Rode lijst
Nu was ik niet zo lang geleden naar de Jura, op zoek naar de notenkraker. En laat daar nou een – voor onze begrippen – aantrekkelijke populatie rode wouwen leven. Dan schrijf je die natuurlijk met dikke letters op je TO DO lijstje, je bent er tenslotte toch. Ter voorbereiding lees je je thuis alvast een beetje in. En zo ontdek je dat de rode wouw als gevoelig op de internationale rode lijst van de IUCN staat. We moeten er dus voorzichtig mee omspringen. Voor mij reden te meer om er een mooie foto van te willen maken. Om hem op die manier bij een breder publiek onder te aandacht te brengen. Wie weet inspireert het mensen om Nederland aantrekkelijker te maken voor deze fraaie roofvogel. Voorlopig heeft ie vooral te lijden van (ver)giftig(d) aas…lang leve onze manier van ‘ongedierte’ bestrijden.
Gelukkig zijn er altijd mensen die zich met hart en ziel inzetten voor het wel en wee van de kwetsbare soorten. Natuurlijk ook voor de niet kwetsbare soorten, maar dat ter zijde. De kwetsbare soorten worden goed in de gaten gehouden. Er wordt onderzoek uitgevoerd naar gedrag, eetgewoonten, voortplanting, overwinteringstechnieken etcetera. Zo kunnen we er van alles over terug lezen en krijgen we een behoorlijk beeld van zo’n kwetsbare soort. En daarmee wordt dan weer onze interesse gewekt en dat is het begin van het behoud…hopen we.
Bestuurbare vlieger?
Maar hoe komen we aan al die informatie? Nou, daar ben ik in de Jura achter gekomen; de onderzoekers zetten drones in. Ze zien er uit als ‘gewone’ rode wouwen, maar als je iets langer kijkt zie je dat ze zijn voorzien van moderne technische snufjes. En dat dan op een niet zo subtiele manier. In de buurt van het dorp waar ik vertoefde vlogen twee rode wouwen rond. De een leek wel een op afstand bestuurbare vlieger met grote gele en rode zenders op zijn vleugels ‘gemonteerd’. Ik snap nu ook waarom de Britten het over een kite hebben!
En de ander leek met een GoPro action cam op zijn rug rond te vliegen. Niet direct de plaatjes die ik in gedachten had toen ik mij thuis zat te verheugen op een ontmoeting met deze soort.
Vliegende filmcamera of een bestuurbare robot?
Hou me ten goede, ik sta natuurlijk achter het beschermen en onderzoeken van vogelsoorten die op de rode lijst staan. Überhaupt achter onderzoek naar het wel en wee van dieren. Maar bij het zien van deze wouwen rijst bij mij de vraag of dat niet wat eleganter kan. Is het nodig om een vogel uit te dossen als een vliegende filmcamera of een bestuurbare robot? Zijn daar met de huidige stand der techniek geen subtielere manieren voor? We kunnen tegenwoordig mens en dier uitrusten met implantaten die van alles en nog wat registreren zonder enig ongemak te veroorzaken. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat een wouw gelukkig wordt van een GoPro op zijn rug. Of van die gele en rode zenders op zijn vleugels. Of is alles geoorloofd in het kader van wetenschappelijk onderzoek?
Grenzen
Als je het mij vraagt zijn er grenzen. En dan denk ik niet vanuit het standpunt van de fotograaf die deze ‘wonderen der techniek’ in het veld tegen komt. Natuurlijk kan ik als fotograaf doen alsog m’n neus bloedt en de plaatjes schieten die ik mooi vind. Om vervolgens met enkele kliks deze drones weer om te bouwen naar ‘gewone’ rode wouwen…geen mens die het ziet. Maar daar schieten die vogels niets mee op, die vliegen nog steeds rond met al die gekkigheid aan hun lijf. Misschien moeten we deze vogels, die door ijverige onderzoekers in een soort Robocop zijn veranderd, juist in al hun onbeholpenheid fotograferen. En op die maner aandacht vragen voor wat minder ingrijpende, vogelvriendelijker onderzoeksmethoden. Benieuwd wat jullie als mede-fotografen en natuurliefhebbers hier van vinden.
6 reacties
Als je op deze manier foto’s wil maken, kan je beter naar een roofvogel show of dierentuin, geen kermis tricks.
Hallo Patrick, bedankt voor je reactie. Weet niet of ik je reactie helemaal goed begrijp. Het heeft zeker niet mijn voorkeur om foto’s van vreemd uitgedoste vogels, zoals deze wouwen, te maken. Weet ook niet helemaal wat je in jouw reactie bedoelt met kermis tricks. Ik zie ze het liefste puur natuur.
Ik snap je gevoel ook wel, maar ik heb dat eerder bij het ringen van vogels en dieren zoals koeien, schapen e.d. Die zijn voor het leven verminkt. Zo’n zender zal er na verloop van tijd wel af gaan.
Hallo Erik, dank voor je reactie. Je hebt helemaal gelijk, sommige beesten zijn nog slechter af dan deze twee roofvogels.
Hallo Erik,
Ik begrijp je vraag en je standpunt en vanuit mijn gevoel zeg ik ook dat dit belachelijk is. Maar ik vind ook en dat is nog belangrijker voor mij dat ik hier geen mening over heb omdat ik de feiten en de beweegredenen niet ken. Ik zie vaak dat er op basis van gevoelens oordelen worden geveld worden over van alles en nog wat, zonder dat men over inhoudelijke kennis beschikt. Ik kan alleen maar hopen dat de betrokken onderzoekers deze kennis wel hebben en een weloverwogen keuze hebben gemaakt om het onderzoek op deze manier uit te voeren.
Hallo Bert,
Bedankt voor je reactie. Waar het mij om gaat is de vraag hoe ver je moet, of liever gezegd mag gaan om te achterhalen wat je wilt weten. Het blijven uiteindelijk levende wezens. Natuurlijk zijn ze als soort ongetwijfeld gebaat bij het onderzoek, maar als individu moeten ze er wel wat voor over hebben. Ik vraag me oprecht af of dat niet wat subtieler kan…lijkt me voor de vogels ook wat prettiger. Misschien oordeel ik ‘voor m’n beurt’, het geeft zeker m’n gevoel in deze weer.