Winterzwijnen

Op een winterse namiddag besluit ik nog even naar het wildweitje te gaan. Even kijken of er ondanks het koude natte weer iets te zien is. De herten zijn doorgaans redelijk punctueel, ik kan ze rond vier uur al verwachten. Ik trek mijn warmste jas, stevige schoenen en handschoenen aan. Ik grijp mijn camera en statief en zet nog snel een pet op tegen de regen. Ik ben er klaar voor.
winterzwijnen
De uiteindelijke foto heb ik in de nabewerking niet meer bijgesneden, alleen wat contrast toegevoegd en het (vrijwel kleurloze) beeld om- gezet naar zwart-wit. Fotograaf: Henri van Vliet

Vanuit de beschutting van een donkere bosrand kijk ik uit over het weitje. De herten zijn er al en hebben mij niet gezien, gehoord of geroken. Stilletjes neem ik plaats achter mijn statief. De regen deert me niet. Over mijn camera en lens hangt een waterdicht camokleedje. Na een tijdje gaat het steeds harder regenen en rond half vijf daalt de temperatuur richting het vriespunt. Dikke ijskoude druppels dringen door mijn kleding. Even denk ik dat de herten zich laten ontmoedigen door het gure weer, maar dan zie ik dat het een groepje zwijnen is waardoor de geweidragers zich terugtrekken in het bos. Omdat het inmiddels ook wat schemerig begint te worden wacht ik niet tot de zwijnen dichterbij komen. Nat tot op mijn ondergoed en nagenoeg onderkoeld druip ik af richting de warmte van de kachel en koffie.

winterzwijnen
Wildweitje klinkt als een fraaie setting, maar in dit geval is het niet meer dan een omgewoeld weiland waar vaak koeien lopen en af en toe een paar herten of zwijnen te zien zijn. Fotograaf: Henri van Vliet

Maar juist als ik bijna thuis ben verandert alles ineens. De dikke regendruppels gaan over in grote zware sneeuwvlokken. De situatie die ik zojuist achtergelaten had omdat ik er fotografisch niets mee kon is nu ineens heel interessant. Witte vlokken, tegen een zwarte achtergrond met daarin zwarte zwijnen!
Vlug terug dus want het zal nu snel donker worden. Terwijl ik terugloop denk ik na over de mogelijkheden. Dat ik het erg koud heb ben ik door de opwinding even vergeten. Ik bedenk hoe ik dit gevecht tegen de elementen kan weergeven, hoe ik deze oernatuur kan vertalen naar een aansprekend beeld.

winterzwijnen
Aanvankelijk zoom ik ver in om de dieren zo veel mogelijk in detail weer te geven, maar na enkele opnames besef ik dat het anders moet. Niet de dieren, maar de sneeuw is het onderwerp Fotograaf: Henri van Vliet

Aangekomen bij de wei zet ik snel mijn statief op. Nu op een lage stand zodat ik de zwijnen mooi tegen het donkere bos in de achtergrond kan fotograferen. Door de sneeuw voor en achter de dieren komen ze hopelijk voldoende los van de achtergrond.
Het fotograferen tijdens deze omstandigheden vormt een uitdaging. Al snel merk ik dat ik handmatig scherp moet stellen, de autofocus weet geen raad met de harde sneeuwval en stelt scherp op de sneeuwvlokken in plaats van op de bosnozems. Omdat ik geen afstandsbediening heb meegenomen gebruik ik de 2 seconden ontspanvertraging van de camera om trillingen van de camera te voorkomen. In eerste instantie gooi ik het diafragma wagenwijd open en de ISO hoger dan ik gewoonlijk durf bij deze ruisgevoelige camera.
Als de zwijnen zich even iets meer verspreiden kies ik voor meer scherptediepte door meer te diafragmeren en zet ik de ISO op 4000. Ik zoom uit zodat ik veel sneeuw in beeld heb en plaats de figuranten helemaal onder in beeld.

winterzwijnen
De uiteindelijke foto heb ik in de nabewerking niet meer bijgesneden, alleen wat contrast toegevoegd en het (vrijwel kleurloze) beeld om- gezet naar zwart-wit. Fotograaf: Henri van Vliet

3 reacties

  1. Henri, echt geweldig.
    Door en door nat en koud en dan toch terug gaan en ook nog een beeld kunnen vormen van hoe het anders en beter kan.
    Dat is je zeker gelukt.
    Het is een prachtplaat. Dank je voor je uitleg.

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

3 reacties

  1. Henri, echt geweldig.
    Door en door nat en koud en dan toch terug gaan en ook nog een beeld kunnen vormen van hoe het anders en beter kan.
    Dat is je zeker gelukt.
    Het is een prachtplaat. Dank je voor je uitleg.

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: