Menu

Onderdeel van Pixfactory

Water is… meer dan water

Water trekt natuurfotografen. Alle takken van sport binnen de natuurfotografie komen samen als het om water gaat. Landschapsfotografen vergapen zich aan reflecties, macrofotografen speuren naar insecten, dierfotografen dobberen in kunstzwanen bij de dodaars en zelfs onderwaterfotografen... nou ja... dat is logisch. Maar wordt het niet vaak 'veel-van-hetzelfde'? Weer een zonsopkomst boven een mistig vennengebiedje, weer een libel met macro lens...
zonsopkomst, water en ochtendnevel... gelukkig was er nog een beer Fotograaf: Johan van der Wielen

Sinds we fotograferen in de natuur is water een terugkerend onderwerp. Alle voorzetsels zijn van toepassing: we zitten in, uit, naast, op, onder, boven, voor, achter of bij het water. Hoeveel vogelaars zitten niet bij het water om een glimp op te vangen – bij voorkeur vanaf het waterniveau – van een drijvende, dobberende, duikende of grondelende watervogel? Eind van de lente wordt Facebook overspoeld door alle macro beelden van libellen en juffers bij het water. De landschapsfotografen lappen en masse de regel van derden aan hun laars wanneer het gaat om symmetrische reflecties. Bij koude nachten is het dringen geblazen langs vennen en plasjes voor een stukje water met een ochtendneveltje bij zonsopkomst en natuurlijk de onderwaterfotografen die zich vergapen aan beesten waarvan we niet eens wisten dat ze bestonden. Laat ik eerlijk zijn, ook ik vergaap me vaak aan dit soort beelden… tot en met de Amerikaanse overgesatureerde kleurtjes van de zon in het water. En natuurlijk, waterland pur sang, IJsland, is populairder dan ooit. Wie kent niet de vele beelden van alle watervallen of ‘fossen’ (seljalandsfoss, gullfoss, svartigullfoss, dettigullfoss, Goðagullfoss, Selgullfoss, Skogagullfoss, Þjófagullfoss, etceterafoss) die bij het meest mooie licht en weer worden vastgelegd…

water & lange sluitertijd... best standaard tegenwoordig. Gelukkig was er nog noorderlicht
water & lange sluitertijd… best standaard tegenwoordig. Gelukkig was er nog noorderlicht Fotograaf: Johan van der Wielen

Hé die foto ken ik (al)

Alleen bekruipt mij dan het gevoel, heb ik die foto al niet eens eerder gezien? Hoe mooi ook al die fossen, weidebeekjuffers of dobberende krakeenden… het blijkt erg moeilijk om een foto te maken die niet al eens gemaakt is. En ik ben altijd de eerst om tegen mijn cursisten te zeggen dat je gewoon moet beginnen met mooie foto’s na te maken om op die manier de techniek te leren en te leren kijken. Maar op een gegeven moment krijgt iedere fotograaf de drive om een ‘eigen stijl’ te willen ontwikkelen, foto’s te willen maken waarvan iedereen zegt “dat is duidelijk een foto van…”. En, op een paar goede fotografen na, zie ik veel foto’s van deze onderwerpen die allen prachtig zijn… maar erg uitwisselbaar.

Zonsondergangskleuren aan het natte strand... gelukkig was er nog de groene flits
Zonsondergangskleuren aan het natte strand… gelukkig was er nog de groene flits

Wat is belangrijker: proces of resultaat?

Is dat erg vraag je misschien? Op zich natuurlijk niet. Fotografie als hobby zorgt ervoor dat het enige wat telt is dat je als fotograaf plezier hebt aan je foto, dat je er trots op bent, of hij nou al tigmaal gemaakt is of niet. Jij hebt hem nu gemaakt en dat had je nog niet eerder, wellicht is daarmee een nieuwe technische hobbel genomen en daar mag je – uiteraard – trots op zijn. Zeker als het proces van het maken voor jou belangrijker is dan het eindresultaat (ik ben heel eerlijk als ik zeg dat dit voor mij namelijk bijna altijd zo is!). Dan hoef je niet bang te zijn dat je foto al gemaakt is. Maar toch… ik ken maar weinig fotografen die er trots op zijn andersmans foto’s na te maken.

Eigen stijl of eigen onderwerp?

Het is geen schande als het niet lukt om een eigen stijl te ontwikkelen bij onderwerpen die velen al voor jou hebben vastgelegd. Een schilder heeft nou eenmaal meer mogelijkheden om zijn creativiteit te uiten dan een fotograaf. Wij kunnen spelen met apparatuur of techniek, meer hebben we niet. Grappige is dat veel fotografen (mijzelf incluis) daar trots op zijn: ‘mijn foto’s kenmerken zich door sfeer en dynamiek. Ik leg veelal de impressie vast.’ En ook daarbij denk ik wel eens… apen we elkaar niet alleen maar na. Maar, je kunt natuurlijk ook een eigen onderwerp kiezen in plaats van iets met sfeer of mistige zonsopkomstjes te doen. En helaas… water is op dit moment niet echt het onderwerp om uniek mee te worden (wederom… de goede creatieve fotograaf daargelaten).

Een uur ná zonsondergang kleurt de hemel, uiteraard met perfecte reflectie in het stille water. Gelukkig waren er nog dotterbloemen
Een uur ná zonsondergang kleurt de hemel, uiteraard met perfecte reflectie in het stille water. Gelukkig waren er nog dotterbloemen

Fotograferen zonder facebook

Waarom blijft water dan toch zo trekken, ondanks dat alle foto’s misschien al gemaakt zijn? Waarom blijven we ’s morgens blij worden bij de zoveelste ochtendnevel en warm zonnetje. Waarom laten we ons zo graag pakken door bloedzuigers terwijl we in een dobberdrijfhut dichter bij een fuut willen komen voor een ‘scherp-vogeltje-met-onscherp-achtergrondje’? Die vraag heb ik mij zo vaak gesteld. In mijn ogen zijn er twee mogelijke antwoorden:

  1. We blijven het gewoon ontzettend mooi vinden.
  2. We willen zelf maken en beleven wat we anderen zien maken en beleven.

Of beide. In het eerste geval moeten we gewoon blij zijn en naar het water blijven gaan. Dan maar na elke koude nacht op facebook overspoeld worden door ochtendneveltjes en bedauwde juffers. Maar in het tweede geval? Tja… dan zit er maar 1 ding op… verwijder jezelf van facebook en fotofora, zeg je abo’s van bladen op, laat je afsluiten van internet en ga gewoon op pad. Dwing jezelf om langs het water te lopen en te gaan fotografen wat je tegenkomt. Op een moment dat niemand anders gaat, in de regen of bij asgrauw weer, pak de macro lens bij een landschap, gebruik de fisheye voor een detail en je groothoek bij een vogeltje. Doe wat anderen niet doen, leg vast wat anderen laten liggen, plaats geen foto’s, ontvang geen likes maar ga gewoon helemaal je eigen gang!

Lastig? Wees blij! Vakantie is hèt moment daarvoor: andere omgeving, data bundel is toch te duur in het buitenland, lekker weg van je eigen omgeving en geen enkele druk. Geniet gewoon en klik eens wat anders! Prettige fotografische vakantie allemaal!

...gelukkig keek niemand. Lekker creatief met water, wie weet wat het is mag het zeggen.
…gelukkig keek niemand. Lekker creatief met water, wie weet wat het is mag het zeggen.
Wil je verder lezen over macrofotografie?
Hier zetten we alles over macrofotografie voor je op een rij.

5 reacties

  1. Best wel confronterend je – overigens goed geschreven – column… (en prachtige foto’s, mét originele details!) Wel een stimulans om weer wat eigenwijzer te gaan fotograferen en, wat ik toch vaak al wel probeer, het net even anders dan anders/anderen te doen! En nu maar even een paar dertien in een dozijn libellenfoto’s weggooien 🙂

    1. ja… het is best confronterend. Overigens heb ik niet geschuwd om het voor mezelf net zo confronterend te maken als voor menig lezer. Maar soms moet dat gewoon even. Even weer een pas op de plaats… waarom fotografeer je en voor wie. Wat is je doel en wat is je drijfveer.

  2. Ha dat van op vakantie zonder internet en facebook vind ik wel een goeie. Dat zouden er meer kunnen doen. Scheelt voor hunzelf ook. Voor facebook intereseerde het maar weinig mensen wat je voor je ontbijt had en dat is nog niet verandert..

    1. Ik heb net een paar weken zonder facebook gedaan …. zalig. Niet alleen niet niet kunnen vergapen aan al het moois maar ook geen vertroebelde blik door alles wat anderen doen. Lekker aan de slag zonder enig idee te hebben van wat de rest van de wereld aan het doen is. Lekker fotograferen alsof niemand kijkt 🙂

  3. En minstens even belangrijk, gewoon er op uit trekken zonder per sé een bepaalde foto te moeten maken geeft je de rust om eens een andere foto te maken. Maar tja, gemakkelijk gezegd nu ik na de vakantie concludeer dat ik dit jaar weinig foto’s heb gemaakt omdat ik gewoon de rust niet in m’n kop had…

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

5 reacties

  1. Best wel confronterend je – overigens goed geschreven – column… (en prachtige foto’s, mét originele details!) Wel een stimulans om weer wat eigenwijzer te gaan fotograferen en, wat ik toch vaak al wel probeer, het net even anders dan anders/anderen te doen! En nu maar even een paar dertien in een dozijn libellenfoto’s weggooien 🙂

    1. ja… het is best confronterend. Overigens heb ik niet geschuwd om het voor mezelf net zo confronterend te maken als voor menig lezer. Maar soms moet dat gewoon even. Even weer een pas op de plaats… waarom fotografeer je en voor wie. Wat is je doel en wat is je drijfveer.

  2. Ha dat van op vakantie zonder internet en facebook vind ik wel een goeie. Dat zouden er meer kunnen doen. Scheelt voor hunzelf ook. Voor facebook intereseerde het maar weinig mensen wat je voor je ontbijt had en dat is nog niet verandert..

    1. Ik heb net een paar weken zonder facebook gedaan …. zalig. Niet alleen niet niet kunnen vergapen aan al het moois maar ook geen vertroebelde blik door alles wat anderen doen. Lekker aan de slag zonder enig idee te hebben van wat de rest van de wereld aan het doen is. Lekker fotograferen alsof niemand kijkt 🙂

  3. En minstens even belangrijk, gewoon er op uit trekken zonder per sé een bepaalde foto te moeten maken geeft je de rust om eens een andere foto te maken. Maar tja, gemakkelijk gezegd nu ik na de vakantie concludeer dat ik dit jaar weinig foto’s heb gemaakt omdat ik gewoon de rust niet in m’n kop had…

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: