Wespspin

Bekende ‘nieuwkomer’

De wespspin (Argiope bruennichi) is misschien wel de makkelijkste spin om te herkennen. Het vrouwtje met haar grote geel/zwart gestreepte achterlijf hangt in het bekende web met de witte zigzag. Alsof ze na alle moeite erachterkwam dat ze materiaal overhad en het web niet perfect kon maken, of een ritssluiting zoals mijn dochter zegt. De geleerden zijn er nog niet over uit waar die zigzag (officieel stabilement) voor dient, extra stevigheid, meer weerkaatsing van UV licht zodat het aantrekkelijk is voor krekels en sprinkhanen (het favoriete maaltje) of zodat het web beter zichtbaar is voor grote landdieren… die er dan eerder omheen lopen. Zeg het maar!

Roeien met de riemen die je hebt

In een kano kun je niet je volledige assortiment aan spullen meenemen, een pelicase met slechts 1 camera en 4 lenzen was het assortiment waarmee ik moest werken. Ik startte – zoals je meestal doet met insecten en spinnen – met de macrolens. Resultaat was een prima beeld van de mooie spin in warm ochtendlicht met de bekende zigzag. Maar echt content was ik nog niet.

Het leuke van een 1:1 macro en een wespspin is dat je veel verder kunt vergroten dan alleen de hele spin. Niet bang zijn dat je wordt aangevallen – ze zijn ongevaarlijk voor mensen – en dus lekker dicht erop kruipen, genieten van alle details en de kleine priemende oogjes.

Maar, hoe mooi of misschien wel eng, het beeld ook is… mijn creatieve drive was nog niet echt bevredigd. Natuurlijk kun je gaan spelen met compositie of scherpstelling. Immers, achter de spin zaten prachtige dauwdruppels op het web.

Groothoek macro

Maar toch blijft het kriebelen. Daarom in de pelicase gedoken wat ik nog meer in de aanbieding had en de briljante Tokina 10-17 fisheye erbij gepakt. Eigenlijk de lens die ik onderwater gebruik, maar ook bovenwater heeft hij de prachtige eigenschap dat je er heel dichtbij mee kan focussen, prachtig voor groothoek macro. Hoewel… na het artikel van Bob Luiks over de LAOWA 15 mm macro heb ik er weer een lensje bij op de verlanglijst.

En tot slot het perspectief

Eerste vingeroefeningen waren veelbelovend. Mijn vriendin de wespspin bleef rustig zitten en liet alle grappen en grollen van de fotograaf rustig over zich heen komen. In het belang van de kunst vond ze alles goed. Toch was ik nog niet tevreden. Ik wilde dat ze boven mij uit zou torenen, alsof ik een klein insect was die mijn belager te laat op mij af zou zien komen. En dus heb ik mij nog lager laten zakken (geluk dat ik de hoekzoeker nog in een hoekje van de pelicase had gestopt) en keek van dichtbij omhoog. Want hoe klein ze nu ook is… met een fisheye lens zit je behoorlijk dichtbij!