Yoga en een welgemeend advies

De yogalessen worden gegeven in de plaatselijke kerk. De docente huurt daar een zaaltje, dat ze omtovert in een heus yoga-tempeltje, inclusief de bijbehorende waxinelichtjes, wierook en rustgevende muziek. Nu kan ik vroom vertellen dat ik weer trouw elke week een kerk bezoek. Met welk doel ik het godshuis betreed vertel ik er dan niet bij natuurlijk.

Wat voor yoga?

Als ik mijn omgeving vertel dat ik in-to-yoga ben, vraagt men steevast: wat voor yoga doe je? Wat voor yoga? Zijn er meerdere soorten yoga dan? Om niet door de mand te vallen antwoord ik dan: seniorenyoga. Dat is niet gelogen. Ik ben namelijk zowat de enige 70-minner van de groep. Ook de enige man btw. Als de rest ruim bejaard is, heb je er weinig aan dat je, als jonge veertiger, de enige man bent. Nee, dat begrijp je.

Maar goed, mijn seniore mededeelnemers zijn alleraardigst tegen me. Ze leggen me alles geduldig uit en lachen me niet (openlijk) uit als ik, stijf en onhandig als ik ben, weer eens een oefening verkeerd uitvoer. Nee, dit is voor mij een prima setting om te werken aan mijn stressreductie.

Slapen

Als onze docente begint met de les en wij languit op ons matje liggen, kun je erop wachten dat binnen no-time de helft van de groep in slaap valt. Het zal de leeftijd zijn (alhoewel, laatst was ik ook even ‘vertrokken’). De andere helft doet dan zijn best het gesnurk van de slapers te negeren en alle oefeningen zo goed mogelijk uit te voeren. En warempel, het hele gebeuren en alle ademhalingsoefeningen doen me goed. Na elke les ben ik een stuk relaxter dan ervoor. Het verrijkt mijn leven, dat had ik op voorhand niet verwacht. Eerlijk is eerlijk!

Als ik aansluitend aan de les nog eenendertig mailtjes van mijn werk moet beantwoorden ben ik wel weer snel op het oude gestresste niveau zal ik bekennen, maar dat ter zijde.

Een adviesje

Yoga dus. Waarom vertel ik dit op een natuurfotografiewebsite? Ja, dat vraag ik me nu ook even af. Oh ja, ik weet het weer. Ik deel mijn yoga-ervaring om jou als natuurfotograaf te adviseren iets te gaan doen wat in eerste instantie niet zo bij je lijkt te passen. Je mag zelf iets kiezen, of mijn advies volgen. Nee, niet op yoga gaan, dat is niet wat ik wil aanraden. Mijn advies is veel voor-de-hand-liggender, namelijk om je aan te sluiten bij een natuurwacht of bij een vogelwerkgroep. Het zal je leven verrijken, net als bij mijn yoga-avontuur, maar dan net ietsje anders.

Zoals mijn docente al door de telefoon hoorde dat mijn ademhaling flut was (was hè, nu niet meer!) zie en spreek ik geregeld natuurfotografen die geen idee hebben wat ze aan het fotograferen zijn. Hoe vaak zie je op Facebook niet een fotootje van een vogeltje of tor met de vraag: wie vertelt mij wat ik heb gefotografeerd? Of ik krijg via de mail de vraag van een gast hoe laat precies en waar exact morinelplevieren zijn te fotograferen. Dat begrijp ik niet. Alsof die vogels er een timetable op na houden! Een beetje verdiepen in het onderwerp dat je fotografeert, zou voor veel fotografen geen kwaad kunnen. Jij niet natuurlijk, jij bent al een kenner, maar ik bedoel al die andere aanrommelende natuurfotografen.

Grijsaards

Dat verdiepen kan bij de lokale vogelwerkgroep of bij de natuurclub om de hoek. Die zijn er. Veel van die verenigingen hebben te maken met vergrijzing, ledenterugloop en jij, als jonge hond met een geinige camera, kan daar verandering in brengen. Die grijsaards kunnen op hun beurt jou wat leren over de lokale vogeltjes, beestjes en plantjes. Komt de verstoring van de natuur ook nog eens ten goede, let maar op.

Meld je dus dit weekend nog aan als nieuw lid. Het zal je leven veranderen! Niet dat ik de illusie heb dat ook maar iemand dit gaat doen, de invloedsfeer van mijn columns kan ik prima op waarde schatten.

Zo, ik ga nog even wat yoga-oefeningen doen. Het vogelnestje bijvoorbeeld…