Menu

Onderdeel van Pixfactory

Wat is jouw ergste nachtmerrie?

Wat is als natuurfotograaf het ergste wat je kan meemaken, jouw nummer 1 nachtmerrie? Dat kan namelijk zoveel zijn… Een camera of lens die plots de geest geeft als je eindelijk dat langverwachte onderwerp in je zoeker hebt. ’s Morgens heel vroeg in de file staan naar een locatie en bij dan-toch-nog-aankomst te horen krijgen van andere fotografen dat het de mooiste zonsopgang van het jaar was. Urenlang in een hut zitten zonder resultaat en daags nadien van je mede-hut-zitters te horen krijgen dat 5 minuten na je vertrek die zeldzame vogel toch nog passeerde. We hebben allemaal al minstens één van die nachtmerries in levende lijve ondergaan, nietwaar? Onlangs beleefde ik een andere nachtmerrie. Eén waar iedereen ongetwijfeld al wel wakker van heeft gelegen…
Heidelibel
Een bruinrode heidelibel in ochtendlicht. Stel je voor dat je dit moet missen omdat je ergens uren in de file vast staat… Fotograaf: Filip van Boven

Een reisje boeken is altijd superleuk!

In september van dit jaar zat ik samen met m’n vriendin achter de pc en waren we volop nog een laatste reisje aan het vastleggen. Mijn lijst van ‘af te vinken libellensoorten’ wordt steeds kleiner en ik moet dus steeds meer op zoek naar de ‘speciallekes’. Zo heb ik de woestijnheidelibel nog nooit mogen ontmoeten en fotograferen en na wat research blijkt die eventueel in de drogere omgeving van Granada voor te komen, één van de weinige steden die we nog niet hadden bezocht in ons favoriete vakantieland. Een combinatie van libellenfotografie en city-trip is het summum voor ons… Nikon-geklik, tapas en een witte frisse Rioja!

Heel wat tabbladen stonden open… cheaptickets, booking, sunnycars, noem maar op. Stilaan begon de reis vorm te krijgen en moesten er af en toe wat zaken opgeslagen worden. En plots werkte dat niet meer. Van de ene op de andere moment kreeg ik de melding dat mijn pc de map ‘downloads’ niet kon vinden. Sterker nog, hij vond zelfs de schijf niet meer waar die map moest op staan. Vreemd, maar we zitten zo hard in de flow van het organiseren van onze reis dat ik er niet veel aandacht aan besteed. Ik sla het allemaal wel even in een ander mapje op een andere schijf op… zorgen voor later.

Alle voorbereidingen waren voor dit ‘specialleke’: de woestijnheidelibel! Fotograaf: Filip van Boven

Abracadabra alsjeblieft!!

De reis was geboekt. Mijn vriendin gaat naar beneden en ik blijf nog even verder werken… Even dat probleem met die schijf oplossen! Een tweetal uur ben ik er mee bezig geweest. Antwoorden en oplossingen zoeken op internet, tutorials bekijken op YouTube, vragen stellen in chatrooms… het wil echter niet lukken. Blijkbaar is er meer aan de hand dan ‘de schijf niet vinden’ met als eventueel antwoord ‘de schijf herbenoemen’. Ik ben verre van een IT’er en het wordt tijd om hulp in te roepen. Ik contacteer een pc-hersteller die aan huis komt en maak een afspraak. In eerste instantie heeft hij goede hoop dat hij het wel snel opgelost krijgt hoor, maar na een tijdje vallen stilaan de woorden ‘in het slechtste geval’ en ‘schijf gecrasht’. Ik begin koud zweet te krijgen… Wanneer heb ik voor het laatst een deftige back-up gedaan? En van wat allemaal? Shit… mijn libellenfoto’s van Thailand! En die van het afgelopen jaar in Finland en Zwitserland! Komaan IT’er… work your magic!!

Echter, 2 uur verder valt het verdict. De schijf is onherroepelijk kapot! Meer nog, er worden programma’s op los gelaten om toch nog bepaalde bestanden te redden maar ook die geven een deprimerend antwoord: alles is weg, kwijt, kapot. Nadat ik de IT’er buiten laat ga ik naar mijn vriendin die opmerkt dat ik iets minder kleur in m’n gezicht heb dan anders. Ik vertel haar dat de schijf waar mijn RAW-bestanden opstaan niet meer leeft en dat ik op dat moment geen zicht heb op wat ik nog wel heb. Mijn vriendin troost me en probeert me gerust te stellen: “Ga naar boven naar je bureau en kijk alles rustig na. En anders gaan we gewoon terug op reis naar al die locaties…” Een kleine glimlach neemt even de buikpijn weg…

Meer dan 60 soorten heb ik in Thailand gevonden en gefotografeerd… Ondertussen staan andere regio’s op mijn wish list, dus die reis herhalen is geen optie hoor. Fotograaf: Filip van Boven

Ik kan terug ademen

Tweede verdict: het valt gelukkig allemaal goed mee! Blijkbaar had ik vlak voor de reis naar Thailand nog een back-up gemaakt naar de externe schijf. En de RAW’s van de libellenreizen van daarna had ik blijkbaar in een map op een andere interne harde schijf bewaard. En mijn Thailand-RAW’s? Die heb ik nog teruggevonden op een laptop die ik mee op reis had toen! Door mijn chaotische manier van RAW bestanden zomaar ergens te bewaren, ben ik van mijn libellenproject gelukkig niets kwijt. Wat ben ik dan wel kwijt? Eigenlijk alles wat ik het afgelopen jaar in mijn tuin heb gefotografeerd. Ik was bezig met een projectje waarbij ik zoveel mogelijk soorten in m’n tuin wilde fotograferen, met de focus op de verschillende bijensoorten die er zijn bij-gekomen dankzij mijn grote bijenhotel achteraan in de tuin. Dus ja, een beetje spijtig natuurlijk maar ik was al verschrikkelijk blij dat ik niets kwijt was van mijn libellen-project.

De foto’s die nog op m’n geheugenkaartje stonden, heb ik nog. Een kleine troost maar deze akkerhommel heeft het overleefd… Fotograaf: Filip van Boven

Conclusie

Maak er werk van! Ongetwijfeld zijn er nog mensen die net als ik nogal chaotisch te werk gaan op vlak van organisatie van beelden bewaren en regelmatig back-up maken. Ik heb m’n lesje geleerd: zelfs een relatief nieuwe, dure HDD schijf van een gerenommeerd merk kan zonder enige aanleiding zomaar crashen en je bent alles kwijt. Door mijn chaotische manier van beelden bewaren, heb ik best wel geluk gehad en nog heel wat teruggevonden. Maar ik raad toch een andere werkwijze aan hoor…

Geef een reactie

6 reacties

  1. Al heel wat jaren maak ik elke week een backup van de schijf. Dit staat in mijn agenda en popt elke zondag op. Eigenlijk is het maar een kleine moeite om even het schijfje aan te koppelen en het programma op te starten. Dat doe ik dus braaf. In het begin had ik nog wel eens de neiging om een week over te slaan, maar nu maak ik elke week braaf een backup.

  2. Dag Flip, dat is wel een echte nachtmerrie. Ik wil iedereen de volgende wijsheid hier op het hart binden:
    Van harde schijven SSD of niet weet je een ding zeker en een ding niet zeker.
    Je weet zeker dat die een keer kapot gaat.
    Je weet nooit zeker wanneer dat is.
    Ik heb mijn lesje geleerd door aan te nemen dat de Mean Time Between Failures (MTBF) wel zo betrouwbaar zou zijn dat we de investering voor die extra schijven om het nieuwe systeem te spiegelen wel een kwartaal konden uitstellen. Het waren immers nieuwe schijven.
    Maar ook hier kwam Mr Murphy langs want binnen een maand crashte een van de nieuwe schijven zonder enige aanwijsbare oorzaak. Wel garantie op de schijf, maar niet op ons werk natuurlijk.

  3. Gecrashte schijf heb ik gelukkig nooit gehad, wel een keer een weigerde camera op reis; met error …x melding. Uiteindelijk was er niks weg PFFFFF
    MAAR wel op een van de eerste reizen USA, ik had 2 kaartjes van ik meen 2 gb en een stel van 512mb en zelfs een paar van 256mb ja dat had je ooit. En die kaartjes had ik genummerd en netjes in een waterdicht hoesje. Tijdens de mist trail wandeling in Yosemite raakt een kaartje vol, ik wissel het en stop het nieuwe kaartje erin… dat lijkt vol te zijn. Dus ik formatteer en begin te fotograferen.
    Als we terug zijn bij de camper ga ik de foto’s op de laptop zetten.hee waar zijn die foto’s van begin van de mist trail? Ow ja op andere kaartje.
    Huh niet dus. Ik heb het kaartje dus niet echt gewisseld (terwijl ik wel een andere in mn hand had) … ik heb de gebruikte er weer in gedaan. En voordat ik formatteerde niet gekeken wat er op het kaartje stond??.
    In dit geval was ik pakweg 300 foto’s kwijt…. Gelukkig was het een klein kaartje; tegenwoordig ben je met een beetje kaart ruim1000 foto’s of een veelvoud kwijt. Maar tegenwoordig kijk ik voor t formatteren wat er op staat…?
    Beetje leren van mn fouten.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

6 reacties

  1. Al heel wat jaren maak ik elke week een backup van de schijf. Dit staat in mijn agenda en popt elke zondag op. Eigenlijk is het maar een kleine moeite om even het schijfje aan te koppelen en het programma op te starten. Dat doe ik dus braaf. In het begin had ik nog wel eens de neiging om een week over te slaan, maar nu maak ik elke week braaf een backup.

  2. Dag Flip, dat is wel een echte nachtmerrie. Ik wil iedereen de volgende wijsheid hier op het hart binden:
    Van harde schijven SSD of niet weet je een ding zeker en een ding niet zeker.
    Je weet zeker dat die een keer kapot gaat.
    Je weet nooit zeker wanneer dat is.
    Ik heb mijn lesje geleerd door aan te nemen dat de Mean Time Between Failures (MTBF) wel zo betrouwbaar zou zijn dat we de investering voor die extra schijven om het nieuwe systeem te spiegelen wel een kwartaal konden uitstellen. Het waren immers nieuwe schijven.
    Maar ook hier kwam Mr Murphy langs want binnen een maand crashte een van de nieuwe schijven zonder enige aanwijsbare oorzaak. Wel garantie op de schijf, maar niet op ons werk natuurlijk.

  3. Gecrashte schijf heb ik gelukkig nooit gehad, wel een keer een weigerde camera op reis; met error …x melding. Uiteindelijk was er niks weg PFFFFF
    MAAR wel op een van de eerste reizen USA, ik had 2 kaartjes van ik meen 2 gb en een stel van 512mb en zelfs een paar van 256mb ja dat had je ooit. En die kaartjes had ik genummerd en netjes in een waterdicht hoesje. Tijdens de mist trail wandeling in Yosemite raakt een kaartje vol, ik wissel het en stop het nieuwe kaartje erin… dat lijkt vol te zijn. Dus ik formatteer en begin te fotograferen.
    Als we terug zijn bij de camper ga ik de foto’s op de laptop zetten.hee waar zijn die foto’s van begin van de mist trail? Ow ja op andere kaartje.
    Huh niet dus. Ik heb het kaartje dus niet echt gewisseld (terwijl ik wel een andere in mn hand had) … ik heb de gebruikte er weer in gedaan. En voordat ik formatteerde niet gekeken wat er op het kaartje stond??.
    In dit geval was ik pakweg 300 foto’s kwijt…. Gelukkig was het een klein kaartje; tegenwoordig ben je met een beetje kaart ruim1000 foto’s of een veelvoud kwijt. Maar tegenwoordig kijk ik voor t formatteren wat er op staat…?
    Beetje leren van mn fouten.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Filip van Boven

Filip van Boven

Filip van Boven is een macrofotograaf met een passie voor libellen. Hij doorkruist daarvoor heel Europa, waarbij natuurbeleving steeds primeert.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: