Wat gebeurt er in april?

De kick van de eerste blik

Wat is er zo mooi aan libellen-fotografie of mijn perceptie van natuurfotografie in het algemeen? De inspiratie, de voorbereidingen en het opzoekwerk, het plannen en uitvoeren. Alles tot en met dat ultieme moment van die lang verwachte ‘klik’. Al moet ik toegeven dat ik de laatste tijd minstens evenveel plezier beleef aan de voorbereiding. De passie. En weet je wat me eigenlijk nog de grootste kick geeft? Dat moment net voor de klik. Dat je in één of ander Europees land aan ’t zoeken bent naar een bepaalde soort en dat je blik plots valt op die zeldzame getande glazenmaker, die exotische orientjuffer, of die geheimzinnige schaduwlibel. Dat eerste contact. De tekeningen uit de veldgids en de foto’s van ’t internet die tot leven komen. De realiteit die weer eens mooier is dan de verwachtingen…

De stress, de frustratie, de hel

Ok, de hel is wat overdreven… Maar wat volgt na die eerste blik is die opkomende stress om goede foto’s te gaan maken. Gezonde stress hoor, dat wel, maar stress. En frustratie… Het veel te harde licht waardoor je moet wachten op die wolken die je ziet aankomen. De cameraschuwe libel die, 1 seconde voordat die verlossende wolken schaduw willen geven, besluit om van positie te veranderen. Dat onnozele takje dat in de weg zit en de compositie verpest. Windstilte die net voordat je wilt afdrukken verandert in een pestend zuchtje, speciaal voor jou en net sterk genoeg om die grassprieten en dus libel te zien dansen door je zoeker. Of God himself die het vandaag enkel op jou heeft gemunt en in de gedaante van een wesp jou libel komt verjagen. De kick van die eerste blik is al even geleden en de ultieme en belonende klik wil maar niet komen. Wat rest is passie en de wil om door te blijven gaan tot het lukt.

Het ergste moet nog komen

Toegegeven, na het overwinnen van de nodige hindernissen is het inderdaad echt wel zalig om te fotograferen. Als alles even meezit en je laat je creativiteit de loop… Het benaderen van het onderwerp, composities uitproberen en met het licht spelen. Als je dan uiteindelijk een prachtige foto op je schermpje ziet verschijnen, kan dat ook wel een kick geven. Maar dan komt het ergste! Foto’s overschrijven, schijven die zeggen dat ze vol zitten, door honderden of duizenden foto’s moeten scrollen, Photoshop die zegt dat je te weinig ‘cache-geheugen’ hebt en tijdens een bewerking er de brui aan geeft. Ik kan uren achter de pc zitten om bijvoorbeeld een reis te plannen en opzoekwerk te verrichten. Vind ik heel leuk zelfs. Maar na die kick van zowel de eerste blik als die van de klik, volgt er geen derde. Foto’s bekijken, bewerken en archiveren… Het hoort erbij maar het is eerder een nood dan een deugd, eerlijk gezegd. Misschien volgende keer fotograferen zonder geheugenkaartje?

Evolutie

Vroeger was natuurfotografie mijn fulltime hobby, een passie, een vlucht soms, en zelfs op een bepaald moment mijn redding. Maar een evolutie heeft plaatsgevonden. Ik fotografeer steeds minder en ondertussen ben ik het soort fotograaf die ik vroeger niet goed begreep. De fotograaf die enkel nog op reis eventueel zijn camera bovenhaalde. En dat is niet te wijten aan die gezonde stress-momenten of die wind- en takjes frustraties. Ook niet aan die momenten dat ik die pc met schijven en al liefst het raam uit kieperde. De dagelijkse passie om te fotograferen is gewoon verdwenen. In juni volgend jaar plan ik een trip naar Griekenland, onder andere om de Griekse bronlibel en de Griekse vuurjuffer te gaan zoeken. Dus wat gaat er in april gebeuren? Aftellen naar juni…

De cirkel is rond

Ik heb het graag gedaan, die columns schrijven. Om belevingen te delen en frustraties te uiten, persoonlijke meningen te geven en vragen te stellen. Maar vooral om de mooiste, interessantste en sterkste dieren ooit een podium te geven: de libellen! 21 columns heb ik zo geschreven en deze laatste sluit de eerste mooi af. Merci Natuurfotografie.nl om me dit podium te geven. Merci Bob, Daan, Johan, Roeselien en Bert voor de steeds prettige samenwerking. Vroeger vond je me in ’t weekend in de natuur met de macrolens in de aanslag, tegenwoordig kan je me eerder vinden op rommelmarkten en in brocante winkeltjes op zoek naar schatten. Zo heb ik onlangs nog een mooie vinyl-poster van een tekening van een libel op de kop getikt. Twee passies vloeien in elkaar over… En wie weet, misschien schopt de lentezon volgend jaar de fotografie-passie terug in gang…