Menu

Onderdeel van Pixfactory

Wat wil IK?

Met een glimlach las ik de afgelopen weken van alles over mijn grote passie fotografie. Van artikelen in fotobladen tot en met nieuwsbrieven in mijn mailbox. Soms vind je inspiratie voor een nieuwe column in wat voorbijkomt en wat je bij blijft.
Iedere keer weer anders, ditmaal kon ik ook de vrijwilligers die het er zo mooi onderhouden vastleggen. Fotograaf: Dave Zuuring

Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg

Een ondertussen zeer bekend tuinhuisje in een fraai landschapspark. Door velen gefotografeerd en toch blijf ik er komen. Fotograaf: Dave Zuuring

In die vele berichten kwam ik onder andere de mailcampagne van natuurfotografie tegen. Als marketeer heb ik genoten, gelachen en zo nu en dan met een frons op mijn gezicht deze mails gelezen, immers wat is er mis met een huisstijl? Dat is toch hetzelfde als een eigen visie hebben, een eigen signatuur? Dat ze je herkennen en zeggen, da’s een nldazuu of in dit geval natuurfotografie!

In andere mailberichten stonden ook andere lekkere catchy vragen zoals: “Vind jij ook dat we te veel weggeven?”, “Ben je klaar met na-apen?” en “Hoe maak je een topfoto?”. Het was slechts wachten op het aanbod. Die heb ik gemist, want toen was ik al bezig met deze column te schrijven. Vooral door één van Einsteins belangrijkste uitspraken die in één van deze mails stond: “Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg”.

Inspiratie ontstaat door irritatie

Park Klarenbeek. Een echte local patch van me. Al ontelbare keren door me bezocht en gefotografeerd. Toch leerde ik laatst weer wat nieuws van een wandelaar toen ik er weer was. Ook Mondriaan vond hier zijn inspiratie en schilderde het witte boerderijtje. Fotograaf: Dave Zuuring

Een collega zei ooit; “Dave, inspiratie ontstaat door irritatie!”. En dat was precies wat er gebeurde na het lezen van de tekst: “als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg”. Ik zie dit bij veel fotografen gebeuren: steeds dezelfde plekken, dezelfde soorten en dezelfde foto’s. Foto’s die niet onderscheidend zijn. Ik moet zeggen, ik voelde me aangesproken. Ik was geïrriteerd en stond op het punt een pittig mailtje te sturen. Dit kon toch niet?! Ik besloot de tekst rustig en vooral goed nogmaals te lezen. De irritatie verdween, ik las verder en kwam de mooiste vraag die we ons allemaal weleens stellen als mens tegen: “Wat wil jij, oftewel wat wil ik?”.

Wat wil ik?

Het vluchtheuvelkerkje in de Overbetuwe. Ooit zag ik dit plekje voor het eerst op een foto tijdens een fotoclub avond. Nu ruim 10 jaar later bezoek ik dit plekje nog steeds en iedere keer is het er weer anders. Fotograaf: Dave Zuuring

Indirect heb ik deze vraag in mijn vorige column Viva Fotografie al beantwoord. Opmerkelijk, in mijn werk ben ik het liefst bezig met alles wat nieuw is en ontwikkeling vraagt. In mijn fotografie wil ik vooral genieten van wat ik altijd doe, gedaan heb en hopelijk nog jaren mag en kan blijven doen: fotograferen in de buitenlucht, ook wel natuurfotografie genoemd.

Soms maak ik een uitstapje naar macrofotografie. En ook dan doe ik wat ik vaker deed, op de koude grond liggen en weer die kleurrijke schattige krokussen vastleggen. Fotograaf: Dave Zuuring

Recent werd ik meegevraagd om te fotograferen op racecircuit Zandvoort. Door een druk weekend kon ik sowieso niet. Maar dit soort uitstapjes zou ik hoogstens doen voor de gezelligheid. Niet omdat ik dit soort foto’s of fotografie zelf wil beoefenen. Vorige week verzorgde ik een avondfotografie workshop. Ik bewonder dan deelnemers, die normaliter hele andere fotografie bezigheden hebben. De leergierigheid om in de avond te gaan fotograferen en uit hun comfortzone te stappen kan ik dan alleen maar bewonderen. Zelf blijf ik het liefste trouw aan wat ik altijd al deed en krijgen wat ik dus altijd al kreeg.

Verandering van spijs doet eten

Paaltjes aan zee, slecht weer en strepen trekken door het aflopende zeewater. Ook een vast thema in mijn landschapsfotografie, omdat ik het zo leuk vind rijd ik er gerust 200 km voor. Fotograaf: Dave Zuuring

Ik geloof erin dat je je eigen visie tot ontwikkeling laat komen door dicht bij jezelf te blijven. Trouw te blijven aan wie je bent, wat je zelf graag doet en waar je vrolijk van wordt. Niet omdat je zo nodig iets nieuws moet proberen om het nieuwe. Vanuit die basis, noem het mijn comfort zone, doe ik wat ik deed en krijg ik steeds meer van wat ik wil. Dat brengt mij verdieping en ontwikkeling.

Immers als je weet hoe je het wilt hebben, dan kun je ook krijgen hoe het moet, of zoals het bij mij past. Daarom ga ik keer op keer naar dezelfde plekjes. Die plekjes zijn door de seizoenen heen, de verschillende tijdstippen en weersomstandigheden steeds momenten die mij een verandering van spijs bieden. Oftewel je fotografie lust weer opwekken. En daardoor ontstaat mijn eigen signatuur, want er is geen ander die alle seizoenen van het kapelletje op de heuvel, de boom op de Posbank of de John Frostbrug in alle kleuren van de regenboog heeft gefotografeerd (denk ik dan).

Ettelijke keren per jaar kom ik hier, I just can’t get enough of it. Fotograaf: Dave Zuuring
Omdenken, na-apen is een stiekeme waardering voor je fotografie. Fotograaf: Dave Zuuring

Nu we het einde van deze column bereikt hebben, heb ik een antwoord beschreven op de vraag: “Wat wil ik?” Buiten in de natuur zijn, naar de plekken toe gaan waar ik graag kom, het ken en het mooi vindt. Gewoon lekker fotograferen, dat is volgens mij waar het allemaal om draait. En als je nu echt op een punt bent aanbelandt waarop je denkt: het is tijd om het anders aan te pakken en dus niet meer te doen wat je altijd al deed. Dan weet je waar je het kan vinden, op dit platform!

Succes ermee. Ik ga lekker fotograferen op dat ene vaste plekje waar het vast weer anders is dan de vorige keer.

Geef een reactie

2 reacties

  1. Zo herkenbaar, ik zie af en toe herinneringen via FB en denk dan……hoop dat het morgen weer zo mooi is en dan lig ik weer plat op mijn buik rondom een oranjetipje, helemaal gelukkig en niet denkend dat ik zo een foto al gemaakt heb. Is dit niet met alle passies..dansen, zingen of fietsen.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

2 reacties

  1. Zo herkenbaar, ik zie af en toe herinneringen via FB en denk dan……hoop dat het morgen weer zo mooi is en dan lig ik weer plat op mijn buik rondom een oranjetipje, helemaal gelukkig en niet denkend dat ik zo een foto al gemaakt heb. Is dit niet met alle passies..dansen, zingen of fietsen.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Dave Zuuring

Dave Zuuring

Dave is een enthousiaste vrijetijdsfotograaf met een passie voor landschappen, stedelijke landschappen en blue hour fotografie. Vanuit zijn motto 'Make your Memory Today' wekelijks en soms dagelijks bezig met vastleggen, beleven en herbeleven op fotografie gebied.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: