voegen, zodat gedetailleerde vliegbewegingen zichtbaar worden, heeft Xavi de diversiteit in vliegbeweging van vogels verrassend kunstzinnig weergegeven. Zij inspireren mijn verbeelding, van termiekende vale gieren tot indrukwekkend zwermende spreeuwen.
Vogels staan symbool voor vliegen en voor vrijheid en spreken daardoor vele mensen aan. Zo ook mij, zolang ik me kan herinneren; eerst onbewust en later steeds bewuster. De magisch bewegende spreeuwenwolken zijn voor mij het symbool voor ‘vrijheid in verbinding’. Dit gevoel deel ik met mijn vrouw Jetske. Zij heeft dit symbool als rode draad gebruikt voor de nieuwe onderwijsmethodiek op de basisschool, die ze vele jaren geleden heeft opgezet. Niet verbazingwekkend dat we samen vaak genietend in het veld aangetroffen kunnen worden, als spreeuwenwolken zich weer vormen in onze avondluchten. Jetske is dan meestal actief met video en zelf probeer ik de bewegingen en de samenhangende dynamiek van de wolk te vangen.

Het effect van tijdsintegratie op de visuele weergave van spreeuwenwolken wordt duidelijk bij bestudering van de verschillende tijdsresoluties. Zo maakt Xavi gebruik van hogere resolutie door video met 30-60 fps. Heel anders en meer impressionistisch zijn beelden gemaakt met langere sluitertijden, typisch met 1/30 – 1 seconde. In dat laatste kader is Starling wave, de winnende foto van Danny Green in de WPY van 2009, voor mij nog steeds een juweel.

Starling wave. Wildlife Photographer of the Year 2009 Black and White Category Winner. Fotograaf: Danny Green

De binnenwereld naar buiten gebracht

Symboliek speelt een essentiële rol in mijn natuurfotografie. Een beeld buiten mezelf kan dan inzicht in mijn eigen binnenwereld geven. Als die twee in elkaar overgaan geeft het een euforisch gevoel van diepe herkenning. In de schoonheid van de natuur om me heen, zie ik dan ineens mezelf weerspiegeld. Vaak gebeurt dit bij verrassing, als de natuur me zo maar een cadeau aanbiedt, maar soms werk ik ook vanuit een wens of een gedachte om een symbolisch beeld vast te leggen.

De Ensō-cirkel*

Ensō-cirkel

Spreeuwenwolken bieden oneindig veel (fotografische) mogelijkheden. Al vele jaren ben ik bezig om de symboliek van een ‘turning point’ vast te leggen, het moment dat de wolk besluit weer terug te glijden in tegengestelde richting. Dit is een moment voor mij om de verschillende bewegingsrichtingen kunstzinnig vast te leggen. Na vele heerlijke avonden bij de spreeuwen en duizenden foto’s later, werd ik ineens verrast door een heel mooie, subtiele wending rond het turning point. Door de keuze van een sluitertijd van 1/6 s ontstond er bijna een cirkel, die voor mij direct appelleerde aan de Ensō-cirkel. De cirkel is een populair symbool van verbinding en eeuwigheid in allerlei culturen. De bijna gesloten cirkel wordt in de Japanse kaligrafie de Ensō-cirkel genoemd. Zo’n 40 jaar geleden ben ik, vanaf de eerste keer dat ik deze uitgelegd kreeg in Japan, erdoor gegrepen. Als je beoefenaar bent van deze kunst, ontdek je dat het een weergave is van je denken en doen op het creatiemoment, een soort psychologische zijns-spiegel. Een net niet gesloten cirkel raakt het Japanse begrip Wabi-Sabi, de schoonheid van imperfectie en de vergankelijkheid. Toen ik mijn beeld van de Ensō-cirkel, in samenspel met de spreeuwen gecreëerd, bestudeerde, welde het gevoel van de spiegel in mij op en keek ik diep in mijzelf. Ik realiseerde me hoe imperfect we soms denken te zijn, terwijl we nu eigenlijk de schoonheid van ons perfecte zelf zijn.

Ben je geïnspireerd door het verhaal van Jan van der Greef en zijn artistieke impressies van o.a. vliegende vogels? Dan is het uitgbreide artikel over de beweging van vliegende vogels door fotograaf Xavi Bou misschien wat voor jou. In Natuurfotografie Magazine editie 48 kun je zijn werk bewonderen!

 

*De ensō symboliseert verlichting, kracht, elegantie, het universum en mu (de leegte). Het wordt gekenmerkt door een minimalisme geboren uit Japanse esthetiek. Bron: Wiki

3 reacties

  1. Heb het stukje met veel aandacht gelezen maar mis dan weer de beelden van Xavi Bou. Die foto van Danny Green is echt zo mooi!! Maar vind eerlijk gezegd het hele verhaal maar een hoop ‘gelul’. Een hoop gedraai en wijsneuzerij om je eigen fotografie aangaande dit onderwerp te onderstrepen. De Heere God is verantwoordelijk voor de schepping van alles en dat heeft totaal niets met kunst te maken. We mogen ons er over verwonderen en begrijpen doen we het nooit. En als we het zien getuigt het van zijn Grootheid. Het mogen zien en er van genieten is zoveel belangrijker dan De foto. Maar eerlijk is eerlijk, de foto’s mogen gezien worden. En religie is en blijft een moeilijk onderwerp. Over dat Natuurfotografie Magazine, ik zal er eerlijk over zijn. Een tijdje abonnee geweest maar veels te veel van het ‘ons kent ons’. Jammer want het is een mooi tijdschrift maar er staat teveel van dit soort ‘geneuzel’ in dat de doorsnee fotograaf niet interesseert. Maar qua fotografie zeker een blad dat inspireert maar teveel ‘expertise’ en te weinig gewoons. Voor de experts een aanrader maar voor de gewone mens een gebed zonder eind.

  2. Ja Jan, ik WIST gewoon dat Xavi Bou jou zou aanspreken! Dat is het artikel in Natuurfotografie Magzine dat me de meeste tijd kostte om het netjes vorm te geven (nooit echt gelukt: eigenlijk verdiende elke foto een hele spread) en trouwens, ook het grootste plezier gaf.

    Groeten
    Arno

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

3 reacties

  1. Heb het stukje met veel aandacht gelezen maar mis dan weer de beelden van Xavi Bou. Die foto van Danny Green is echt zo mooi!! Maar vind eerlijk gezegd het hele verhaal maar een hoop ‘gelul’. Een hoop gedraai en wijsneuzerij om je eigen fotografie aangaande dit onderwerp te onderstrepen. De Heere God is verantwoordelijk voor de schepping van alles en dat heeft totaal niets met kunst te maken. We mogen ons er over verwonderen en begrijpen doen we het nooit. En als we het zien getuigt het van zijn Grootheid. Het mogen zien en er van genieten is zoveel belangrijker dan De foto. Maar eerlijk is eerlijk, de foto’s mogen gezien worden. En religie is en blijft een moeilijk onderwerp. Over dat Natuurfotografie Magazine, ik zal er eerlijk over zijn. Een tijdje abonnee geweest maar veels te veel van het ‘ons kent ons’. Jammer want het is een mooi tijdschrift maar er staat teveel van dit soort ‘geneuzel’ in dat de doorsnee fotograaf niet interesseert. Maar qua fotografie zeker een blad dat inspireert maar teveel ‘expertise’ en te weinig gewoons. Voor de experts een aanrader maar voor de gewone mens een gebed zonder eind.

  2. Ja Jan, ik WIST gewoon dat Xavi Bou jou zou aanspreken! Dat is het artikel in Natuurfotografie Magzine dat me de meeste tijd kostte om het netjes vorm te geven (nooit echt gelukt: eigenlijk verdiende elke foto een hele spread) en trouwens, ook het grootste plezier gaf.

    Groeten
    Arno

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: