Menu

Onderdeel van Pixfactory

Waarom je op het pad moet blijven

Een schitterende opkomende zon dwars door een mistig beukenbos heen, een tak vol met ijshaar, het zien van wilde dieren of een klein paddenstoeltje omringd door bruine herfstbladeren en groen mos. Wat zijn er toch veel onderwerpen te bedenken die in de herfst en winter te fotograferen zijn.
Blijf op het pad
Blijf op het pad. Fotograaf: Alex Plantinga

Vaak zijn we, als natuurfotografen, op zoek naar het perfecte plaatje. Onze nieuwsgierigheid laat ons hierin regelmatig leiden. Zie ik daar verderop een nog mooiere paddenstoel? Of zou er achter dat bosje iets anders te zien zijn? Helaas zie ik als boswachter dagelijks dat een deel van de natuurfotografen en wandelaars zich niet aan de openstellingsregels van de natuurgebieden houdt.

Onbewust de fout in

Wanneer ik in gesprek ben met fotografen merk ik dat ze zich vaak niet eens bewust zijn van de regels die gelden in natuurgebieden. Het lijken onschuldige overtredingen maar door de flinke toename van recreatie kunnen al deze kleine overtredingen leiden tot een enorme continue verstoring van de natuur die we met z’n allen juist graag willen beschermen.

Veel mooie onderwerpen kun je gewoon langs het pad vinden.
Veel mooie onderwerpen kun je gewoon langs het pad vinden. Fotograaf: Alex Plantinga

Gevolgen

Wat zijn nou precies de effecten van bijvoorbeeld van de paden af gaan of na zonsondergang in het bos aanwezig zijn? Een voor de hand liggend effect is natuurlijk het vertrappen van planten. Doordat mensen van de paden af gaan, en dan vooral in de kwetsbare gebieden, worden bijzondere planten vertrapt. In bossen worden vooral jonge boompjes vertrapt die hierdoor niet meer zullen opgroeien tot volwassen bomen. Een ander effect is het verstoren van broedende of foeragerende (eten zoekende) vogels. Vooral in de herfst en winter zijn vogels druk met het zoeken naar voedsel. Wanneer er steeds mensen door de gebieden heenlopen is dat zeer verstorend. Hier op de Veluwe zijn het niet alleen de vogels die verstoord worden. De natuurgebieden zitten vol met wilde dieren zoals zwijnen, herten, reeën, vossen en dassen. Deze zijn in de schemer en nacht actief op zoek naar voedsel. Overdag pakken ze dan hun rust die tegenwoordig steeds vaker verstoord wordt door mensen die van de paden af gaan. Buiten het feit dat dit verstorend is voor de dieren, schuilt er ook gevaar in. Niet alleen voor dieren maar ook voor mensen: beeld je eens in dat een dier zo erg schrikt dat die op de vlucht slaat richting een drukke verkeersweg. Vaak lopen dit soort scenario’s af in veel schade aan dier, mens en materialen.

Als je van het pad afgaat kunnen grotere zoogdieren op de vlucht slaan in de richting van een drukke weg.
Als je van het pad afgaat kunnen grotere zoogdieren op de vlucht slaan in de richting van een drukke weg. Fotograaf: Alex Plantinga

Regels

Om iedereen toch te kunnen laten genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft, hebben de boswachters van Staatsbosbeheer hele mooie wandelroutes uitgezet. Hier kun je heerlijk genieten en word je langs de mooiste plekjes geleid. Echter gelden hier ook regels waar iedereen zich aan dient te houden. Deze regels worden aangegeven op borden die bij iedere toegangsweg geplaatst zijn. In de natuurgebieden is het niet toegestaan om van de wegen en paden af te gaan en mag je het gebied niet in voor zonsopkomst of na zonsondergang (tenzij anders staat aangegeven). Wanneer wij ons allen aan de regels houden blijft de rust voor de dieren gewaarborgd.

Als je niet op het pad blijft kun je onverhoopt planten en kleine paddenstolen vertrappen.
Als je niet op het pad blijft kun je onverhoopt planten en kleine paddenstoelen vertrappen. Fotograaf: Alex Plantinga

Bewust handelen

De natuur is van iedereen. Wij als Staatsbosbeheer proberen de natuur in stand te houden en te versterken. Laten we met z’n allen de regels volgen die in de natuurgebieden gelden. Ook vanaf de paden kunnen er mooie foto’s gemaakt worden. Vaak is alleen een ander standpunt al genoeg voor een ontzettend gave foto! Voor foto’s van wilde dieren hoef je niet het pad af of buiten de openstellingstijden in het bos aanwezig te zijn. In veel gebieden is een openbaar wildkijkscherm aanwezig. Vanaf deze plekken is de kans om wilde dieren te zien vaak erg groot. Ook is er de mogelijkheid om tijdens een wildexcursie met een boswachter wilde dieren te spotten. Kortom, mogelijkheden genoeg om de natuur de ruimte en rust te geven en toch met mooie foto’s thuis te komen. Door meer bewustwording van de effecten van ons handelen creëren we meer rust voor de natuur en kunnen we ook in de toekomst blijven genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft.

Als je gewoon op het pad blijft kun je de meest prachtige foto’s maken:

 

Geef een reactie

6 reacties

  1. Het is natuurlijk enigszins onduidelijk of het de gemeenten gaat om dollars of dat de projecten het zo leuk doen voor het ego en op het CV-tje van de wethouder die erover gaat en die daardoor nog meer carrièreperspectieven hoopt te krijgen. Neem nu de beslissing van Zeewolde om het Facebook datacenter toe te staan. Deze beslissingen zouden eigenlijk niet op gemeente niveau genomen moeten worden. Het gaat over ons landelijke elektriciteitsnetwerk, over de energietransitie en niet in de laatste plaats dat wij als consumenten opcenten betalen om de energietransitie mogelijk te maken. En zo’n datacenter maakt het alleen maar moeilijker om onze doelen te bereiken. Zo lijkt Facebook misschien gratis, maar wij elektriciteitsgebruikers van Nederland betalen allemaal mee aan de stroom die zij daar verbruiken. Dan zijn daar natuurlijk ook nog de neveneffecten voor het oppervlaktewater, de groene weides en akkers die nu versteend raken waardoor hemelwater net als flora en fauna geen ruimte meer overblijven. En zo zullen de mensen door het ongebreidelde streven naar geld, macht en ego samen met de flora en fauna verzuipen en wellicht verdwijnen door de volgende zondvloed. Niet door een deus ex machina maar door de klimaatverandering die we door ons eigen gedrag bewerkstelligd hebben.

  2. Ik kom net achter mijn computer vandaan, ‘k was weer verder gegaan met schrijven waar ik was gebleven.
    En als jullie nieuwsgierig zijn, en dat is een Nederlander best wel, ook in een bos even om het hoekje kijken, even nog wat verder weg van het pad af, wie weet daar de topplaat te kunnen maken.

    Maar ik keer terug, ik zat zojuist mijn verhaal verder te schrijven, en vervolg daar nu mee;

    “ ‘k Weet nog dat een kennis van mijn vader een spierwitte Simca 1000 had met knalrode letters van een bepaald merk zegel over de lengte van de zijkant van die Simca.
    Die kennis achter het stuur mijn vader daarnaast en ik achterin de auto.
    Ik was bestemd om steeds de houten afslagboom op te halen, zodat de auto weer verder kon rijden.
    Dat we nooit zijn aangehouden heeft me toen als kleine jongen best verbaasd.

    Maar die keer dat we weer door het bos reden stond die kennis plotsklaps op z’n rem en sprak zachtjes rechts op kwart voor twaalf.
    Wat stond daar een machtig groot edelhert met een nog machtiger gewei.
    Het bleek zo is me jaren later duidelijk geworden, het grootste Edelhert wat Nederland ooit heeft gehad, Caesar!

    Wouw!

    Was dat verantwoord op die manier door het bos te rijden, nee natuurlijk niet!
    Maar die ontmoeting vergeet je nooit meer!

    Terug naar nu, in de jaren 60, een enkele bungalow park. Nu teveel. Het bos is van de natuur met alles wat daar in huist.
    Maar ja die parken brengt de gemeenten veel geld in het laatje!
    Dus dier we pakten en pakken steeds meer gebied van je af, en je moet maar zien hoe je dat overleefd.

    Dit werd toch te gortig en men bedacht een ecoduct(en), prijskaartje, ach een paar miljoen.

    Doordat de gemeenten steeds meer parken gingen aanleggen, betaalde de natuur de prijs.
    Meer parken meer mensen in het bos, maar dat wilde de gemeenten toch. Dollar tekens in oog?

    Oeps afgesloten terrein, oeps daar ook al, oeps kroondomein, de halve Veluwe oeps ook afgesloten.
    Ja zeg, maar dan moet je niet vreemd opkijken dat de open gebleven gebieden, een te grote hoeveelheid mensen moet herbergen.

    Gemeenten jullie hebben het zelf uit de hand laten lopen met al die te grote hoeveelheid aan parken, wees dan eerlijk en wijs met de vinger naar jezelf.
    Het is makkelijk de bal altijd bij de ander te leggen!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

6 reacties

  1. Het is natuurlijk enigszins onduidelijk of het de gemeenten gaat om dollars of dat de projecten het zo leuk doen voor het ego en op het CV-tje van de wethouder die erover gaat en die daardoor nog meer carrièreperspectieven hoopt te krijgen. Neem nu de beslissing van Zeewolde om het Facebook datacenter toe te staan. Deze beslissingen zouden eigenlijk niet op gemeente niveau genomen moeten worden. Het gaat over ons landelijke elektriciteitsnetwerk, over de energietransitie en niet in de laatste plaats dat wij als consumenten opcenten betalen om de energietransitie mogelijk te maken. En zo’n datacenter maakt het alleen maar moeilijker om onze doelen te bereiken. Zo lijkt Facebook misschien gratis, maar wij elektriciteitsgebruikers van Nederland betalen allemaal mee aan de stroom die zij daar verbruiken. Dan zijn daar natuurlijk ook nog de neveneffecten voor het oppervlaktewater, de groene weides en akkers die nu versteend raken waardoor hemelwater net als flora en fauna geen ruimte meer overblijven. En zo zullen de mensen door het ongebreidelde streven naar geld, macht en ego samen met de flora en fauna verzuipen en wellicht verdwijnen door de volgende zondvloed. Niet door een deus ex machina maar door de klimaatverandering die we door ons eigen gedrag bewerkstelligd hebben.

  2. Ik kom net achter mijn computer vandaan, ‘k was weer verder gegaan met schrijven waar ik was gebleven.
    En als jullie nieuwsgierig zijn, en dat is een Nederlander best wel, ook in een bos even om het hoekje kijken, even nog wat verder weg van het pad af, wie weet daar de topplaat te kunnen maken.

    Maar ik keer terug, ik zat zojuist mijn verhaal verder te schrijven, en vervolg daar nu mee;

    “ ‘k Weet nog dat een kennis van mijn vader een spierwitte Simca 1000 had met knalrode letters van een bepaald merk zegel over de lengte van de zijkant van die Simca.
    Die kennis achter het stuur mijn vader daarnaast en ik achterin de auto.
    Ik was bestemd om steeds de houten afslagboom op te halen, zodat de auto weer verder kon rijden.
    Dat we nooit zijn aangehouden heeft me toen als kleine jongen best verbaasd.

    Maar die keer dat we weer door het bos reden stond die kennis plotsklaps op z’n rem en sprak zachtjes rechts op kwart voor twaalf.
    Wat stond daar een machtig groot edelhert met een nog machtiger gewei.
    Het bleek zo is me jaren later duidelijk geworden, het grootste Edelhert wat Nederland ooit heeft gehad, Caesar!

    Wouw!

    Was dat verantwoord op die manier door het bos te rijden, nee natuurlijk niet!
    Maar die ontmoeting vergeet je nooit meer!

    Terug naar nu, in de jaren 60, een enkele bungalow park. Nu teveel. Het bos is van de natuur met alles wat daar in huist.
    Maar ja die parken brengt de gemeenten veel geld in het laatje!
    Dus dier we pakten en pakken steeds meer gebied van je af, en je moet maar zien hoe je dat overleefd.

    Dit werd toch te gortig en men bedacht een ecoduct(en), prijskaartje, ach een paar miljoen.

    Doordat de gemeenten steeds meer parken gingen aanleggen, betaalde de natuur de prijs.
    Meer parken meer mensen in het bos, maar dat wilde de gemeenten toch. Dollar tekens in oog?

    Oeps afgesloten terrein, oeps daar ook al, oeps kroondomein, de halve Veluwe oeps ook afgesloten.
    Ja zeg, maar dan moet je niet vreemd opkijken dat de open gebleven gebieden, een te grote hoeveelheid mensen moet herbergen.

    Gemeenten jullie hebben het zelf uit de hand laten lopen met al die te grote hoeveelheid aan parken, wees dan eerlijk en wijs met de vinger naar jezelf.
    Het is makkelijk de bal altijd bij de ander te leggen!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Alex Plantinga

Alex Plantinga

Alex Plantinga is boswachter en natuurfotograaf. Hij probeert met zijn passie voor de natuur andere mensen net zo enthousiast te krijgen.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: