Vogels fotograferen inclusief omgeving

Kneu

Ik vervolg het pad langs de oever, voortdurend alert op vogelgezang en vliegbewegingen. Een klein vogeltje scheert langs me en gaat een tiental meters verderop in een struik zitten. Aan de rose-rode borst zie ik dat het een kneu is. Wat zit hij mooi vrij en met nog een struik in de achtergrond heb ik de compositie snel bedacht. Ik wacht geen seconde en maak meteen enkele foto’s.  Pas daarna waag ik enkele stappen naar voren en maak er weer een paar. De omgeving doet prachtig mee en als hij opzij kijkt (bovendien de goede kant op) druk ik nogmaals af. Geduldig stap ik verder zijn kant op maar dan vindt hij het genoeg en vliegt er vandoor. Ik bekijk de laatste foto’s in de zoeker en ben blij met het resultaat. Er kan wat omgeving vanaf in de nabewerking maar niet te veel.

Grote zilverreiger

Het is al laat in de avond afgelopen najaar, als ik een grote zilverreiger aan de overkant van een andere Maasplas op en neer zie lopen. Ondanks de 600mm tele is de vogel slechts klein in beeld maar het landschap waarin hij staat verdient zeker ook een plek in de foto. Eigenlijk is het een combi van twee onderwerpen. Een prachtig landschap met reflectie in het water en een reiger die op zoek is naar een lekker hapje. Helaas is er nog maar weinig licht en ik wil liefst geen al te hoge ISO. Snel zet ik de camera op mijn statief en kies voor een relatief lange sluitertijd (1/100 sec) bij een bijna maximaal open diafragma (F7.1) wat nog steeds een ISO van 2000 vergt. Met de timer op 2 seconden gok ik erop dat de vissende reiger regelmatig stil staat op het moment van de foto. Mijn opzet slaagt.

Blauwe reiger

Vandaag ben met mijn fotoclubje op stap in het Heijkersbroek (ten zuiden van Weert). We gaan voor de weidebeekjuffers langs de Tungelroyse beek. Voor we bij de beek komen zien we een fraai open terrein met wat kleine vennen en enkele bomen. Een van mijn fotomaten heeft een blauwe reiger bij een ven gezien en tipt ons. Nog voor ik de camera, die klaar om mijn schouders hangt, kan richten vliegt hij weg. Geduldig scan ik het landschap op andere vogels. Tussen de bomen in de verre achtergrond ontdek ik een lichte vlek. Aan de vorm te zien ook een reiger maar pas als ik mijn camera gebruik en inzoom weet ik het zeker.

Inderdaad is het een blauwe reiger. Mooi zoals hij opvalt in zijn vrijwel egaal groene omgeving van bladeren.  Zelfs met maximaal inzoomen is de vogel erg klein in beeld en ik houd daarom rekening met willen croppen in de nabewerking. Om die reden ga ik voor ISO 100 en zet de camera op het statief. De grote afstand zorgt voor voldoende scherptediepte ondanks een geheel open diafragma. De sluitertijd uit op 1/30 seconde. Scherpstellen doe ik handmatig, het beeld in de zoeker vergrotend op de plek van de reiger. Net als bij de vorige foto gebruik ik de timer. Die zet ik op 5 seconden om elke beweging van de camera als gevolg van het indrukken van de ontspanknop helemaal te laten wegebben. (Alternatief is het gebruik van een afstandsbediening). De reiger werkt goed mee en zit muisstil. Na enkele opnamen controleer ik voor de zekerheid de scherpte en die blijkt (mede door de afwezige wind) oké.

Nu met doorkijkje

De reiger blijft braaf zitten en ik til mijn statief met camera een 50-tal meters verderop. Nu staat er een boom tussen mij en de vogel en ik zoek naar een doorkijkje. Als ik een gat tussen het bladerdek heb gevonden moet ik mezelf en het statief maximaal uitrekken om de reiger te kunnen zien. Een heel ander beeld dan zojuist. Nu gekaderd door geheel vage bladeren zit hij nog steeds roerloos op dezelfde plek. Ik herhaal de werkwijze van zojuist. Als ik even later mijn weg vervolg zijn mijn maten al uit het zicht verdwenen. De weidebeekjuffers wachten hopelijk nog even op me.

Met omgeving meer zeggingskracht

Toen ik enkele jaren geleden startte met vogels fotograferen wilde ik ze het liefste beeldvullend op de foto. En als dat niet lukte dan was ik geneigd om de nodige delen van de foto in de nabewerking weg te snijden. Inmiddels vind ik dat ook de omgeving ertoe doet. Die draagt net als de vogel bij aan de zeggingskracht van een foto. De kijker ziet waar de vogel is en krijgt daarmee een completer, interessanter, spannender of verhalender beeld voor ogen.