Waardeloos voorjaar

Winterdip

Ik had niet veel gefotografeerd in de wintermaanden. Voor mij is de winter elk jaar weer een periode waarin ik werkelijk niets uit de camera krijg. De enige uitzonderingen zijn sneeuw en vorst, dan ben ik niet te houden. Maar in zo’n kwakkelwinter, zoals ook nu weer het geval was, vind ik er niet veel aan. Grauwe kleuren, vrijwel geen wildlife, somber weer en nul kleur. Voor mij geen enkele motivatie om eens lekker te gaan fotograferen.

De passie ontbrandt in het voorjaar

Maar dan is daar opeens zo’n eerste fraaie voorjaarsdag. Een lekkere temperatuur, mooi licht, klein beetje grondmist en met wat geluk ook nog ergens een beestje om te fotograferen. Dan gaat het kleine waakvlammetje weer aan en ontbrandt de passie opnieuw. Van het ene op het andere moment gaat de knop om en ik wil dan het liefst dagelijks weer op stap met de camera. De ontluikende natuur met zijn volle belofte van frisse kleuren, bloeiende planten, overal insecten en een dierenwereld dat opnieuw tot leven komt. De beste tijd van het jaar. En dat blijkt tijdens ons weekendje weg. De voorjaarsbloeiers staan volop in bloei, witte, gele, blauwe kleuren overal om ons heen in een ontluikend frisgroen landschap. Wat een heerlijkheid.

Ooievaars

Als ik de volgende dag tijdens een fietstochtje langs de IJssel meerdere ooievaars zie vliegen, drukdoende elkaar het hof te maken, dan is het fotoseizoen dit jaar voor mij weer helemaal begonnen. Man wat heb ik er een zin in de komende weken. Ik wil terug naar de ooievaars om deze in fraai avondlicht te fotograferen, ik wil op stap naar het veen bij mij in de buurt, ik wil het Lankheet in om de ontwikkeling van dit gebied verder vast te leggen.

Nul energie

Maar dan slaat het noodlot toe. Een zware griep velt mij voor een dikke week en de paar weken erna is de energiebalans compleet weg. Hoe mooi het er buiten ook uitziet, ik kan me er niet toe zetten. En zo kabbelt de ene week na de andere langzaam weg. Pas na een maand heb ik weer wat energie en ben ik weer op pad om een dagje intensief te fotograferen. Door toeval komt er een fotohut op mijn pad. Weinig inspannend, dus een prima hernieuwde start van het voorjaar. En aansluitend gelijk maar even doorrijden naar de IJssel, om toch nog wat met de ooievaars te doen. Ik geniet en merk dat de energiebalans, door weer lekker bezig te zijn, stijgt. Een positieve prikkel vanuit de natuur is het beste medicijn om over het dode punt heen te komen. Twee weken ben ik lekker bezig. Beestjes, landschap, macro, alles komt weer voorbij. Ik ben er weer!

Om depressief van te worden

Bam, daar was het weer. Opnieuw dringt de griep mijn lichaam binnen, weer lig ik een week op bed nergens toe in staat. Ik, die in geen 25 jaar griep heb gehad, lig voor de tweede keer uit de running. Hoe frustrerend. En nog minder energie over dan na de eerste griepgolf. Ik wil donders graag op stap, buiten is het volop voorjaar, alle vogels zingen, de kleuren zijn fantastisch, alles bloeit en groeit. De geuren zijn heerlijk en ik kan vrijwel niets.

Staartje voorjaar

Pas een paar weken later gaat het weer een beetje, ik kan eindelijk wat langere wandelingen maken zonder amechtig langs de kant te staan hijgen. Ik wil dan ook volop op stap om het laatste staartje voorjaar nog mee te pakken. Ook het feit dat ik een dagje fotograferen in het Lankheet voor een groepje natuurfotografen organiseer geeft me weer energie. Ter voorbereiding moet je dan toch op stap om de locatie te verkennen, wat is er te zien en te beleven. Je wilt je cursisten tenslotte ook wat leuks laten zien en doen. De dag zelf is een succes. Een fraaie zonsopkomst in een al even fraai landschap, we zien een stelletje kiekendieven boven de rietvelden en vinden als bonus nog een zwarte specht voor een nestgat in het beukenbos. Het enthousiasme van de deelnemers werkt aanstekelijk en ik heb er weer helemaal zin in om te fotograferen.

De volgende dag zelf nogmaals op stap, helaas geen kiekendieven meer maar wel mooie opnames van de zwarte spechten. Wat is het toch genieten, ’s morgens om 5.30 uur in het bos. Niemand anders aanwezig, de ontwakende natuur rondom. De spanning van het voor de lens krijgen van zo’n geweldige vogel als de zwarte specht. Kortom, het is weer een feestje. Ondertussen is het frisse voorjaarsgroen aan het afzwakken, en wordt het allemaal wat gelijkmatiger van kleur. Maar de zin is volledig terug. Ik wil weer op stap. Ik ben druk bezig plannen te maken voor de aankomende zomervakantie. Heerlijk enkele weken naar Noord-Engeland en Schotland. Daar moet het dan maar gebeuren. Een prachtig landschap met ongekende fotografische mogelijkheden.

Houdt het dan nooit meer op?

Helaas kreeg ik afgelopen week weer een terugval, nu een forse longontsteking. Antibiotica en rust nemen. Weer thuis zitten en weer niet op stap. Houdt het dan helemaal niet meer op! Maar goed, hoezeer ik ook baal ik blijf positief, dit gaat ook weer over en de vakantie staat straks voor de deur. Nu maar hopen dat de gezondheid dan goed blijft. Want dat ben ik me de afgelopen maanden wel gaan realiseren. Het is allemaal heel leuk en prachtig zolang je goed gezond bent. Uitkijken naar betere tijden, de ooievaars zijn er in ieder geval mee bezig.

Ik wens jullie dan ook allemaal een fantastisch voorjaar en zomer toe met heel veel fotografisch mooie momenten en in een goede gezondheid.