Misschien herken je het wel. Tijdens een scoutingsronde ontdek je een nieuwe fotolocatie. Je zit vol enthousiasme en je kunt niet wachten om dit zo snel mogelijk met je camera onder de juiste omstandigheden vast te leggen. Naarmate je vaker gaat, verliest de locatie een beetje zijn glans en ben je minder gemotiveerd hier terug te keren. Waarom je dan toch moet blijven gaan beschrijf ik aan de hand van een voorbeeld in dit artikel.
De locatie
Thuis houden wij van fietsen en wandelen. Tijdens zulke tochtjes speur ik ook altijd naar mogelijk nieuwe fotolocaties. Op één zo’n fietsrondje trok de heuvel op de foto bovenaan dit artikel mijn aandacht. De combinatie van de heuvel (eigenlijk een oude bunker), de bomen, struiken en de watergang leken mij zeer geschikt als onderwerp voor een landschapsfoto. Ook bleek deze locatie op het oosten gesitueerd te zijn wat het geschikt maakte voor een bezoek tijdens zonsopgang. En dat op nog geen 10 minuten rijden van huis! Vol enthousiasme hield ik de weersverwachtingen nauwlettend in de gaten. En toen alles er veel belovend uitzag, zette ik vroeg de wekker en trok er op uit. Dat resulteerde in de foto boven aan dit artikel. Voor mij een zeer geslaagde foto!
Tweede bezoek
Het resultaat van de eerste foto smaakte naar meer. Na verloop van tijd kwam ik er achter dat de struiken op de bunker Meidoornen en/of Sleedoornen zijn met witte bloemen in de bloeitijd. In mijn ogen weer een mooie aanvulling, dus zodra deze struiken in bloei stonden plande ik mijn tweede bezoek. Door de bloemen en de andere kleuren in de lucht levert dit weer net een ander beeld op. Qua compositie en sfeer lijkt het echter wel veel op het eerste plaatje…
Andere compositie
Een tijd later waren de weersverwachtingen weer veelbelovend. Ik had echter niet veel inspiratie qua locaties en uitslapen klonk ook wel aanlokkelijk. Toch wist ik dat ik achteraf spijt zou krijgen wanneer ik zou blijven liggen. Daarom op mijn derde bezoek maar weer naar de heuvel gereden. Dit was immers dichtbij huis en bij tegenvallende omstandigheden zou ik ook zo weer in bed liggen. Aangekomen op de locatie maakte ik eigenlijk automatisch weer dezelfde compositie als de twee voorgaande foto’s. Dat leverde wel een mooi plaatje op, maar toch ook wel weer veel van hetzelfde. Niet helemaal tevreden besloot ik rond te kijken of ik dezelfde scène niet eens op een creatievere manier kon benaderen. Na wat rond slenteren trokken gele boterbloemen in het gras mijn aandacht. Ik bedacht mij dat deze goed zouden kunnen werken als voorgrond object en dat dit weer eens anders was dan de watergang. Dat resulteerde in bovenstaande foto. Hetzelfde onderwerp maar door een andere benadering een foto waar ik wel tevreden over was. Tijdens mijn voorgaande bezoeken had ik vooral oog voor de meest voor de hand liggende compositie. Maar door vaker terug te keren ontdekte ik nieuwe mogelijkheden.
De smaak te pakken
Nu begon het leuk te worden! Ik begon mij in te beelden onder welke omstandigheden en op welke wijze ik deze locatie weer heel anders kon fotograferen. Hoe zou het beeld eruit zien met mist en prachtig zonlicht? En zou ik niet eens een teleobjectief in plaats van mijn groothoek kunnen gebruiken? Of zouden er objecten zijn waar je doorheen zou kunnen schieten en deze als kader kunnen gebruiken?
Dus waarom terug keren?
Waarom dus telkens terugkeren naar een locatie die je al talloze keren bezocht hebt? Doordat je er vaker komt, leer je anders kijken en vergroot je je creativiteit. Het kan een bron van inspiratie zijn en een uitdaging om met telkens andere beelden thuis te komen. Zo blijft het fotograferen leuk, het levert originele beelden op en het is erg bevredigend wanneer je weer eens iets nieuws ontdekt.
Eén reactie
Prachtige serie foto’s!
Mooi vind ik hoe de twee grootste bomen een soort van hoofdrol spelen in de steeds veranderende sfeer
van licht en verdere landschapselementen.
Een tip om te onthouden.
Ik doe alles per fiets, volledig uitgerust om vooral off road op pad te gaan, want doe eigenlijk nagenoeg niets anders dan landschappen.
Naarmate je een gebied of locatie beter gaat leren kennen ontdek je steeds weer nieuwe mogelijkheden.
Vaak wordt je afgeleid door allerlei elementen, wat wel eens leid tot missen van inspiratie.
Al is het wel zo dat als je je camera op gaat stellen, er meestal ook wel wat opborrelt.
Mijn favoriete omgeving is de Strabrechtse heide zuid oostelijk van Eindhoven.
Thuis achter de PC ontdek ik alsnog allerlei composities, ook weer een voordeel als je in de buurt blijft van waar je woont.
En tenslotte is het ondergaan van het landschap (de natuur) en al zijn elementen een mediterende ervaring op zich.